در دوران دفاع مقدس بارها این صحنه برای رزمندگان پیش میآمد که به علت نبردهای طولانی نماز را از دست نمیدادند و به تأسی از سرور و سالار شهیدان به این فریضه میپرداختند.عملیات والفجر مقدماتی در ساعت ۲۱:۳۰، ۱۸ بهمن ماه ۱۳۶۱ با رمز «یا الله یا الله یاالله» به گوش رزمندگان مستقر در خطوط فکه رسید. حمله از سه محور آغاز شد و نیروها در تاریکی مطلق شب به منظور شکستن خطوط دفاعی دشمن پیش رفتند.
نکته قابل ملاحظه در این عملیات، موانع ایذایی، استحکامات، کانالهای عمیق و متعدد و وجود میدانهای مین فراوان و گوناگون دشمن در دشتهای رملی و خشک بود که عراق طی چند ماه کوشش آنها را فراهم آورده و چیده بود.
این عوامل سبب کندی حرکت یگانهای خودی شده و در نتیجه با وجود شکسته شدن خط دشمن، نیروها به یکدیگر ملحق نشده و همان جا در عمق موانع و خطوط دشمن موضع گرفتند.این موضوع با روشنایی سپیده دم مشکل را دو چندان کرد. عراقیها هر آنچه از عملیات رمضان و حملههای مشابه درس گرفته بودند، از جمله لایههای تو در تو و پیچیده دفاعی در عملیات والفجر مقدماتی (فکه) به کار بستند.
در آستانه این عملیات شهید “غلامحسین افشردی” معروف به حسن باقری فرمانده اطلاعات و عملیات قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) و چند تن دیگر از جمله “مجید بقایی” فرمانده قرارگاه کربلا به شهادت رسیدند.در آن عملیات به گردان ما مأموریت داده شد تا بعد از شکستن خط اول سواره تانک به عمق مواضع دشمن رخنه کنیم.
برای خودم هم تعجبآور بود که چطوری یک دسته روی تانک برود بنشیند و کیلومترها در عمق مواضع دشمن پیشروی کند ولی از جائی که قبلاً هم از این دست کارها در جنگ کرده بودیم به این موضوع زیاد اهمیت ندادم.