حرکات گروهی با آن بدنهای رنگا‌رنگ، گل‌های آویخته به گردن، سبیل‌های ببری، دندان‌های نیش بلند و دم‌های دراز همه و همه با استفاده از رنگ‌های طبیعی و گیاهی منطقه انجام شده است که به نوعی معرفی محصولات منطقه هم به حساب می‌آید.
زرد، سیاه، سفید، صورتی، بنفش، آبی، قرمز، سبز و... رنگها و ماسک‌های ترسناک حیواناتی که به این جشن جان می‌دادند.
ساز‌های کوبه‌ای، به نبرد‌های این ببر‌های وحشی هیجان عجیبی می بخشند. هیجانی که ناخودگاه تماشاگر را با خود به دل این آیین و مراسم دیرینه می کشاند.
مردان و پسران در این جشن با شور و هیجان عجیبی دست به حرکات و پیچ و تاب‌های تند بدنی می زنند. حرکاتی که گویی می‌خواهند و بواسطه آنها از حریمی دفاع کرده یا شر موجود وحشتناکی را کم کنند.
آنها این مراسم را تا معبد باستانی Vadakkunnathan که بیش از 100 هکتار زمین سر سبز به شکل یک پارک زیبا دارد، ادامه می دهند.
بعد از ادای احترام به معبد و شیوانا کم کم عقب نشینی کرده و آرام بر زمین می‌نشینند. این مراسم زمانی برای شکار ببر هم انجام می‌شده است.
زیبای و شور و هیجان این مراسم زمان را از یاد توریست‌های تماشاگر برده است. در دل نیمه شب آنها هنوز در حال و هوایی این مراسم به‌سر می‌برند.
جالب است که تلویزیون محلی و رسانه‌ها این مراسم را به صورت زنده بر روی آنتن می‌فرستد. آنها نهایت تلاش خود را برای حفظ میراث فرهنگی و سنتی خود به کار می‌برند.
در این مراسم تابلو‌های زیادی از تصویر ببر، پلنگ که توسط هنرمندان هندی کشیده می‌شوند به فروش می‌رود.
با اتمام این مراسم کشاورزان بر این باور هستند که محصولات آینده خود را از گزند و آسیب‌های احتمالی حفظ کرده‌اند.
آنها با پولی که از فروش محصول و شرکت دراین مراسم بدست آوردند، تعطیلات خوبی را برای خود و خانواده خود فراهم می‌آورند.
منبع: hamshahrionline.ir
