تبیان، دستیار زندگی

آیا سودهای سرمایه ای بلند مدت(Long-term Capital gains) می خواهد،یا یک درآمد جاری را ترجیح می دهد؟

آیا این پول برای پرداخت هزینه های دانشگاه استفاده خواهد شد، یا مکمل بازنشتگی برای دهه های بعد است؟

تعیین هدف اهمیت دارد به این دلیل که به شما این امکان را می دهد تا به طور چشمگیری فهرست بیش از 8.000 صندوق های سرمایه گذاری را که در حوزه عمومی است را کوچک تر کنید.

در ادامه، سرمایه گذاران باید همچنین به مسئله تحمل ریسک(Risk Tolerance) توجه کنند.آیا سرمایه گذار توانایی استطاعت آن را دارد و از نظر روانی نوسانات چشمگیر ارزش سبد سهام را می پذیرد؟یا،یک سرمایه گذاری محافظه کار تر شایسته تر است؟مشخص کردن تحمل ریسک به اندازه معین نمودن هدف اهمیت دارد.

کلاً، چه سرمایه گذاری ای خوب است که سرمایه گذار در شب خواب های وحشتناک نداشته باشد؟

نهایتا، مسئله افق زمانی باید مشخص شده باشد.سرمایه گذاران باید درباره مدت زمانی که استطاعت پارک کردن پول شان را دارند ، یا اگر انتظار نقدینگی در آینده ای نزدیک را دارند، فکر کنند.

به خاطر اینکه، صندوق های سرمایه گذاری هزینه های فروش(Sales Charges) دارند، که می تواند مقدار قابل توجه ای از بازدهی سرمایه گذار در یک دوره کوتاه مدت را ببلعد،در واقع داندگان واحدهای صندوق سرمایه گذاری مشترک باید یک افق زمانی حداقل پنج ساله یا بیشتر داشته باشند.

سبک و نوع صندوق سرمایه گذاری

اگر سرمایه گذار قصد دارد تا پول را در صندوق سرمایه گذاری برای دوره بلندمدت به کار گیرد و یک میزان متوسط خطر و فراریت را تصور کند، بنابراین نوع سرمایه گذاری که برای او مناسب است یک "صندوق سرمایه گذاری با افزایش ارزش سرمایه بلند مدت"(Long-term capital appreciation fund) می باشد.

این سبک از صندوق ها نوعا یک درصد بالایی دارایی شان را در سهام عادی نگه می دارند، و از این رو بصورت ذاتی با نوسان همراه هستند. آنها همچنین پتانسیل یک سود بزرگی را با خود در طول زمان به همراه دارند.

به طور معکوس، اکر سرمایه گذار مایل به درآمد جاری است، باید دنبال سهام یک "صندوق درآمدی" باشد. اوراق بدهی شرکتی یا دولتی، دو نوع از دارایی های عمومی تر دریک صندوق درآمدی هستند.

البته، زمانی هایی وجود دارد که یک سرمایه گذار یک نیاز بلندمدت دارد، اما نمی خواهد یا قادر نیست تا یک خطر اساسی را تصور نماید، دراین مورد، یک "صندوق تعادلی"(Balanced fund)، که در هر دو سهام عادی و اوراق قرضه سرمایه گذاری می کند،ممکن است بهترین انتخاب باشد.

هزینه ها و حق الزحمه ها

صندوق های سرمایه گذاری مشترک از طریق حق الزحمه های خدمات دهی به سرمایه گذار برای خود پول سازی می کنند. آشنایی با انواع متفاوت حق الزحمه هایی که ممکن است شما هنگام خرید یک واحد سرمایه گذاری با آن روبرو شوید دارای اهمیت زیادی است.

برخی هزینه های فروش صندوق ها به عنوان "هزینه اختتامی" شناخته می شود، که هم روی سرمایه گذاری اولیه هزینه خواهد شد یا زمان فروش واحدهای سرمایه گذاری.

"کارمزد افتتاحی"(front-end load) در ابتدای سرمایه گذاری توسط سرمایه گذار پرداخت می شود، در حالی که "کارمزد اختتامیه"(back-end load) هنگامیکه یک سرمایه گذار سرمایه اش را می فروشد پرداخت می گردد، معمولا پیش از یک دوره زمانی مشخص.

هر دو کارمزد افتتاحیه و اختتامیه صندوق ها نوعا سه تا شش درصد از کل میزان سرمایه گذاری شده را شامل می شود، اما این میزان می تواند به اندازه هشت و نیم درصد طبق قانون باشد.

این میزان کارمزد برای کم کردن گردش سرمایه و پوشش هر گونه هزینه های اجرایی همراه شده با سرمایه گذاری است، هدفش این است که گردش را سست کند و همه هزینه های اجرایی را که وابسته به سرمایه گذاری است را بپوشاند.

در رابطه با صندوق های سرمایه گذاری، حق الازمه ها ممکن است به کارگزار به خاطر فروش واحدهای صندوق سرمایه گذاری برسد یا به خود صندوق،که ممکن است منجر به حق الازمه های اجرایی کمتر بعد از آن شود.

برای دوری کردن از این حق الزحمه های فروش، به دنبال "صندوق های بدون کارمزد"(no-load funds)،که هزینه های افتتاحی و اختتامی را مطالبه نمی کنند، باشید.

به هر صورت، مواظب هزینه های دیگر در یک صندوق بدون کارمزد باشید، مانند "نرخ هزینه"(expense ratio) مدیریت و هزینه های اجرایی دیگر،که ممکن است خیلی بالا باشند.