تبیان، دستیار زندگی

سلام

سلام
ممنون از مباحث خوبتون این مبحثتون یک موضوع جدیدیه که فکر میکنم در این انجمن کمتر بهش پرداخته شده.
 به مورد خوبی اشاره شده متاسفانه به جرات میتونم بگم خیلی از دختران ما به خاطر اینکه این برچسب بهشون زده نشه از اول بلوغ به فکر ازدواج میفتن و خودشون و درگیرش میکنند و در موارد بسیاری در سن کم گول میخورن و یا ازدواج بی ثمری دارن و یا به منجلاب کشیده میشن که پایانی نداره.
در صورتی که اگه ازدواج را به معنای واقعی آن فرهنگ سازی بشه که دلیل اینکه ازدواج میکنید چیه و اگه قراره به اون نیاز که عمدتا آرامش هست نرسید ازدولج نکنید خیلی بهتره
به نظرم فرهنگ سازی بیشتری باید صورت بگیره و در دوران دبیرستان مخصوصا برای دختران یک واحد درسی در این زمینه ارائه بدن چون مسئله خیلی مهمیه.

مبحث خیلی خوبیه امیدوارم که دوستان دیگه هم بیان و نظراتشون و بگن تا ببینیم نظرات مختلف در این زمینه چیه...

*** ترشیدگی و مسئله ی مرگ و زندگی

آنان که ما مایلیم همه شان را ترشیده بنامیم، اقسامی دارند:

۱- ترشیدگی عدم/مطلق: دخترانی وجود دارند که چنان احساس ترشیدگی می کنند که انگار زندگی شان  نابود شده است. دلایل احساس نیاز مبرم ایشان به تاهل متعدد است: ارزشمند دانستن ازدواج ، فشار اجتماعی، میل به داشتن دوست و همراه، فشار اجتماعی، نیاز به منبع مالی، فشار اجتماعی، میل جنسی،   فشار اجتماعی، دلایل دینی، فشار اجتماعی، فشار اجتماعی و باز هم فشار اجتماعی که به اشکال مختلف ظاهر می شود: تمسخر، تحقیر، زنهایی که مردشان را از ایشان قایم می کنند، مردانی که حس می کنند این زنان در تعقیب ایشان اند و بسته به تعهد اخلاقی شان واکنشهای مختلف- و در هر حال ناراحت کننده ای- نشان می دهند، نقدهای تند از موضع دین که به شدت مؤثرست و...

واکنش این افراد نیز مختلف است: افسردگی، بی بندوباری، تلاش های دینی، اعمال خرافی، ناامیدی، عمل جراحی زیبایی، تن دادن به ازدواج با اولین مذکر ممکن به صرف مذکر بودنش...

2-    ترشیدگی نسبی: این دسته علاقمند به تاهل و از تاخیر آن ناراضی اند، با این حال دست به اعمال پرخطر نمی زنند.لذا ممکن است از برخی ملاکها یا شان خود به نفع ازدواج کوتاه بیایند اما دقتهای حداقلی را دارند و به هر قیمتی درگیر آن نمی شوند.

3-    عدم ترشیدگی: بسیاری از دختران در سن ازدواج یا رد شده از آن، اصلا خود را ترشیده و نا-بود تصور نمی کنند. ایشان اقسام مختلفی دارند: اساسا مخالف ازدواج یا متنفر از مردان/ ایرانی یا سختگیر در ازدواج یا بسیار علاقمند به تاهل که به دلایل مختلف ازدواج نکرده یا نمی کنند. یکی از رایجترین دلایل  افراد این دسته اینست که مردی در خور خود نمی یابند. این ادعا که بسیاری از مردان ما به اندازه بسیاری از زنان ما رشد نمی کنند، قابل بررسی است.

در هر حال اینان خود را انسان می دانند و نه "زن یک مرد".لذا می توانند به زندگی عادی خود بپردازند بی آنکه احساس کنند گندیده اند. بسیاری از ایشان دین دار هم هستند ولی فکر نمی کنند خداوند از آنها انتظار دارد به هرقیمتی شده  ازدواج کنند. خیلی از آنها اگر با موردی در شان خود برخورد کنند، ازدواج خواهند کرد اما از تجرد خود نیز راضی هستند. در حقیقت تنها مشکلی که "ممکن است" ایشان را آزار دهد فشار اجتماعی است که آن را هم اغلب به دیده ی تحقیر و ترحم می نگرند.

به هر ترتیب  گفتمان مردانه این گروه آخر را اصلا و دسته ی دوم را کمتر می بیند. به نظر می رسد اصطلاح"ترشیده" به معنای درست کلمه تنها بر دسته ی نخست قابل اطلاق باشد که احساس خود-ترشیدگی دارند وگرنه سایر دختران و زنان مجرد، سلامت و طراوت زندگی شان را به"شوهرداشتن" مشروط نمی کنند. این به معنای مخالفت با تاهل یا مردان نیست بلکه دقیقا به همان معناست که" یک تک فرزند می تواند علاقمند به داشتن خواهر یا برادر باشد ، اما تباه کردن زندگی اش در فقدان آن مطلقا خطاست. از این فاجعه بارتر آن است که جامعه، او را به خاطر این فقدان به چنان حس و عملی بکشاند."

سلام
ترشیدگی و عدم ترشیدگی را خیلی خوب معنی کرده همش بستگی به خود دختر داره که رفتارش چگونه باشه و خودش نسبت به خودش چه دیدی داشته باشه دیگران هم همون دید و دارن.

****ترشیدگی و قسمی قرائت از دین

گفتمان دینی غالب به شدت دغدغه ی تاهل دارد. دلایل نگرانی آن نیز موجه است. اما راهی که برخی از متولیان این  گفتمان در پیش گرفته اند، از جهاتی قابل اشکال است:

۱-آنان راه حلی برای ازدواج ندارند. می توان به این اشکال چنین پاسخ داد که این وظیفه ی ایشان نیست.ایشان نهایتا می توانند به مسئولین و مردم توصیه هایی ارائه کنند.

۲- آنان"تلقین نیاز فوری به ازدواج" را در دستورکار خود قرار داده اند.به نظر نمی رسد این کار در شرایط عینی ازدواج تغییری ایجاد کند اما مسلما در حساس شدن مجردها و بحرانی شدن تعاملات ایشان با جنس مخالف اثر منفی دارد.به بیان ساده تر بسیاری از مجرد/ترشیده ها زندگی سالمی دارند وبا پدید آمدن شرایط لازم، حتما ازدواج خواهند کرد اما گاه تحت تاثیر حساسیتهای برخی متولیان دینی به شکل مصنوعی و پیش از وجود شرایط واقعی از جمله بلوغ فکری تصمیم به ازدواج-های احیانا غلط- می گیرند.

۳- این تحریص، در مورد دختران مجرد سرانجام بدتری می یابد. زیرا از سویی مدام به ایشان می گوید نباید اقدامی در جهت ازدواج از سمت ایشان صورت گیرد ، نه به شکل مستقیم یعنی خاستگاری و نه جلب توجه غیر مستقیم. و از سوی دیگر مدام می گوید ازدواج کن.

۴-هم چنین در اینجا با سوگیری شدیدی مواجه هستیم که از جانب دین به دختران تکلیف می کند تن به "هر"ازدواجی و ازدواج با "هر" مذکری بدهند تا مرضی خدا باشند.

۵- به دلایل بسیاری ما الان با تعداد بسیاری دختران مجرد روبه رو هستیم که ممکن است هرگز ازدواج نکنند .گفتمان دینی مذکور در ایشان ناامیدی، حس طردشدگی، احساس محرومیت از نعمات خدا را ایجاد می کند وو آنان را با ناامیدی، حسرت، سوءظن به خدا و حس "حرام شدگی/ترشیدگی" رها می کند.  زندگی خوب، درست و سالم بسیاری شان را نمی بیند و ایشان را برای همیشه از درگاه رحمت الهی طرد شده وانمود می کند.

مسئله این است که این افراد با شنیدن این انذارها قادر بر ازدواج نمی شوند، ناگهان هم محو نمی شوند.آنها وجود دارند و باید به زندگی مجرد خود ادامه دهند و برای اینکه این کار را درست انجام دهند، نیاز دارند که پذیرفته شوندیا حداقل به مثابه مخالفان فرمان الهی با آنان رفتار نشود.

اما ما بلایی بر سر بسیاری از ایشان می آوریم که تصور می کنند حال که ازدواج نکرده اند، هیچ خیری در وجودشان نیست و زندگی شان را با افسردگی و ناامیدی و گاه اقدامات غلط برای ازدواج هرز می دهند.

در میان این مجردمانده ها بسیاری نیز هستند که به دلایل واقعی-نه از سر ادا و اطوار- ازدواج نکرده اند و افسرده نیستند. ایشان نعمتهای خدا را می بینند،  فرصت یگانه ی زندگی را به دلایل واهی هدر نمی دهند، دست به ازدواجی نمی زنند که دال بر سوء ظن ایشان به خداست و شان فکر و عملشان اجل از آنست که "وجود خود" را با "دیگری" تعریف کنند. هم چنین ایشان از حیث کارکردی نیز عناصری بسیار مفید، کارآ، و دور از آسیبهای اجتماعی اند.

گرچه برخی متولیان دین ایشان را می رانند، به نظر خودشان خدا، خدای آنها هم هست.

برگرفته از عقل و زندگی