تبیان، دستیار زندگی

سلام.
همه سوالاتتون رو نمی تونم جواب بدم چون متوجه نشدم.
ولی راجع به اتحاد و دوستی بین افراد جامعه:
ایا می شه با همه جور ادمی دوستی و اتحاد داشت؟
  اگه نه، مرزهاش کجاست؟
 نه سلیقه ی شخصی خودمون، حرف خدا و ولی ِ خدا چیه راجع به این مرزها؟ چون داریم راجع به جامعه مهدوی حرف می زنیم، میگم.

  مطمئناً روی اشتراکات قومیت ها و مذاهب  هم تکیه میشه، مقصود این که، اشتراکات رو پررنگ کنیم تا نقل مجالس عامه ی مردم بشه ولی اختلافات اساسی رو به افراد دانشگاهی یا متخصصی که به دور از تعصب باهم فکر میکنن بسپاریم.
به عنوان مثال، شیعه و سنی با هم اختلافاتی دارن و اشتراکاتی؛ اگه اختلافات رو به بین عامه ی مردم ببریم، تعصب و خشم با هم به امت اسلام و خود اسلام لطمه می زنه، در صورتی که با بیان اشتراکات، مودت ایجاد میشه، حالا متخصصین حوزوی دانشگاهی با ادم های مدعی اون ها مباحثه و اینها بکنن، در چارچوب علم  و ...
نه اینکه اتحاد منجر به وادادگی بشه، بلکه بجای تخریب و بعضا توهین به مقدسات بقیه، اعتقادات خودمون و نیروهای خودمون رو بیشتر و عمیق تر کنیم تا زمینه برای جذب به هم فراهم بشه.

راجع به گوشه نشینی و یا اتحاد هم خب سوال زیادی واضحه جوابش، نمی تونیم به انقلابی که همه توی خونه هاشون دعا میکنن بگیم انقلاب.
 چون حرکت نداشتن یعنی ناامیدی از امدن منجی، در حالی که امیدِ امدن داشتن خودش عامل حرکت و تلاش هست برای ساختن و مهیا کردن شرایط.

حالا این مهیا کردن شرایط به صورت فردی شدنی نیست، یعنی با یع گل بهار نمیشه، باید گلستانی بسازیم تا لایق قدوم صاحب باشه، حالا هرکسی به قدر فهمش و توانایی و کارامدی خودش، اتحاد داشتن، مثل ایینه کاری حرم امام رضاست، همه ی خورده شیشه ها با هر شکلی وقتی منظم و با قاعده کنار هم باشن زیبا میشن، می شن زینت. پس اتحاد و مودت بین امت اسلامی زینت ِ اسلام هست.

راجع به سوال اخر باید فکر کنم.
یا حق

یادمه پارسال یکی از کاربران یه بحثی رو توی انجمنها مطرح کرد در مورد "پخش اذان در شبکه استانی کردستان یا کرمانشاه" که انتقاد کرده بود که چرا بدون واژه "شهادت بر ولایت امیرالمومنین" پخش می شود.
اون روز یادمه جناب سها هم بودن و بحث مفصلی شد درباره لزوم همدلی و اتحاد مسلمانان و اینجور چیزا....

اگه توننستم تاپیکشو پیدا کنم ، لینکشو اینجا می ذارم

بنام خدا

گرامی  اگه ممکنه بحثو باز کنید من متوجه منظورتون نشدم ... دقیقا منظورتون از اتحاد ودوستی در چه زمینه ای  وچه دیدی می خواهید بررسی بشه ... 

پیامبر اکرم (ص):

اى مردم! به جماعت (یكپارچگى) روى آرید و از پراكندگى بپرهیزید.

میزان الحكمة، ح 2589

بسم رب المهدی

سلام و عرص ادب به دوستان خوبمون...

جناب سهای عزیز؛
بسیار عالی؛
همان طور که شما گفتی بنده نیز بر این عقیده ام که اتحاد و دوستی باید بر اساس معیارهایی باشه و آن معیار نیز طبق عقیده ی خود ما از خدا و ولی خدا نشات گرفته باشه .
در مورد سوالتون ؛
"آیا میتوان با همه جور آدمی اتحاد و دوستی داشت؟"
هر کسی نظر خاص خودش رو داره که بنده هم میگم نه هر کسی چنین لیاقتی رو نداره .
اما یه سوال دارم در این باره :
ایا دوستی و اتحاد با هر کسی (هر کس میخواد باشه) اگر تنها به شکل ظاهری و نمایشی اتفاق بیفته ، به شکلی که او را به خودمون و آئینمان راهنمایی کنیم تا چه حد قابل اجراست؟
یعنی ایا اصلا چنین مسئله ای درست و منصفانه است؟
با توجه به اینکه شما دوست عزیز به این نکته ی مهم اشاره کردی که در تبئین معنای دوستی ، نباید وادادگی به خرج داد به شکلی که از عقاید و مقدسات خودمون چشم پوشی کنیم.
در مورد بند آخر حرفهای شما ، اگر بخواهیم این زینت های ماحصل از امت اسلامی رو به امتهای دیگر نیز سوق یدیم چه کار باید کرد؟ آیا لازمه اش اینه که ابتدا جامعه ی اسلامی رو درست کنیم بعد بریم سراغ دیگر جوامع ملل یا اینکه همزمان میتونیم در دو جبهه به اتحاد ودوستی بپردازیم؟
سوال آخر تاپیک رو نیز هر موقع صلاح دونستید ازش برامون بگید خوشحال میشیم :)


خانم طیبه ی عزیز ؛
دقیقا همینطوره که میگید ،
الزاما نباید شبیه هم بود تا گفته بشه اتحادی وجود داره و دوستی ای ...
چرا که در یک خانواده حتی دو برادر نیز شبیه یکدیگر نیستند و چه بسا ممکنه حتی بین دوقلوهای از یک خانواده نیز هیچ گونه مودت و دوستی ای برقرار نباشه !
اما فراتر از اینکه بگیم چه کسی و چگونه فردی برای دوستی خوبه ، دوست دارم به عنوان مثال معرفی بشه که با عامه ی مردم (حتی جبهه های مخالف خودمون) چطور میتونیم رابطه های دوستی ایجاد کنیم؟

جناب نیری عزیز؛
مطلبی که پیش میاد با توجه به مثالی که شما از آن تاپیک زدید ، اینه که من و شمای نوعی ، از آنجایی که مرید شخصیت عظیم الشان پیامبر اسلام هستیم ، میدونیم که ایشان در زندگی سراسر مهر و عطوفت خودشان با یهود و نصاری چطور برخود هایی داشته اند و بعضا حکایتهایی از این دست قبلی شنیده ایم ....
مانند کسی که روزانه بر سر مبارک حضرت زباله و فضولات حیوانی میریخت ،اما آنچان با برخورد مهربانانه ی حضرت به راه راست هدایت شد که شاید آرزوی بسیاری از ما شیعیان چنین هدایتی از طرف معصوم باشه!
چنین برخوردها و چنین راه و روشی رو میخوایم در جامعه ی مهدوی برقرار کنیم ، چگونه خصوصیات اخلاقی باید مد نظر داشته باشیم؟

 نکای عزیز ؛
با توجه به مثالهایی که تا کنون زده شده ، خصوصا مثال های جناب سها و جوابی که بنده در بالا به اقای نیری دادم ، فکر میکنم مسیر اصلی تاپیک مشخص شده باشه به شکلی که راهکارهای عملی و اخلاقی در ایجاد یا عدم ایجاد اتحاد و دوستی معرفی بشه.
لذا شما هر گونه مسئله ای که در ذهنتون از این قبیل مسائل خطور میکنه رو بیان بفرمائید و در ادامه هر گونه دیدگاه شخصیتون که مسیر جدیدی از اتحاد و دوستی باز میکنه رو اضافه کنید تا استفاده کنیم :)