شرط نزدیکی به خداوند تنها در گرو عمل صالح است !
ای جابر... آدمی چنین می پندارد که (که تنها ملاک نجات و سعادتش این است که) بگوید: علی (علیه السلام) را دوست می دارم و او را به ولایت می پذیرم؛ ودر عین حال اهل عمل و فعال (در انجام وظایف) نباشد!...
ای جابر! به خدا قسم، برای نزدیکی به خداوند هیچ وسیله ای جز طاعت و عمل به دستورات شریعت در کار نیست! و ما (از جانب خدا) فرمان تبرئه و امان دادن از آتش (مخصوص مدعیان تشیع که عاری از عمل باشند)، در دست نداریم!...
هرکس که مطیع فرمان خداست، اوست که دوستدار ماست ( و از آتش در امان است) و هرکس متخلف از فرمان خداست؛ او دشمن ما ( و محکوم به عذاب خدا) است!! و راهی برای رسیدن به ولایت و محبت ما نیست جز راه عمل و وَرَع(2)" (3)
حال شیعیان باید اندکی بیندیشند ... آخر این چه غرور بی اساسی است که دامنگیرشان گشته و آن ها را به راه شیطان افکنده است؟ آن چنان سرمست باده ی این غرور گشته اند که حتی به هشدارهای همان کسانی که دل به محبت و ولایت آن ها خوش کرده اند، توجهی نمی کنند. آن بزرگواران با قاطعیت تمام می گویند: "وای بر شما، فریب مخورید! وای بر شما، فریب مخورید! ولایت ما جز از راه عمل به تکالیف الهی و پرهیز از گناهان به دست کسی نمی رسد!!" (4) ....
پی نوشت ها:
1ـ سوره ی مبارکه ی اعراف، آیات 16و17
2ـ یعنی پرهیز از گناه و دوری جستن از محرمات خدا
3ـ اصول کافی، جلد 2، باب طاعت و تقوی، حدیث 3
4ـ اصول کافی، جلد 2، باب طاعت و تقوی، قسمتی از احادیث شماره 3 و 6 (منقول از امام باقر (علیه السلام))
