انسان روزی بیست و شش هزار بار نفس می‌کشد. هر نفس آنسان که سعدی علیه‌الرحمه گفت: «چون فرو رود ممد حیات است و چون برون آید مفرح ذات. پس در هر نفس دو نعمت موجود و بر هر نعمتی، شکری واجب.» بنابراین اگر تمام عمرمان را تنها به سپاسگزاری از او بگذرانیم باز هم نمی‌توانیم بیش از نیمی از نعمت تنفس را سپاس گوییم. حال آنکه ما را میلیاردها نعمت الهی احاطه کرده است و هر کدام را سپاسی لازم است.
دوستان خدا و پیامبران او تمام ساعات شبانه‌روز را با یاد دوست سپری می‌کردند. آنان که ادعای محبت او را دارند چنین‌اند.
حال آنکه تمام آنچه از ما خواسته‌اند ۱۷ رکعت نماز است که 17 دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد. شایسته نیست از ۲۴ ساعت شبانه‌روز تمام آن را به غفلت سپری کنیم. حداقل در این ۱۷ دقیقه رسم سپاس به‌جای آریم و وقت با یاد او بگذرانیم.
