تبیان، دستیار زندگی

به گزارش فرهنگ نیوز در طول تاریخ، دشمنان اسلام دریافته اند یکی از کلیدی ترین عوامل حیات اسلام خون شهدای کربلا و نهضت حضرت سید الشهداست. اما آنچه حائز اهمیت است شناخت سلاح های دشمن و نحوه ایجاد تشکیک آنهاست. 

یکی از این ابزارها، ایجاد تشکیک در اهداف عاشورایی و ارزش های آن با زبان به ظاهر دوستانه است. به عنوان مثال پیامکی در اوج روزهای عزاداری اهل بیت (ع) به صورت انبوه منتشر گردید که یکی از مصادیق این موضوع می باشد. در این پیامک عنوان شده است:

"محرم و صفر زمان بالیدن است نه فقط نالیدن، بساطش آموزه است نه موزه، تمرین خوب نگریستن است نه خوب گریستن، نماد شعور مذهب است نه فقط شور مذهب. منتظران مهدی (عج) به هوش باشند که حسین(ع) را منتظرانش کشتند."


استاد رجبی دوانی در برنامه ای تلویزیونی در این باره گفت: ظاهر پیامک بسیار حکیمانه است. اما بسیار آرام و حساب شده با کلمات بازی شده است. اوایل پیروزی انقلاب بعضی روزنامه ها چنین تشکیک هایی را ایجاد نمودند که امام فرمودند عزاداریها باید به همان صورت انجام شود و هرچه داریم از محرم و صفراست.

حضرت را منتظرانش به شهادت نرساندند. منتظران حضرت در کوفه نماندند و از آنجا گریختند. تعدادی دیگر نیز چون حجاج ابن مسروق، نافع ابن هلال و ... در بین راه خود را به امام رساندند. آنها از منتظران بودند. لذا نباید تصور کرد که این پیامک ها از واقعیتی سخن می گویند."

حجت الاسلام قرائتی نیز در برنامه سمت خدای روز گذشته با عنوان کردن این موضوع که مراجع ما بیش از همه گریه می کردند و بیش از همه هم فکر می کردند در پاسخ به تشکیک دیگری که وهابیت درباره زیارت و طواف حرم امام حسین علیه السلام می نمایند گفت:

در حج یک کعبه داریم که حاجیان دورش می گردند. در کنار آن حجر اسماعیل است که حاجیان نباید از داخل آن طواف کنند. یعنی در حین طواف به خانه ی خدا باید دور حجر اسماعیل هم بگردند.اینجا قبر اسماعیل است. اسماعیل چه کرده که همه باید دور او بگردند. اسماعیل به پدرش گفت: آنچه خدا امر کرده است انجام بده (إفعل ما تؤمر) چون این پسر ۱۳ ساله تسلیم خدا بود همه باید دور قبرش بگردند. حال ببینیم امام حسین علیه السلام چه کرد. اسماعیل یک نفر بود. حضرت ابا عبدالله (ع)، خودش و خاندانش را فدای اسلام کرد. حال نباید دور ضریحش بگردیم؟

سلام

بله منتظران حقیقی به لبیک گفتند امام(ع) 

ولی آن همه مردمی که ابتدا امر با حضرت مسلم بیعت کردند و بعد از طرف حکومت خریداری شدند, چی؟

خب آنها هم منتظر بودند که امام(ع) بیان و حکومت صحیح را برقرار کنند چون از ظلم به ستوه آمده بودند

ولی پولی گرفتند و راهشان را عوض کردند

یا کسانی بودند که منتظر چنین فرصتی بودند برای جنگ...

پس منتظران حقیقی نبودند, ظاهرشون منتظر بود

حالا ممکنه در این متن مطلبی نهفته باشه

ولی بنظرم جواب خوبی هم بهش داده نشده! شده؟!

سلام طیبه
اول بگم، این چندروزه که نبودی یه خرده نگرانت شدم، چنددقیقه پیش که صفحه تبیان رو باز کردم و اسمتو دیدم خیلی خوشحال شدم

========
اما در رابطه با موضوع تاپیک، حقیقتش من که این رو زدم برای خودم هم یه خرده مبهم بود، اما اونچه که مطلب میخواست بگه تفریط نسبت به موضوع عاشورا و عزاداریهاست... درباره منتظران من نمیدونم! اما با این موافقم که نباید زوم کرد روی عزادایهای عادی.... مثل بعضی از جملات دکتر شریعتی هست که با مذهب گاهی در تضاده

مرسی ازت

سلام دهکده جان

بسم رب الحسین

مطلبی که کاملا مبرهن هست اینه که تضعیف مراسم های عزاداری با هر لغت و با هر جمله ای که باشه ، تضعیف مذهب تشیع خواهد بود و این رو به وفور در سنت اهل بیت عصمت و علمای فرهیخته خودمون میبینیم .

در مورد صحبتهای جناب فاطمی نیا ، من میخوام بگم این که علم باشه صددرصد درسته .
اما نه در وقت محرم و نه در وقت عزاداری خاص الخاص امام حسین.
بلکه عزاداری به معنای حقیقی ، این نیست که پای منبر سخنرانی بنشینیم .
اگر باشه اشکال نداره ..اما اگر نباشه نیز مشکلی ایجاد نکرده.بلکه ارجح ذکر مناقب و مصائب هست.

چون در سیره ی علمای بزرگ تشیع که هر کدام استوانه های فقه شیعه بودند نیز میبینیم که خود آنها ، منبر ها رو خالی میگذاشتند و به پای مداحی و مصائب امام حسین (ع) مینشستند.
که از جمله بارزین آنها میشه به آیت الله مرعشی نجفی ، آیت الله بروجردی ، آیت الله خویی ، آیت الله تبریزی و ... اشاره کرد .
حتی بنیانگذار انقلاب ما آیت الله خمینی نیز در محرم و صفر مخصوصا ، به جای ایراد سخنرانی به مداحی و بیان مصیبت های عاشورا بیشتر همت نشان میدادن.


در مورد اینکه عمل باید باشه نه احساس ،
عمل به چی ؟
آیا نماز و روزه منظوره؟
اگر این باشه که لشگریان عمر سعد (لعنت الله علیه) با وضو به جنگ با امام حسین اومدند!
اگر نماز باشه که خوارج مقابل امیرالمومنین ، پیشانیهای پینه بسته از سجده های نماز داشتند!
یا حتی اکثرا حافظ قرآن بودند....

در بحث عمل باید گفته بشه که خود عزداری از مصادیق بارز عمل به اسلام و سنت پیامبر هست.
چیزی که بسیاری از مدعیان اسلام وقتی اسمش رو میشنوند حاضرند در خانه هایشان بنشینند و انگار نه انگار که فرزند رسول خدا رو به اون شکل شهید کردند.
اسم تحصیل کرده و روشنفکر و مسلمان رو نیز بر روی خود میگذارند!

در مجالس امام حسین، به دلیل همون برانگیخته شدن احساسات، آمادگی پذیرش علم حق بیشتره. چون علم خالی نیست. همراه با احساسه. یعنی اینکه دقیقا اون چیزی که لازمه برای اینکه یه چیزی رو با تمام وجود بپذیری.