در طول تجربه‌های تئاتری‌تان كمترین تماشاگری كه در یك شب داشتید چند نفر بود؟11 نفر، در یك شب اجرای نمایش «شكست غروب» به كارگردانی رضا شالچی در تالار وحدت.
بیشترینش؟حدود 400نفر برای همان نمایش. تماشاگر، تماشاگر می‌آورد.
آن شبی كه با 11 تماشاگر نمایش را اجرا كردید، حالتان چطور بود؟بد... خیلی بد... اما فقط به خاطر...
می‌خواستم به همین جا برسم...بله. می‌فهمم. اما تئاتر همین است. یك استادی با ما كار می‌كرد كه این را گفت: «تئاتر همین است، شب اول است.»
گفتید شبی كه 11 تماشاگر داشتید، حالتان خوش نبود، به هر حال شما در آن لحظه كه زندگی می‌كردید نداشتن تماشاگر كافی برایتان ناگوار بوده و این قابل انكار نیست.ولی با همان حال، ما تمام سعی خودمان را كردیم. این اتفاق منحصر به تئاتر نیست. در سینما هم این اتفاق می‌افتد.
تئاتری‌ها اصطلاحی دارند با این مضمون كه «بازیگر به نفس تماشاگر زنده است». بازیگر سینما در سالن كم‌تماشاگر حضور ندارد، اما بازیگر تئاتر در سالن سرد و خلوت، یخ می‌زند.به هر حال برای شخص من، نفس همان 11 تماشاگر فرقی با 400نفر ندارد. من در هر حالی و با هر تعداد تماشاگر، كار خودم را انجام می‌دهم. شما نمی‌دانید صدای دست زدن همان تماشاگر اندك در سالن چه طنین خوشی دارد.
