غیرت در آن حد و اندازهای كه دین مشخص كرده است یك ویژگی در مردان است كه به جرات میتوان گفت كه یكی از اصلی ترین عوامل مصونیت از عفاف است. ناموس یکی از واژههای آشنا در فرهنگ ما است. كلمه مقدسی در ادبیات ملی ماست. این واژه از معدود واژههایی است که در جامعۀ ما متدین و غیرمتدین نمیشناسد. حتی کسانی که اهل نماز و روزه هم نیستند، نسبت به ناموس خود حساسیت داشته و دارند. این غیرت و حساسیت یکی از موانع اصلی انحراف در جامعه است. اگر مردی حساسیت خود را نسبت به ناموس خود از دست داد، خود میتواند زمینهساز انحرافاتی در خانواده شود.
چرا هم اکنون برخی از مردان ما هیچ حساسیتی در قبال آرایش کردن و پوششهای زنندۀ همسران، دختران و نوامیس خود ندارند این موضوعی است كه باید بررسی شود. اگر از این آقا بپرسید كه وقتی خانمی را میبینید كه با پوشش زننده همسرتان به خیابان آمده است، چه احساسی به شما دست میدهد، آیا از او متنفر میشوی؟ آیا از او بدت میآید؟ چه قضاوتی درباره او میكنی؟ اگر خودت تقیدات دینی را كنار بگذاری با چه نگاهی به این خانم نگاه میكنی؟ آیا جز این است كه با نگاهی لذت جویانه و پر از هوس به او نگاه میكنی؟! به نظر تو مردان دیگری كه تقیدات دینی ندارند به همسرت با چه نظری نگاه میكنند؟ آیا آن فرد واقعا نمی داند؟! آیا می شود در این موضوع تردید كرد كه یك نفر مرد باشد، احساس به جنس مخالف هم داشته باشد ولی نداند، وقتی یك زن با پوشش زننده و محرك وارد جامعه می شود، مردانی كه از چشمان خود مراقبت نمیكنند و نگاه رهایی دارند،چگونه به این زن نگاه میكنند؟ ولی چرا با علم به این مسئله حتی بعضا خودش همسرش را به این نحو پوشش دعوت میكند.
این به خاطر ضعف غیرت است و آن ویژگی مردانه كه حافظ و ضامن آن ویژگی زنانه است، ضعیف شده است و غرب در شبكههای ماهوارهای به ویژه در شبكههای فارسی وان به شدت بر این مسئله حساس است كه غیرت را ضعیف كند. چرا كه او می داند اگر غیرت ضعیف شود آن پای لنگان برخی از زنان و دختران در عفت و حیا به راحتی میشكند و نمیشود بر عفاف آنها برای مصونیت از حریم خانواده حساب باز كرد.