به حساب خود برسید قبل از آنکه به حساب شما برسند.
« عبادالله! زِنُوا انفسکم مِن قَبلِ أن توزَنُوا، و حاسِبوها مِن قَبلِ أن تُحاسَبوا، و تَنَفَّسُوا قَبلَ ضیق الخِناقِ، وَ انقادوا قبلَ عُنفِ السِّیاق، واعلموا أنَّهُ مَن لَم یُعَن علی نَفسه حتّی یکونَ لَهُ مِنها واعِظٌ و زاجرٌ، لَم یَکُن لَهُ مِن غَیرِها لا زاجرٌ و لا واعظٌ»
امیر بیان علی (علیه السلام) در این فراز از خطبه ی نورانی ۹۰ نهج البلاغه، بندگان خدا را به حسابرسی و سنجش خویشتن دعوت نموده و در این باره می فرماید: «بندگان خدا ، خود را بسنجید، قبل از آنکه مورد سنجش قرار گیرید، و به حساب خود برسید، قبل از آنکه به حساب شما برسند، و پیش از آنکه راه گلو گرفته شود نفس راحت بکشید، و پیش از آنکه با زور شما را به اطاعت وادار نمایند، فرمانبردار باشید. بدانید همانا آن کس که خود را یاری نکند و پند دهنده و هشدار دهنده خویش نباشد، دیگری هشدار دهنده و پند دهنده ی او نخواهد بود.»
سخن حکیمانه ی مولای متّقیان علی (علیه السلام) بیانگر آن است که انسان تا زمانی که در این دنیا نفس می کشد و دستش از آن کوتاه نشده و آفتاب عمرش غروب نکرده، هرچه سریعتر باید با سنجش و حسابرسی اعمال، نسبت به پاکسازی نفس اقدام نماید و مملکت باطن را از هرگونه آلودگی و ناخالصی پاک و پیراسته نماید.
آری این وظیفه ی هر انسانی است که در زندگی لحظاتی از عمر خویش را به محاسبه ی نفس و بررسی وضعیّت عملکرد خود اختصاص دهد، که این نوع حسابرسی، می تواند در مسیر سعادت و خوشبختی کمک بسیار شایانی را به انسان نماید.