عضو هیئت علمی دانشگاه خوانسار گفت: شهر خوانسار همواره مرکزی برای توسعه تشیع بوده و از روز ششم محرم به طور کامل به حالت عزاداری عمومی درمی‌‌آید.
خوانسار که یکی از شهرهای استان اصفهان است در ماه محرم و صفر حال و هوای خاصی پیدا می‌کند و برنامههای عزاداری که در آنجا برپا می‌شود، در نوع خود بی‌نظیر است.چند روز قبل از حلول ماه محرم تمام افراد دست در دست یکدیگر و با همدلی کوچه‌ها، خیابان‌ها، مساجد، حسینیه‌ها و تکایای شهر را سیاه‌پوش می‌کنند و هر کسی که بتواند به نوعی در این برنامه سهیم شده و ارادت خود را به اهل‌بیت(ع) ابراز می‌نماید.
با توجه به تعداد بی‌شمار هیئت‌های خوانسار در این ایام بر سر درِ هر مسجد، حسینیه یا تکیه‌ای می‌توان پرچم سیاه هیئت‌های مختلف را دید که با نام یکی از اهل‌بیت (ع) مزین شده است.
در ایام سوگواری ماه محرم، بیشتر خوانساری‌های مقیم دیگر استان‌های کشور به اتفاق خانواده دوستان و آشنایان از شهرهای محل اقامت به دیار خویش باز می‌گردند و با حضور این افراد شهر جنب و جوش خاصی یافته و جمعیت آن به چهار یا پنج برابر می‌رسد.
در ماه محرم با برپایی سوگواری شهادت امام حسین(ع)، چهره شهر از لحاظ اجتماعی دگرگون شده و فعالیت‌های اقتصادی و تجاری مردم نیز تحت تأثیر این ایام، کم رونق می‌شود.
برنامه عزاداری که شامل سینه‌زنی و زنجیر‌زنی است، به دو بخش تقسیم می‌شود: برخی از مردم بسیاری از برنامههای عزاداری خود را برپا می‌کنند و مردم سوگوار برای استماع سخنان واعظان و مدیحه‌سرایان تا پاسی از شب را در مساجد و تکایا سپری می‌کنند.
همچنین چندین تعزیه فعال در خوانسار در طول ماه محرم بعد از ظهرها به اجرای مراسم می‌پردازند.
رضاعلی رضایی با اشاره به اینکه سنت تعزیه از دوره صفویه به خاطر تاسیس حوزه علمیه مریم بیگم‌صفوی در خوانسار ترویج یافت، تصریح کرد: این حوزه هنوز مشغول فعالیت است و هر ساله شاگردان زیادی را تربیت می‌کند.
وی با اشاره به اینکه شهر خوانسار از روز ششم محرم به طور کامل به حالت عزاداری عمومی درمی‌‌آید، تصریح کرد: از این روز مردم به صورت یک‌پارچه به عزاداری می‌پردازند و کار مدارس و ادارات نیز تحت‌الشعاع محرم قرار می‌گیرد.
وی با بیان اینکه در شهر خوانسار هنوز حسینیه‌های قدیمی با حال و هوای سنتی وجود دارد، تاکید کرد: از مهم‌ترین این حسینیه‌ها، حسینیه حبیبی‌ها است که در سال 66 بر اثر سیل تخریب شد و اکنون به همان شیوه قدیمی بازسازی شده و هنوز همان حال و هوای قبلی را دارا است.
رضایی ادامه داد: دور تا دور این حسینیه دارای حجره است و در وسط آن نیز حوضی وجود دارد که روی آن با تخته پوشیده می‌شده و بر روی آن به اجرای تعزیه می‌پرداخته‌اند.
