تبیان، دستیار زندگی

سوالی برای من پیش اومد كه جوابشو نتونستم پیدا كنم حالا خودم یه جواب براش پیدا كردم میخواستم علاوه براینكه جواب منو تحلیل میكنید ونظرتونو برام میفرستید ،جواب سوالمم برام بفرستید البته برای من تحلیل جواب خودم مهمتره.......اما سوال من

1-خدا كه میدونست یه فرد ی میره جهنم بریا چی آفریدش؟

وپاسخ من

 

خدا علم داره         ............علم خدا فرای زمان و مكان

تا یه عملی انجام نشه............           علم داشتن به اون بی معناست

ما یه عملی انجام دادیم.....         كه خدا به اون عمل علم پیدا كرده

شاید این شبهه پیش بیا د كه كسب علم از طرف خدا یه نقص حساب میشه برای خدا چون یه چیزی به خدا اضافه میشه؟

خب ببینید عمل محال به خدا تعلق نمیگیره(مثل این عمل:آیا خدا میتونه زمین داخل تخم مرغ جا بده بدون اینكه زمین كوچك كنه ونه تخم مرغ بزرگ كنه،و میگیم چون این امر محال پس نمیشه گفت خدا میتونه یا نه)

پس نتیجه میگیریم(شاید فكر كنید این مثال من هیچ ربطی به این مسئله نداشت،اینو آوردم به این خاطر كه بعضیا میگن خدا از عهده هر كاری بر میادو از همه چی خبر داره )

نه اینكه خدا نمیدونسته..........             اتفاقی نیفتاده بوده كه خدا به اون علم پیدا كنه یا نكنه

اسپرم به وجود میاد........     خدا میدونه كه اسپرم میره جهنم ........دانستن خدا به این خاطركه چون اتفاق افتاده............. به خاطر فرا زمان ومكان بودن خدا

 

به نام خدا
عرض سلام ودرود
ابتدا سوال شما پاسخ داده میشه:
بعد جواب شما
اما جواب سوال:
- اساسا انسان ها برای رفتن به بهشت (رسیدن به کمالات) خلق شده اند و اگر همه انسان ها راه صحیح را بروند ، همگی به بهشت خواهند رفت و بهشت محدودیتی ندارد که برای عده ای در آنجا ظرفیت باشد و برای عده ای نباشد ، همه انسان ها می توانند بروند و راه رستگار شدن برای همه باز است . اما اگر کسی معاند حق بشود و در مقابل خداوند دشمنی پیشه کنه ، این سو استفاده او از نعمت های الهی است و در واقع راهی است که خودش انتخاب کرده است . اساسا لازمه کمال این است که انسان بین راه سعادت و ضلالت راه سعادت را خودش انتخاب کند و لازمه این انتخاب و داشتن این آزادی آن است که اگر راه خطا را با اختیار خود برگزید ، بر رنج ها و دشواری های آن نیز تحمل داشته باشد .
از طرفی خداوند طبق صفت فیاضیتی که دارد باید به هر موجودی که شرایط و استعداد رشد و پیشرفت را دارد ، این امکان را بدهد . انسان ها همگی مستعد رسیدن به بالاترین کمالات هستند و تک تک آنها این استعداد را دارند تا به بالاترین درجات وجودی نائل شوند . از این رو خداوند انسان ها را به دنیا می آورد و این سرمایه بزرگ و این فرصت عظیم را در اختیار آنها قرار می دهد تا به رستگار و سعادت برسند .
هرکسی در این زمینه آزاد است ، می تواند راه خیر را انتخاب کند و یا راه شر را برگزیند . چنانکه خداوند در قرآن می فرماید : انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا (1)
 ما راه را به بشر نمودیم، این دیگر به خود او بستگی دارد که شاکر باشد یا کافر . به عبارت دیگر سعادت و شقاوت انسان ها در دستان خود آنهاست و خداوند طبق این ویژگی خود ، این فرصت بزرگ را در اختیار آنها قرار داده تا به رشد و تعالی برسند و اگر این فرصت در اختیار انسان ها قرار نمی گرفت همیشه ان بهانه و گلایه وجود داشت که چرا خداوند به گروهی از موجودات که زمینه رسیدن به کمالات را داشتند ، این فرصت را اعطاء نکرد .

موفق باشید
1.انسان.3
منبع

اما تحلیل جواب شما:
شما فرمایش دادید چون خدا علم اش به ما فرا زمان و مکان است
اشکال کرده اید پس تا علم به عمل ما نداشته باشه پس علم معنا ندارد و ...

جواب:
می خوردن من حق ز ازل می دانست
گر می نخورم علم خدا جهل بود

جواب از این بیت:

علم ازلی باعث عصیان کردن
نزد عقلا ز غایت جهل بود

خداوند علم دارد اما نه به این معنا که پس من الان چون گناه می کنم و جهنمی ام پس خدا می دانسته
پس دیگه این اختیار انسان چه معنا دارد؟

از طرفی چرا منفی فکر کنیم

بگید خدا چون می دانست من ثواب کارم پس مجبورم برم بهشت
جبر و اختیار قسمت بعدی...

در حقیقت به مسئله جبر و اختیار مساله از مسائل بسیار پیچیده اعتقادی است که در طول تاریخ همواره مورد بحث بوده و به دنبال آن فرقه های متعدد کلامی شکل گرفته است. گروهی به جبر کشیده شدند و انسان را فاقد حق انتخاب دانستند و گروهی قائل به اختیار مطلق برای انسان گشتند و نقشی را برای خداوند متصور نشدند اما نظر شیعه براین است که  انسان نه مجبور است و نه مختار بلکه تلفیقی از این دو است.بنابراین باید به این نکته اشاره کنیم که

برخی از امور تحت اختیار ما نیست نظیر محل تولد و پدر ومادر و ...اما رشد و بالندگی و حرکت به سوی تعالی در دست ما است و می توانیم خود مسیر زندگیمان را انتخاب کنیم اما این نکته منافاتی با علم خداوند به سرنوشت ما ندارد و علم نامتناهی الهی علی رغم اینکه بر همه چیز احاطه دارد اما مانع از انتخاب شما نمی شود .در مقام تشبیه می توان پدری را مثال زد که از تمامی حرکت های بچه خود آگاه است و به دلیل شناخت کامل می داند که چه نوع حرکتی از او سر می زند و یا می داند که اگر بچه خود را به جسم سوزانی برساند حتما دست خود را می سوزاند اما این آگاهی باعث نمی شود بچه حق انتخاب نداشته باشد و مانع حرکتش شود.در حقیقت باید گفت که هنگامی که خداوند از طریق عقل اثبات می شود به این نکته اذعان می گردد که خداوند فیاض مطلق است و این لازمه و در اصل عین ذات خداوند است و لازمه این فیاض بودن خلق کردن است و هنگامی که ما خداوند را حکیم و رحمان مطلق دانستیم باید به این مسئله اذعان کنیم که خداوند در صورت خلق کردن انسان مختار و خلق کردن انسان مجبور حتما و یقینا انسان را با اختیار خلق می کندو دیگر انسان است که بر اساس اختیار خویش راه شر و یا خیر انتخاب می کند،این مورد در مقام تشبیه مانند این است که به گل که ذاتش معطر بودن است بگوییم که چرا بو می دهد و عطر آگین است لذا ما نمی توان این پرسش را مطرح کنیم که چرا خداوند خلق می کند چرا که ذاتی لا یعلل (ذاتی تغییر ناپذیر است و ذات هیچ گاه تغییر نمی کند)خداوند تبارک و تعالی هم به اسباب این دنیا و نظام علی ومعلولی این جهان تسلط کامل دارد و می داند که انسان ها در آخرت سعید هستند و یا شقی اما این باعث نمی شود که آن فرد در این دنیا تنها مجبور باشد راه شقاوت را طی کند و در علم خداوند نیز نهفته است که با تغییراتی در همین اسباب و علل دنیا سرنوشت انسان ها تغییر می کند و حسرت کافران در آخرت هم در این راستا تفسیر می شود که آن ها در آن دنیا پی می برند که می توانستند در دنیا انسان های وارسته و خوشبختی باشندکه دارای حق انتخاب بودند وگرنه دیگر حسرت معنا پیدا نمی کند زیرا حسرت در جایی است که شما می توانستید کاری را انجام دهید اما انجام نداده اید و حسرت آن را می خورید اما در جایی که نمی توانستید کاری را صورت دهید دیگر حسرت خوردن معنا نمی یابد.بنابراین این گونه نیست که این افراد از قبل خلقتشان شقی و بدبخت باشند بلکه شقاوت آن ها در اخرت بسته به عملکردشان در دنیا دارد.این بحث بسیار گسترده است و در این مقال نمی گنجد لذا به شما پیشنهاد می کنیم که به کتاب های زیر مراجعه نمایید :

عدل الهی ،شهید مطهری

جبر و اختیار ،حضرت آیت الله سبحانی

منبع

اینکه فرمودید تا یه عملی انجام نشه علم داشتن به آن معنی نداره فرمایش شما یه اشکالی داره

آن هم اینکه این حتی در مورد ما انسان ها هم درست نیست چه برسد به خدای عالم مطلق

اگر کسی از والدین شما بپرسه که bahram91 اگر در فلان موقعیت قرار بگیره چه عکس العملی نشون میده والدین شما قطعا یه پاسخی دارن چون شما رو کاملا می شناسند و می دونند که شما چه ویژگی های شخصیتی دارید و چطوری تربیت شدید و یه علم نسبی به شما دارند حتی اگر هیچ وقت اون موقعیت پیش نیومده باشه

حالا شما تصور کنید خدا آفریدگار من و شماست یعنی حتی میدونه گلی که باهاش ما به وجود آمدیم چیه و چطوریه و به روحمون که بیشتر آشناست چون به فرموده خودش نفخت فیه من روحی روح ما از جنس روح خودشه پس خیلی بعیده که ما رو نشناسه و ندونه هر کدوممون چه کاره ایم با این مثال ساده ای که براتون زدم امیدوارم بحث علم الهی براتون روشن شده باشه