چند سالیه که سریالهای تاریخی کره ای بین ما ایرانی ها حسابی واسه خودشون جا باز کردن و تقریبا هر شب در پر بیننده ترین ساعات میلیون ها ایرانی رو مسحور خودشون کردن و هر دفعه یه شخصیت جدید رو مطرح میکنند که از یانگوم شروع شد و بعد از اون جومونگ و الان هم که دونگی داره پخش میشه و انصافا کره ای ها در ساخت این فیلم ها سرمایه گذاری زیادی کردن از نوع پوشش گرفته تا بحث دکوراسیون و مهمتر از همه داستان های جذابی که مخاطب رو دنبال خودش میکشه همه و همه باعث شده تا بتونند مخاطبان زیادی رو با سلایق مختلف جذب خودشون کنند. اما نکته مهم اینجاست که اینها فقط یک سریال نیستند بلکه یک فرهنگ و تمدن هستند که در قالب این شخصیت ها دارند به سرتاسر دنیا معرفی میشن و از قدرت رسانه ایشون دارند واسه تبلیغ فرهنگشون استفاده می کنند.
من قصد نقد این سریالها رو ندارم چون خودم بعضی از قسمت هاشون رو نگاه می کنم و معتقدم که از بسیاری از سریالهای خانوادگی ساخت ایران آموزنده تر هستند اما نکته ای که بسیار جای تامل داره و من رو حقیقتا آزرده خاطر میکنه اینه که جلوی اسم همه ی این سرالها نوشته شده (افسانه) و هیچ کدوم از این شخصیت ها و داستان ها واقعی نیستند و مشخصه که در تاریخ کشور کره شخصیت های واقعی که ارزش ساخت زندگیشون رو داشته باشند وجود نداره وگرنه قطعا اون رو بعنوان اسطوره معرفی میکردند در حالیکه تاریخ چند هزار ساله ی کشور ما سراسر پر از قهرمان هایی تاریخ ساز و مردان و زنان بزرگ بوده چون موقعیت کشورمون بگونه ای بوده که همیشه در طول تاریخ مورد هجوم قرار گرفته و فراز و نشیب های زیادی داشته و این وقایع تلخ و شیرین باعث بوجود آمدن قهرمانان زیادی در طول تاریخمون شده که هر کدوم دارند در گوشه ای از تاریخ خاک میخورند و ما نتونستیم حتی اون ها رو به مردم خومون معرفی کنیم چه برسه به کل دنیا!
در کشورمون ایران در سالهای اخیر سریالهای فاخری همچون حضرت یوسف، مختارنامه و ... ساخته شدن که تونستند مخاطبان مسلمان زیادی رو به خودشون جذب کنند ولی هنوز ما هزار راه نرفته داریم و باید این قبیل سریالها یا سریالهایی از قبیل شوق پرواز رو بیشتر و با کیفیت بالاتر بسازیم و واقعیت ها و قهرمانان و فرهنگ و تمدن چند هزار سالمون به کل دنیا بیشتر معرفی کنیم نه اینکه بر روی ساخت فیلم لاله که زندگانی لاله صدیق اولین زن قهرمان ایرانی رالی با سرمایه گذاری پنج میلیاردی با هم بحث کنیم.
قضاوت در این مورد رو به شما میسپارم و در پایان از کارگردانان و نویسندگان و دست اندرکاران سینمایی کشورمون تقاضا دارم که نسبت به ساخت سریالهایی از زندگانی ائمه اطهار،علما، قهرمانان و بزرگان کشورمون اهتمام بیشتری بخرج بدن.
انشا الله- از نگاه من
