انتقال داروی تخمیری توسط حرارت بدن
دانشمند ایرانی دانشگاه پوردیو موفق به ساخت گونه جدیدی از پمپ‌های مینیاتوری شد كه با حرارت بدن فعال شده و از آن می‌توان در برچسب‌های انتقال دارو با نیروی تخمیر استفاده كرد.
ریزپمپ بابك ضیائی، استاد مهندسی برق و رایانه و مهندسی زیست‌پزشكی دانشگاه پوردیو از مخمر نان و شكر در یك محفظه كوچك برخوردار است.
هنگامی كه به این تركیب آب اضافه شده و برچسب روی پوست قرار میگیرد، حرارت بدن و آب افزوده شده باعث تخمیر شكر و مخمر و تولید مقادیر كوچكی از گاز دی‌اكسید كربن می‌شود.
به گفته ضیائی، این گاز به غشا فشار آورده و نشان داده كه می‌تواند بطور مستمر برای چند ساعت به پمپاژ بپردازد.
چنین پمپ‌های كوچكی می‌توانند منجر به ساخت برچسب‌های انتقال دارو شوند كه از مجموعه ریزسوزنها برای انتقال طیف گسترده‌تری از داروها نسبت به امكانات امروزی استفاده می‌كنند.
به گفته دكتر ضیائی، برخلاف بسیاری از دیگر ریزپمپ‌های در حال تولید یا كاربری، این فناوری جدید به هیچ نوع پیل برای انرژی نیاز ندارد.
وی اظهار كرد: این محصول تنها به مخمر، شكر، آب و حرارت بدن فرد نیاز دارد.
نیرومندی مخمر به زمان ماندگاری طولانی‌تر منجر شده و این محصول را برای تولید عمده به یك محصول ایده‌آل تبدیل كرده است.
نتایج پژوهش این محقق ایرانی در مجله Lab on a Chip منتشر شده است.
پمپ ترمو پنوماتیک با نیروی موجودات زنده از لایه‌های یك پلیمر لاستیكی مانند، موسوم به «پلی‌دی‌متیل‌سی‌لوكسان» ساخته شده كه برای كیسه‌های درون پمپ‌ها مورد استفاده قرار میگیرد. نمونه پیش ساخت این محقق ایرانی اكنون 1.5 سانتی‌متر طول دارد.
به گفته ضیائی، برچسب‌های نزانس‌درمال كنونی به انتقال داروهایی مانند نیكوتین محدود هستند كه از مولكولهای ریز آبگریز كه از طریق پوست قابل جذب بوده، ساخته شده‌اند.
وی افزود: بسیاری از داروها از جمله داروهای درمان‌كننده سرطان و اختلالات خودایمنی از طریق این برچسبها قابل انتقال نیست؛ چرا كه از مولكولهای بزرگتری برخوردارند كه از پوست عبور نمی‌كنند. اگرچه شیوه انتقال داروی ترانس‌درمال از طریق مجموعه ریزسوزنها از مدتها پیش به عنوان یك شیوه با دوام و امیدبخش برای انتقال مولكولهای آبگریز بزرگتر از طریق پوست شناسایی شده، اما تولید یك پمپ مناسب بسیار سخت بوده است.
به گفته ضیائی، این ریزسوزنها قادر به انتقال تعداد زیادی از دارو بوده و از آنجایی كه به ندرت پوست را سوراخ می‌كنند، درد در این شیوه احساس نمی‌شود. این برچسبها به یك پمپ برای راندن داروها از میان این سوزنهای ریز نیاز داشته كه قطر آن حدود 20 میكرون به اندازه یك چهارم موی انسان است.
بیشتر پمپ‌های پیشنهاد شده برای كاربری‌های انتقال دارو بر یك منبع انرژی خارجی تكیه داشته‌اند كه حجم زیادی را به خود اختصاص داده و بسیار پر هزینه بوده‌اند.
ضیائی بیان كرد: رویكرد ما بسیار ساده‌تر است. این فناوری می‌تواند یك پمپ ترانس‌درمال یكبار مصرف باشد. تنها باید به این برچسبها كمی آب اضافه كرده و آن را روی پوست قرار داد و پس از استفاده به دور انداخت.
ضیائی اكنون یك تقاضای ثبت اختراع برای این دستگاه ارائه كرده است.
منبع: isna.ir
