تبیان، دستیار زندگی

به محرمی دیگر می رسیم.
دوباره دلهای عاشق روانه کربلا میشه و دوباره چشمه های اشک بر گونه ها جاری.

محرم آمد و دل بی قرار كربلا شد

محرم آمد و این دل گرفتار بلا شد

محرم بوی­ عشق و بوی ایمان می­ دهد باز

محرم بوی هفتاد و دو قربان می­ دهد باز

محرم امد و یاد حسین بر دل نشسته

كه از داغش دوباره قلب این عالم شكسته

محرم آمد و من یاد عباس می­كنم باز

لب­ عطشان مولا را من احساس­ می ­كنم باز

به یاد آن دو دستی كه از پیكر جدا شد

به یاد نازنین اكبر كه بهر دین فدا شد

و قطعه­ قطعه شد قاسم ­تنش ­از ضرب شمشیر

گلوی اصغر ششماهه پاره از دم تیر

سكینه از عطش در خیمه­ گاه غمگین و نالان

رسان یك قطره آبی برایش ای عموجان

محرم امد و رنگ عزا عالم گرفته

زمین و اسمان را زین مصیبت غم گرفته

الهی درد دردمندان دوا كن

دل شیعه ز بند غم «رها» كن

می­خوام برم به كربلا دعا كنم

می­خوام حسین خوبمو صدا كنم

این دلمو راهی كربلا كنم

ناله كنم من جونمو فدا كنم

می­خوام برم به كربلا داد بزنم

از ته دل می­خوام كه فریاد بزنم

داد بزنم حسینمو صدا كنم

گریه كنم ز دل خدا خدا كنم

اونجا كنار قبر مولا بشینم

شاید كه من آقا حسینو ببینم

می گم آقاجون دردمو دوا بكن

جون علی حاجتمو روا بكن

می­خوام برم به كربلای پربلا

می­خوام برم پیش حسین سرجدا

میگم آقاجون كه دلم تنگه برات

مثل همیشه دل من كرده هوات

پر می زنه دلم به شوق كربلا

كی میشه من بیام به پابوست آقا

آقاجون ترو به جون اكبرت

جون زینب جون زهرا مادرت

آقاجون قسم به دشت نینوا

جون عباس قشنگت به خدا

آقاجون به حرمت رقیه ات

آقاجون به اصغر ششماهه ات

آخرش منو ببر به كربلا

این دل تنگ منو نشكن آقا

می دونی من عاشق كربلاتم

عاشق اون خوبی و اون صفاتم

آقاجون اگرچه من شرمنده ام

منو كربلا ببر تا زنده ام

آقاجون بی كربلات من می میرم

می دونی به عشق تو من اسیرم

واسه دیدن تو هستم دیوونه

آرزو نذار تو قلبم بمونه

جونمو بگیر ولی امون بده

كربلا رو تو به من نشون بده

آقاجون كرببلات دوای من

خاك اون مرهمه و شفای من

اگه من راهی كربلا بشم

اجرت با آقا اباعبدالله الحسین(ع)
انشالله توفیق درك ماه محرم نصیبمون بشه.

اللهم ارزقنا کربلا
روز و شب دارم دعا           آرزومه ای خدا        دیدن شیش گوشه ی کرببلا
همه رفتن کربلا              به دیار نینوا          اسم من از قلم افتاده خدا
من و این دیده ی تر        من و قلب پرشرر     من و یک عکس ضریح کربلا
       حرم اربابم حسین       صحن بین الحرمین      شده فکر و ذکر و خواب هر شبم
همه سوز و ساز من         اینه امتیاز من       که غلام و سینه چاک زینبم
میرسه تو هیئتا         به مشام جان ما      بوی دلنواز یاس از علقمه
بَه! که چه غوغا میشه    محشری بر پا میشه    شب جمعه کربلا با فاطمه
چی میشه روز جزا           به سپاس گریه ها          ما بشیم از همه آدما جدا
مست شاه نینوا            جای جنت خدا           ما بشیم ساکن کوی کربلا

امام حسین(ع)-ورودبه محرم

شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم  
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

ماه محرم كه میشه، شیعه دلش پر می­زنه

رخت سیاه می­پوشه و به هیئت ها سر می­زنه

میاد بازم بوی حسین،تو كوچه و پس­ كوچه ­ها

در و دیوار خونه ها می گیره باز رنگ عزا

این عشق مولا، پایان نداره، داغ محرم، درمان نداره

آه و واویلا     آه و واویلا   آه و واویلا     آه و واویلا

===============

یاد حسین توی دلا، همیشه غوغا می كنه

یاد سر بریده­اش، چشارو دریا می كنه

بی كس و تنها كه میشه، میون لشگر پلید

چشاش­ به­ سوی­ خیمه­ ها،وقتی­ می­خواد بشه­ شهید

می افته یاد، غم­های زینب،  یاد اسارت، ای وای زینب

آه و واویلا     آه و واویلا  آه و واویلا     آه و واویلا

===============

یاد لب خشكیده و یاد فرات و علقمه

از داغ عباس رشید، هرچه بگم بازم كمه

سكینه از سوز عطش،قلب عمو رو سوخته بود

عموخجل­ شدچشم­ خود،به مشك ­پاره­ دوخته ­بود

دست بریده، مشك دریده  آن تیر و نیزه، بر روی دیده

آه و واویلا     آه و واویلا  آه و واویلا     آه و واویلا

دوباره باز این دل من،یاد رقیه می­كنه

می شینه تو كنج دلم، باز داره گریه می­كنه

آخه نداره گل من، طاقت تازیانه رو

چرا كشیدن مویی كه باید ببینه شانه رو

از داغ بابا، ماه سه ساله ، پژمرد و خوابید، چون برگ لاله

آه و واویلا     آه و واویلا  آه و واویلا     آه و واویلا

===============

چون داغ قاسم می­زنه، اتش به قلب شیعیان

دردی نشسته بر دلم، از داغ اكبر جوان

گردیده پرپر از ستم، شش ماهه سرباز حسین

قنداقه خونین او، در سینه شد راز حسین

كرببلا چون، دریای خون شد ، داغ «رها» نیز، از حد فزون شد

آه و واویلا     آه و واویلا  آه و واویلا     آه و واویلا

===============

بهروز رها

سلام

تقدیمی از برزخ:

یواش یواش بوی محرم میاد               بوی عزا وموسم غم میاد

عوض میشه چهره شهر دوباره           شهر لباس شادیشو در میاره

هیئتیها مشغول جنب وجوشند             همه میخوان لباس سیاه بپوشن

تکیه ها دوباره بر پا میشه                وقف عزای پور زهرا میشه

قبض بدست بچه ها تو خیابون           جمع میکنن پول برا هیئتاشون

تو تکیه،حسینیه،مسجدا                    بر پا میشه عزای خون خدا

بر پا میشه بساط نذر غذا                 به عشق مولا پسر مرتضی

همون پسر که عشق عالمینه             ارباب سرجدای ما حسینه

به عشق مولا گناها کم میشه             چشمای ما ابری وپرنم میشه

هر کی تو هر صنف ومرامی باشه      محرمی نوکر نوکراشه

میگه حسین زندگیم فداته                   آرزومم دیدن کربلاته

کاش بودم وجونم فدات می کردم        فدای کل بچه هات می کرد م

کاش بودم و به جای اون علمدار       می بریدن دستامو قوم اشرار

کاش بودم وبه جای شیر خواره        گلوم میشد خونی وپاره پاره

کاش بودم ومی خوردم هر زمونه     به جای زینب ضرب تازیونه

کاش بودم وسرت جدا نمی شد         دریای خون کرببلا نمی شد

من نبودم ولی حالا یارتم              هر ساله یک ماهی عزادارتم

به یاد تو سینه وسرمیزنم             هرجاکه با اسمته در می زنم

آرزوم اینه تو مه پر بلا              حسین حسین بگم بیام کربلا

((بت شكن))

یاحسین ای­ مظهر عشق و صفا

یاحسین ای­ صاحب لطف و عطا

یاحسین ای ­تو صفای جان و دل

این جهان از شور ایثارت خجل

یاحسین ای­ مهر احسان و سخا

مهر تو شد در جهان سودای ما

یا حسین ای نور حق اندر زمین

ای به جنت یار خیــرالمرسلین

هم نشان داری ز زهرا هم علی

نور حـق در چهــره تو منجلی

اختـر تـابـان شـهر عاشـقان

تك سـوار عرصه كون و مكان

ای حسین ای رهبر منكر ستیز

ای كه بودی با جهالت در ستیز

جان و سر در راه یزدان داده ­ای

هم به عالم درس ایمان داده ­ای

خم نگـردد قـامتت مـولای مـا

پیش غیـری جز به در گاه خدا

با قیــامت دین احمد زنده شد

تا قیــامت رزم تو پاینـده شد

جان ما ممـلو ز عشـق روی تو

ما كه ­ایم جز شـیفتگان كوی تو

بت شكن ای میـر دشت كربلا

بهـر ما هسـتی شفیع روز جزا

ای فدای تو شـود جان «رهـا»

یاحسین ای مظهرعشق و صفا

بهروز ((رها))

 بوی محرم می آید ..

"سلام بر حسین "
"سلام بر ابالفضل العباس "
"سلام بر قلب زینب صبور"

باز هم بوی محرم می آید...
بوی شهادت ...بوی خون... بوی غربت و مظلومیت...
چیزی نمانده که زمین سیاه پوش و آسمان گریان شود
صدای ضجّه های قلبم را میشنوم
غوغاست دلم...

میزنه قلبم دوباره باز داره میاد بوی محرم
سفیر عشق به کوفه پای گذاشت تا مژده آمدن مولای عاشقان را به کوفیان بدهد اما افسوس که نمی دانست تاروپود و بافت وجودی این مردم از بی وفایی است . وقتی مسلم را شهید کردند و پیکر او را از بالای دارالعماره کوفه به زمین انداختند در آخرین ذره ذره لحظات وجود فریاد میزد کوفه میا حسین جان کوفه وفا ندارد .

باز هنگام عزا فرا رسیده. باز ندای سرو قد مصطفی خمیده در کوچه ها پیچیده، باز ندای" ای جوانان بنی هاشم بیاید علی را بر در خیمه رسانید" زمزمه لبهای عاشق می شود. باز بوی محرم می آید، بوی رایحه سیب، بوی عطر حسین، بوی خوب سینه زدن پسر بچه های همسایه....

پروانه ام دوباره مرا آتشم زنید
هر لحظه هر نفس همه جا آتشم زنید

پای فرات ، علقمه فرقی نمیکند
دست شما ست تا که کجا آتشم زنید

اصلا برای گرمی شبهای ماتمت
من را خریده اید که تا آتشم زنید

هر شب به حاجتی سر این روضه می رسم
شاید میان بزم عزا آتشم زنید

من را گره زنید به این بیرق بلند
روزی میان کرب و بلا آتشم زنید

عمری میان روضه ی تان گریه می کنم
با این امید تا که شما آتشم زنید

این چشم ها حواله ی غم های زینب است
اشکی دهید و در همه جا آتشم زنید

(راز عشق)

دل مست صفای نیـنوا شـد   با زخمـه عشـق در نوا شـد

 در بزم شعور و شعراحساس   این مرغ دلم غزل سـرا شد

 بـا یـاد ســتارگان خونیـن      در سـینه چه آتشی بپـا شد

 دل بوسه زند به خاك عشقش    خاكی كه شفای درد ما شـد

 آن بوی نسـیم خاك كویش   دل برده ز ما و جانفـزا شـد

 چون خدا در آن عجین است     مقصـود تمــام انبـیا شـد

خاكی كه نهایتی ز عشق است   خاكی كه تمـام یاد ما شـد

آن دشت حضور عشق و ایثار     با بوی حسـین پر صفا شـد

 آن بسـتر سرخ نبض تاریخ      با خون حسـین پر بها شـد

این دل كه هوای گریه دارد         دیـوانـه دشت كـربلا شـد

 دشتی كه ز غم عطش به جان داشت       سـیراب ز خون اصفـیا شـد

 بر تشنه لبان چو بسته شد آب        از سـوز عطش غمی بپا شد

   آبی كه خجل شد از ابوالفضل        شــرمنــده آل مصطفی شد

 دستی كه فرات را خجل كرد         از قامت پهــلوان جـدا شـد  

در سـایه نخل دل شكسـته         آب آور كـربلا فـدا شــد

چون قد علی به خون شناور      از ضـربـه تیـغ اشـقیا شـد

 در زیر هجـ,وم سم اسـبان     قاسم بدنش ز هم سوا شد

 وین غنچه به روی دست آن گل    پرپر ز قسـاوت و جفا شـد

 با دست حسین عاشق آن دم    خونش چو ستاره بر سما شد

 تا قامت حق به خاك و در خون    از كیـنه خصم بی حیـا شـد

 وان قامت سـرو تكسـواران    با خاك شـهادت آشــنا شد

 سـالار شـهادت و شجاعت      راضی به رضـای كبـریا شد

 برپا شده بس حماسه ای ناب    با رزم سـپاه حق چها شـد

 سلطان حماسه ها بپا خاست      یـاریگـر او فقط خـدا شـد  

 تنها به قیـام خود جلا داد      تا اینكه سرش ز تن جدا شد

 در كرببـلا از این حمــاسه        افسـانه عشـق برملا شـد

زینب چو علم گرفته بر دوش        بـانـوی قیـام كـربلا شـد

زینب كه خدای عاشقی بود          بر زخم دلش خـدا دوا شـد

در سـایه لطف نـاب دادار          زینب به قضای حق رضا شد 

حجمی ز ولای عشق زینب     در سینه شیعیان «رهـا» شد

بهروز رها