هر كجا بوى خـــــــــــــــــــــدا مى آید خلق بین بى سر و پا مى آید
زانك جان ها همه تشنه ست به وى تشنه را بانگ ســــقا مى آید
شـــــــیرخوار كرمـــــــند و نگـــــــران تا كه مــــــــادر ز كجا مى آید
در فراقــــــــند و هـــــمه منـــــتظرند كز كجا وصــــــل و لقا مى آید
از مســـــــلمان و جــــــهود و ترســا هر سحر بانــــگ دعــا مى آید
خــــنك آن هوش كه در گوش دلــش ز آســـمان بانگ صــلا مى آید
گـــــــوش خـــــود را ز جفا پاك كنـید زانك بانـــگى ز سمــــا مى آید
گـــــوش آلوده ننوشــــد آن بانــــــگ هر سزایى به ســـــزا مى آید
چشـــــم آلوده مكـــن از خد و خــال كـــان شهنشـــــاه بقا مى آید
ور شد آلوده به اشكش مى شــوى زانـك از آن اشـــك دوا مــى آید
كاروان شكر از مصـــــر رســـــــــــید شـــــرفه گــــــام و درا مـى آید
هین خمــــــــــش كز پى باقى غزل شــــــــاه گوینــــده مـا مى آید