اعتقاد به مصونیت انبیاء از گناهان عمدی و سهوی (عصمت )از عقاید شیعه است.
کارآمد بودن راه وحی و رهبری انبیاء در هدایت آدمیان چنین عصمتی را می طلبد، خداوند پیام مهم دین را به دست خطاکاران نمی دهد که خود مداوماً اشتباه و خطا می کنند . چرا که در این حالت نه پیام از تحریف در امان است و نه خطاکاران می توانند پیامبران شایسته ای باشند تا مردم را هدایت کنند.
عصمت ریشه در پایه های عقلی و شرعی دارد زیرا طبیعتا انسان ها تابع رهبرانی پاک هستند که با وجود هوای نفس، خویشتندار باشند و خود را آلوده به نا فرمانی حق متعال نگردانند.
اما یهودیان و مسیحیان با تحریف کتب الهی سعی در خدشه دار کردن عصمت انبیاء کردند و با داستان سرایی های باطل کتب الهی را تکذیب و تحریف کردند .در این میان قرآن به شفاف سازی چهره انبیاء پیشین می پردازد و داستان های واقعی را بیان می دارد.
قصه حضرت آدم و حوا ، حضرت عیسی (علیه السلام) ،داوود (علیه السلام) و سلیمان (علیه السلام)...... وبا استنادات واقعی و تاریخی سعی در برطرف کردن تحریف های کتب پیشین نماید.
اسرائیلیات
به افسانه های قدیمی که از یهودیان و مسیحیان و مانند آنها سرچشمه گرفته و احادیث و تفاسیر اسلامی را تحت تاثیر خود قرار داده اند در اصطلاح علماء اسرائیلیات گفته می شود.