يکشنبه 7/8/1391 - 20:52
-0 تشکر
570113
امید به پدرم!
شخصی می‌گفت: در ایام جوانی كه می‌خواستم ازدواج كنم با خودم فكر می‌كردم وقتی ازدواج كردم پدرم در تامین مخارج زندگی من را كمك خواهد كرد و در فلان اداره هم مشغول كار می‌شوم و از حقوق آن زندگی ام را سر و سامان می‌دهم.
با همین امید وارد زندگی مشترك شدم ولی متاسفانه نه پدر كمكم كرد و نه در آن اداره استخدام شدم و خلاصه زندگی در لحظات سخت قرار گرفت و آن قدر مشكلات به من فشار آورد تا این كه از كمك پدر نا امید شدم و در دلم فقط به خداوند امیدوار شدم وقتی كه امیدم به طرف خداوند رفت در اداره ای دیگر استخدام شدم و مشكلات یكی پس از دیگری حل شد و خلاصه زندگی رونق گرفت...
خاطره این دوست ما بیان روایتی است از وجود نازنین امام باقر علیه السلام كه می‌فرماید:
بر توست كه از آن‌چه در دست مردم است، ناامید باشى، زیرا ناامیدى از آن، بىنیازى است«1»
همان گونه كه در مطالب قبلی گفتیم كه نا امیدی گناه بزرگی است، منظورمان از نا امیدی این بود كه انسان از خداوند نا امید نباشد و همیشه به رحمت خداوند امیدوار باشد ولی نا امیدی از اموال دیگران بسیار خوب است و باعث می شود انسان استعدادهای بالقوه خودش را شكوفا سازد و در روایات نیز به ما سفارش شده است كه امیدی به اموال دیگران نداشته باشیم امام صادق علیه السلام در این زمینه می فرماید:
اگر می‌خواهى كه چشمت روشن باشد و به‌خیر دنیا و آخرت نائل شوى چشم طمع خود را از آن چه كه در دست مردم است قطع كن و از آنان چشم توقع نداشته باش..«2»
و سرور آزادگان جهان حضرت علی علیه السلام می فرماید:
یأس از مردم آزادگی است«3»
منابع:
1: استغناء عن الناس قَالَ الْبَاقِرُ علیه السلام: عَلَیْكَ بِالْیَأْسِ مِمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ «من لایحضرهالفقیه، ج 4، ص 410.»
2:قَالَ الصَّادِقُ (ع): إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَقَرَّ عَیْنُكَ وَ تَنَالَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الاخِرَةِ فَاقْطَعِ الطَّمَعَ عَمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ وَ عُدَّ نَفْسَكَ فِی الْمَوْتَی و لا تحدثن نفسك أنك فوق أحد من الناس و اخزن لسانك كما تخزن مالك «خصال صدوق، ج 1، ص 121.»
3:الْیَأْسُ حُرٌّ«غرر الحكم ص 398»
منبع:http://meraj14.ir
