دوست عزیزم
ممنون از این مبحث خوب و مفیدت
اشاره کردی به خوب بودن و عبد بودن و اینکه اگه کسی مسخره کنه کسی رو و یا غیبت کنه از کسی دیگه اگر چه که خوب باشه و آزارش به کسی نرسه ولی دیگه عبد نیست
بنده ی خالص خدا نیست
و با این کارش جولوی خدا وایساده
اما اگه ادمی که غیبت ازش میشه بارها و بارها دل کسی رو شکسته باشه و اذیت کرده باشه اون وقت چی؟اگر چه که این توجیهی برای اینکه کسی غیبت کسی دیگه رو کنه یا مسخره کنه نیست.
ولی امان از وقتی که آنچنان عرصه به آدم تنگ بشه که آدم از زور دل تنگی میخواد یه جوری سفره ی دلش باز کنه نه اینکه غیبت کنه که بخواد گوشت مرده ی خواهر یا برادرش رو بخوره نه.
ولی بخواد با این کار بگه که دلخوره بگه که اون ادم اذیتش کرده
شاید اگه خدا هم نیت ادما رو بدونه و بدونه که چرا اون ادم داره اینطوری حرف میزنه گناهش رو کمتر بنویسه یا اگه پیشمون شد ببخشه
ولی دلیل نمیشه که اگه حتی هر کسی که یکی از این گناها رو به هر دلیلی کرد حتما دیگه خوب نیست
یا دیگه نمی تونه عبد خدا باشه
یا سر ستیز با خدا داره
شاید اون ادم خصلت های خوبی هم داشته باشه
به نظرم اونه که باید قضاوت کنه
اینقدر میدونم از رو ظاهر ادما هیچی نمیشه قضاوت کرد
فقط و فقط خدای یکتاست که از دل ادما خبر داره و میتونه عبد واقعی خودش رو تعیین کنه
اما بازم ممنون بخاطر این مبحث
چون از وقتی این مبحث رو خوندم خیلی دلم میخواد حتی از روی دلتنگی هم از کسی حرف نزنم
بقیه ی موارد رو هم سعی کردم که انجام ندم
و از خدا میخوام که توفیق به هممون بده که بنده ی خالص اش باشیم
و هیچی کس یا عاملی باعث نشه که بخوایم از خالص بودن برای اون خارج شیم.
...
