روزگارانی میگذرد و ما شهداء را فراموش میکنیم ...اما همین نزدیکتر ...فراموششان کردیم.
کمی تأمل کنید بر افکارتان...بر اعمالتان...بر بود و نبودتان.
به کجا چنین شتابان؟
جای نگرانیست این سکوت ها ..این صداها ..این زیر میزها.. اشک بریزید شاید خدا بگذرد.
وای خدا چرا انسان هایت اینگونه شدند؟
نکند این روزها همان روزهاییست که شیطان گفت در زمین انسانی را پیدا کنید تا به او سجده کنم؟
وای برما.. نکند آن دنیا بگوییم...
اینجا چه میکنیم.. اینجا چه کردیم.. چه خواهیم کرد...
کاش بگوییم...
آنجا خوب کردیم.. آنجا خوب بودیم .. اینجا خوب برداشت میکنیم...
وقتی دل پر از سیاهی میشه دلتنگ میشیم فقط کافیه یه روزنه پیدا بشه خدا اون روزنه رو روشن می کنه تا بری طرفش فقط کافیه که بخوای...
آی بنده ی خدا وقتی دلتون میگیره میرید پیش مادرتون یا پدرتون درد ودل میکنید...شهداء با کی دردو دل کنن وقتی دلشون از کارای ما میگیره؟؟؟
بخدا شهداء از ما شاکی اند... نگذارید خونشون پایمال بشه. با اعمال ناپسندتون دلشونو به درد نیارید..
میدونید از همه بدتر چیه؟ اینکه دل مادر شهیدی بشکنه...
خودم دیدم...شنیدم... خیلی بد روزگاری شده مواظب اعمالتون باشید... هوای شهدارو داشته باشید نگذارید کسی اذیتشون کنه ما به اندازه کافی پیش خدای اونا شرمنده و روسیاه هستیم نگذارید از این روسیاه تر بشیم که دیگه مارو طلب نکنن... دست مارو نگیرن.. یا وقتی میریم اون دنیا سرمون باشه تو گریبانمون که نتونیم زیبایی های اون دنیا و اهل بیت رو ببینیم.. شیعه اید مثله شیعه ها رفتار کنید..
نه نترسید دیر نیست هنوزم راه بازگشتی هست فقط کافیه صداش کنید...خدارو صدا کنید. خدارو به شهداء قسم بدید دستتونو بگیره.حاجت روا میشین... انشا الله.
