علت این‌كه این دسته افراد براحتی در هر محیطی می‌توانند بخوابند، این است كه آنها دارای مقادیر بیشتری از قطع‌كننده‌های فعالیت مغزی هستند كه به دوك‌های خوابی معروفند.
با وجود تفاوت‌هایی كه هر كدام از ما درنوع محل خواب خود داریم، اما همه ما از یك الگوی مشخص در زمان خواب پیروی می‌كنیم كه این الگو شامل ۲ مرحله است: یكی مرحله Non-Rem و دیگری مرحله Rem .
مرحله Rem ـ Non با حركات آرام چشم همراه است. جالب است بدانید كه در این مرحله، فردی كه درخواب است، براحتی بیدار می‌شود و افرادی كه در این مرحله از خواب هستند، معتقدند كه به‌طور كامل آگاه و بیدار هستند.
مرحله Rem شامل حركات سریع چشم است؛ رویا و خواب دیدن در این مرحله رخ می‌دهد و ضربان قلب و تنفس نامنظم است و در آن، بیدار كردن شخص نسبت به مرحله قبلی، مشكل‌تر است. از طرف دیگر، در بخش مركزی مغز منطقه وسیعی به نام تالاموس وجود دارد.
وظیفه تالاموس، دریافت امواج حسی از محیط، تقویت آنها و سپس فرستادن به بخش‌های مختلف مغز است. در زمان بیداری، تالاموس امواج تحریكی حسی از قبیل امواج شنوایی، بینایی، حسی و لامسه را از محیط دریافت، تقویت و ارسال می‌كند.
جالب است بدانید این كار در زمان خواب به صورت عكس انجام می‌گیرد، به عبارتی، تالاموس به جای تقویت این امواج سبب تضعیف یا متوقف كردن آنها می‌شود. در آزمایش‌های انجام شده، دوك‌های خواب، در ابتدای خواب، یعنی در مرحله non rem روی دستگاه الكتروآنسفالوگراف ظاهر می‌شود. این دستگاه برای اندازه‌گیری امواج مغزی به كار می‌رود.
تحقیقات اخیر نشان داده است افرادی كه در هر شرایطی براحتی می‌خوابند، تعداد دوك‌های خوابی ثبت شده از آنها روی این دستگاه از دیگر افراد بیشتر است اما این‌كه آیا می‌توان تعداد این دوك‌ها را افزایش داد یا نه، هنوز مشخص نشده است.
