تبیان، دستیار زندگی

«با تمام طرح ها و منابعی که از سوی دولت در سال های اخیر به منظور حل مشکل اشتغال کشور در نظر گرفته شد، اما هنوز هم بیش از ۳ میلیون و ۱۰۰هزار نفر در کشور بیکار هستند که از این تعداد ۱ میلیون نفر زن و ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر نیز مرد هستند».

حدود ۱میلیون نفر از کل بیکاران کشور را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند، با این حال بالاترین تعداد بیکاران در رشته‌های صنعت و فرآوری، کامپیوتر، هنر و روزنامه‌نگاری قرار دارند.

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از مهم ترین معضلات و مسائل کشور در مورد بیکاری جوانان، عدم موفقیت افرادی است که پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی امکان راهیابی به بازار کار را ندارند و در این بخش با مخاطرات و مشکلات فراوانی مواجه می شوند.

به عبارتی، درصدی از جمعیت فعال جامعه که به دلیل افزودن بر دانش و تخصص خود راهی دانشگاه ها می شوند و این مسئله باعث تاخیر چندساله آنها در ورود به بازار کار می شود، به جای اینکه بتوانند پس از فارغ التحصیلی ورود بهتری به بازار کار داشته باشند، به درب های بسته بنگاه ها و واحدهای اقتصادی کشور بر می خورند.

تاخیر دانشگاهیان در ورود به بازار کار

بر پایه این گزارش، اگر بخواهیم تاخیر چند ساله اغلب کارجویان فارغ التحصیل دانشگاهی در ورود به بازار کار از زمان آغاز تحصیلات عالیه تا تاخیرهای پس از فارغ التحصیلی و جستجوی شغل را در نظر بگیریم، به عنوان نمونه ممکن است فردی برای اتمام دوره کارشناسی در یک رشته ۴ سال در دانشگاه و بین ۲ تا ۴ سال نیز در جستجوی کار باشد.

این مسئله باعث ایجاد نوعی انباشت تقاضا در بازار کار به ویژه در مورد فارغ التحصیلان دانشگاهی شده است؛ موضوعی که حداقل یک دهه گریبانگیر کارجویان دانشگاهی شده و به گفته مقامات دولتی نرخ بیکاری آنها را تا ۱۰برابر سایر گروه های متقاضی شغل افزایش داده است!

علاوه بر موارد فوق، ناهمگونی و بی ارتباط بودن آموزش ها و آموخته های تئوریک دانشگاه ها با نیازهای واقعی بازار کار نیز خود به معضلی حیاتی در روند اشتغال به کار فارغ التحصلان دانشگاهی تبدیل شده است.

تفاوت آموزش در دانشگاه و نیاز کارفرما!

به عبارت دیگر، امروز افرادی که از مسیر دانشگاه به سمت بازار کار حرکت می کنند، با نوعی تفاوت اساسی در دانش تئوریک و نیاز بازار کار مواجه می شوند که این مسئله باعث سخت تر شدن پذیرش متقاضیان کار توسط کارفرمایان می شود.

در سال های اخیر تلاش هایی برای جبران خلاء آموزش های دانشگاهی و نیاز بازار کار از طریق ارائه آموزش های مهارتی و فنی و حرفه ای صورت پذیرفته و به گفته مقامات فعال در حوزه فنی و حرفه ای، این آموزش ها توانسته مشکلات ورود به بازار کار، کارجویان دانشگاهی را تا ۹۰ درصد حل کند.

نگاهی نیز به تغییرات نرخ بیکاری ۱۲٫۹ درصدی بهار امسال نشان می دهد که تعداد بیکاران در فاصله بهار ۹۰ تا بهار امسال به میزان ۶ دهم درصد افزایش یافته اما نسبت به ۱۴٫۱ درصد زمستان سال گذشته، به میزان ۱٫۲ درصد کاهش یافته است.

۱ میلیون بیکار زن و ۲٫۲ میلیون مرد

با تمام طرح ها و منابعی که از سوی دولت در سال های اخیر به منظور حل مشکل اشتغال کشور در نظر گرفته شد، اما هنوز هم بیش از ۳ میلیون و ۱۰۰هزار نفر در کشور بیکار هستند که از این تعداد ۱ میلیون نفر زن و ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر نیز مرد هستند.

مسئله بالا بودن آمار بیکاران جوان کشور به نوعی دیگر در بررسی بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله نیز مشهود است چرا که بیشترین درصد فارغ التحصیلان دانشگاهی در سنین ۲۰ تا ۳۰ سال قرار می گیرند. این گروه سنی در بهار امسال نرخ بیکاری ۲۸٫۶ درصدی را تجربه کردند.

مردان تا ۲۴ سال در فصل اول سال ۲۵٫۸ درصد و زنان ۳۹٫۵ درصد بیکاری را تجربه کردند. البته ۸۵۲ هزار زن در بهار امسال در بخش صنعت اشتغال داشتند، ۱ میلیون و ۴۸ هزار نفر در کشاورزی و ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر نیز در خدمات فعال بوده اند.
جدول آماری اشتغال و بیکاری ۲۳ رشته اصلی دانشگاهی

توضیح اینکه گروه علوم انسانی شامل زبان خارجی و منسوج، زبان و ادبیات مادری، فلسفه و علم اخلاق، دین، تاریخ و باستان شناسی می شود. همچنین گروه علوم رفتاری و اجتماعی شامل رشته های اقتصاد، روان شناسی، جامعه شناسی و علوم سیاسی است.

در گروه بازرگانی و علوم اداری رشته های امور مالی، بیمه، بانکداری، مدیریت و امور اداری قرار دارد و در گروه مهندسی و حرفه های مهندسی نیز رشته هایی مانند مهندسی های صنایع، مکانیک و فلزکاری، برق و انرژی، شیمی و الکترونیک قرار گرفته است.

مردانی که به امید افزایش درآمد خانواده خود اجازه حضور زن را در مشاغل مشترک (حتی با حقوق کمتر) به همسرانشان دادند ، نمیدانستند که مدتی بعد خودشان اخراج خواهند شد و زنی دیگر بدلیل حقوق درخواستی کمتر رضایت کارفرما را جلب کرده و جای او را می گیرد.....


بنده با حضور زنان برای اشتغال در شغلهای مشترک مخالفم...
البته یک سری مشاغل هستند که اختصاصی خانمها است و باید زنان در آن پستها به کار گرفته شوند ولی درمورد دیگر مشاغل، دلیلی ندارد یک زن آن پست سازمانی را اشغال کند درحالیکه مردی دیگر که خانواده ای را تحت پوشش دارد و وظایف قانونی و شرعی به عهده دارد ، منتظر کار بماند.... ان هم فقط بخاطر اینکه کارفرماها می بینند خانمها با حقوق پایین تر حاضرند برایشان کار کنند.....