برگرفته از http://www.khabaronline.ir/detail/250878/sport/iran-soccer
رئیس جمهور لطف کرد و رفت سر تمرین تیم ملی. خودش را به جمع ملی پوشان رساند قبل از بازی با کره ، آن هم در بدترین شرایط روحی بچه های تیم ملی ؛ دستش درد نکند.
حضور
او و حضور رئیس مجلس در تمرینات تیم ملی نشان از همدلی مسئولان دارد
برای فوتبال ملی. فوتبال ملی که 3 روز مانده به بازی بزرگش با کره. شرایط
حتی رسانه ملی را وا داشته تا ویژه برنامه ای را مختص انگیزه بخشی به
مردم ، راه بیاندازد. باخت به کره یعنی بحران ملی. یعنی چیزی شبیه به
بازی ایران و عربستان . 4 سال قبل را حتما یادتان هست؟ روز بازی ایران و
عربستان. باختیم و جام جهانی برای مان شد کابوس . شبی که شعارها و اشک های
مردم این قدر تلخ بود که حتی یادآوری اش در ذهن ، دردناک است. 4 سال بعد
، دوباره سر همان پل گیر کردیم و این بار مردم دیگر تحمل باخت ندارند .
مردمی که رویای هر شب شان این است که جشنی بگیرند. آن هم با تیمی که
امیدی به بردنش ندارند ، با خوردن دری به تخته ، برنده باشد و بریزند توی
خیابان برای جشن باشکوه بازیابی غرور فوتبالی ملی !
برای رئیس
جمهور ، رئیس مجلس و حتی رسانه ملی اما فوتبال شده یک بحران ملی. باخت در
این بازی یعنی دلزدگی. ا اینکه مجید جلالی ، حمید صدر و حسن انصاری فرد
در بهترین زمان از نظر پخش روی آنتن سیما بروند تا به مردم بگویند با باخت
به کره دنیای مان تمام نمی شود و همین حرف را با کمی پس و پیش دو مقام
عالیرتبه کشور برای مان بازگو کنند ، نشان تشخیص صحیح مشکل داردو دردی که
ممکن است ناگهان مشکل ساز شود .
این اما آیا درمانی است قطعی برای
مریضی که حالی نزار دارد؟ فوتبال چرا امروز سر بزنگاه گیر کرده؟ چرا شعار
مورد علاقه مردم شده :« فوتبال با سیاست نمی خوایم؟» آقای رئیس جمهور ،
شما که بیش از همه مسئولان 34 ساله اخیر کشورمان طرفدار فوتبال بودید آیا
با خود اندیشید چرا امروز باید در تمرین تیم ملی از این بگویید که اگر ملی
پوشان تلاش کنند ، بردن کره مثل یک رویا نیست؟ این همان فوتبالی ست که
رئیسش را به جرم باخت به پرتغال برکنار کرده بودید و حالا اسم کره مو بر
اندام مان سیخ می کند. آقای احمدی نژاد ، گردش مالی فوتبال به لطف حضور
شما از سالی 20 میلیارد تومان به رقمی چند صد میلیارد تومانی رسیده و کم
نبودند دوستان تان که به این رشته پر هیجان آمدند تا کمک کنند به پیشرفتش.
اما چه کردید تا مردم فوتبالیست هایی را که با بردهای شان شب تا صبح ، در خیابان پایکوبی می کردند ، این روزها« بی تعصب» می خوانند؟
نمایندگان
محترم حتما می دانند ، ورزش کاری ست شبیه به کشاورزی ، همانی را درو می
کنی که در فصل کاشت ، بذرش را به زمین پاشیدی. مجلس و قوانینش مسیر هر
حرکتی را در کشور شکل می دهد ، این مسیر ترسیمی چه بوده که امروز اینجاییم؟
آیا
قوانین مصوب تان ، تحقیق و تفحص های تان ، سئوال های تان ، انتخاب یا طرح
استیضاح وزیرتان در راه اصلاح ورزش قهرمانی بوده است که امروز این است
حال مان؟
بازی با کره یک گذرگاه
است که با اتحاد ، همه دست در دست هم از آن خواهیم گذشت. جام جهانی ، بی
شک رویایی ست که برای مان محقق می شود. اما با راهی که هنوز در آن قدم بر
می داریم ، دور نیست روزی که دوباره اینگونه گیر کنیم جایی که نه راه پیش
داریم و نه پس.
