فضای اسمی
فضای اسمی (namespace) اجازه گروه بندی مجموعه ای از توابع یا اشیای سراسری را تحت یک نام می دهد (توضیحات بیشتر درباره فضاهای اسمی). وقتی یک فایل هدر اضافه می شود محتویات آن در فضای اسمی استاندارد std قرار می گیرد. برای دسترسی به کتابخانه های استاندارد درون std باید از عملگر :: استفاده شود.
مثال. وقتی iostream در برنامه ضمیمه شده است برای دسترسی به تابع cout از این کتابخانه باید فضای اسمی std قبل از آن و بدنبالش علامت :: تعیین شود:
Std::cout <<"Hello World!n";
البته به سادگی می توان با استفاده از عبارت using فضای اسمی مورد استفاده را در برنامه تعیین کرد و به عناصر درون std تنها با صدازدن نامشان دسترسی پیدا کرد.
وقتی پسوند .h اضافه می شود نیازی به اضافه کردن فضای اسمی استاندارد نیست ولی به طور معمول بهتر است که از استاندارد ANSI/ISO تبعیت بشود و فضای اسمی std توسط عبارت using تعیین شود.
نکته. کامپایلرهای قدیمی عبارت using را قبول نمی کنند.