تبیان، دستیار زندگی

استان دلبستگی مقام معظم رهبری و كتاب از آن رشته هاست كه سر درازی دارد. فقط همین قدر بدانید كه دوستی چند سال پیش از قول ایشان نقل می کرد: «یكی از چیزهایی كه همیشه حسرتش را می خورم و به خاطر اقتضائات رهبری نمی توانم به سراغش بروم، قدم زدن در همین راسته كتاب فروشی هاست! كاش می شد...»
کتاب "فرمانده من" تولید دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری است که از چاپ شصتم نیز عبور کرده است. این کتاب حاوی قصه هایی از فرماندهان دفاع مقدس است که رحیم مخدومی،‌ احمد کاوری، داوود امیریان،‌ علی اکبر خاوری نژاد،‌ حسن گلچین،‌ هادی جمشیدیان و عباس پاسیار و… به نگارش درآورده اند.
 

تورو به خدا بگو چی شده؟ به مجروح بودنم نگاه نکن باور کن طاقت می آرم. اگرخبر است به من هم بگو ...با التماس من، سرش را بلند کرد. قطرات اشک روی گونه هایش لغزید و به زمین ریخت. مرد بود. در حالی که اشک هایش را پاک می کرد، گفت (باز هم از کاروان شهدا عقب ماندیم... تقی زکایی، بابایی، مجتبی برات و چند نفر دیگه از بچه های دسته 3 گروهان نینوا پریشب شهید شدند. حاج حسین هم... ناگهان دریچه تانک بالا رفت و دو دست به موازات هم بیرون آمد و پس از دست ها لوله تفنگی با یک کلاهخود روی آن.
-الدخیل الخمینی !
لحظه بعد، مدنی بود که سوار بر تانک گوش عراقی را گرفته بود و فریاد می زد که: (گاز بده...گاز بده) و عراقی هم گاز می داد و غول سیاه مهار شده را به سمت ما می آورد.

...گاهی آنقدر مارا می‌دواند که همگی از نفس می‌افتادیم و تازه بعد می‌بایست سینه‌خیز می‌رفتیم و غلت می‌زدیم. البته او همه این کارها را همراه ما و حتی زودتر از ما انجام می‌داد. اگر ما را پا برهنه می‌کرد تا روی سنگ‌ها و خارها بدویم،‌ خودش زودتر از بقیه پوتین‌ها را در می‌آورد وگاهی که احیاناً اشتباهی از کسی سر می‌زد و تنبیه می‌شد، خود او نیز پا به پای شخص خاطی تنبیهات را انجام می‌داد. این گونه رفتارها صمیمیت خاصی بین او و بچه‌ها ایجاد کرده بود. اسم تک‌ تک ما را می‌دانست و با همه دوست همدم شده بود. در جای خودش با بچه‌ها شوخی می‌کرد و خلاصه خیلی مهربان بود. در مسابقات فوتبال و تنیس و دو مثل بقیه شرکت می‌کرد و در موقع لزوم هم بسیار جدی و متین بود.

..حاج حسین ارادت خاصی به حضرت زهرا (س) داشت و خود را غلام خانم می‌دانست. تا اسم آن حضرت را می‌شنید اشک در چشمان حلقه می‌زد. هر وقت،‌ برادر مداح، رضا پوراحمد، در مدح حضرت فاطمه (س) نوحه می‌خواند، حاجی از خود بی‌خود می‌شد و روحش پرواز می‌کرد و جانش در ناله و اشک می‌سوخت. او به حضرت امام قدس‌ سره نیز علاقه داشت و عشق می‌ورزید و در عزاداری‌ها و مجالس دعا، کراراً از بچه‌ها می‌خواست که ستاره‌ فروزان جماران را بیشتر دعا کنند.

یکی از خصوصیات اخلاقی حاج حسین، تواضع بود. فروتنی او به قدری بود که گاه جارو به دست می‌گرفت و اتاق‌ها را جارو می‌زد. اگر ظرف کثیفی در جایی افتاده بود فوراً آن‌را می‌شست و به تدارکات تحویل می‌داد. او برای تمام بچه‌ها سرمشقی نمونه بود و همه دوستش داشتند. حتی در نمازهای جماعت نیز همیشه در صف آخر می‌ایستاد و هیچ‌وقت خود را برتر از دیگران نمی‌دانست.

...دیگر دشمن به نزدیکی گذرگاه، یعنی به پنجاه شصت متری ما، رسیده بود. قلبهایمان به شدت می تپید و همچنان در انتظار فرمان آتش از آن همه درنگ و تاخیر متعجب بودیم در حالی که ما نگران عاقبت کار بودیم، سروان محمودیان خون سرد و مطمئن تیربار را در دست می فشرد و با دقت به گذرگاه خیره شده بود.

ناگهان غرش تیربار سروان محمودیان سکوت را شکست. هم زمان با شلیک او، اقدام به تیر اندازی کردیم. تیر بار یک دمم از تک و تا نمی ایستاد و مثل داسی که علف های هرز را درو کند افراد دشمن را یکی پس از دیگری نقش بر زمین کرد.

...  در زمانی کمتر از ده دقیقه، دشمن با تلفاتی سنگین، که میزان دقیق آن برای ما مشخص نبود، پا به فرار گذاشت.

این خاطرات زیبا و خواندنی است که مقام معظم رهبری را متاثر کرده و در تاریخ 22 / تیر/ 1371 نوشته‌اند:

ایشان همچنین در تاریخ 25/تیر /70 درباره همان کتاب در دیدار با اعضایدفتر ادبیات و هنر مقاومت گفته اند:
«من کتاب هایی را که می خوانم معمولا پشتش یادداشت یا تقریظی می نویسم؛ این کتاب «فرمانده من» را که خواندم بی اختیار پشتش بخشی از زیارت نامه را نوشتم: السلام علیکم یا اولیاء الله و احبائه! واقعا دیدم که در مقابل این عظمت ها انسان احساس حقارت می کند.من وقتی این شکوه را در این کتاب دیدم در نفس خود حقیقتا احساس حقارت کردم.»

حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای پس از مطالعه‌ی کتاب «فرمانده‌ی من»، حاشیه‌ی کوتاهی بر این کتاب نوشته‌اند که از سوی دفتر حفظ و نشر آثار ایشان منتشر می‌شود. این متن به شرح زیر است:
السلام علیکم یا اولیاء الله و احبائه، السلام علیکم یا اصفیاءالله و خیرته، السلام علیکم یا انصاردین الله و اعوان ولیه …
ای آیت‌های خدا، ای معجزه‌های ایمان، ای نشانه‌های تعالی جاودانه انسان …
ای گلهای محمدی که فساد و آلودگی جهان امروز نتوانست از شکوفایی باز داردتان، برقی شدید و دنیای تاریک را روشن کردید، حجتی شدید بر آن کوتاه‌نظران که بالندگی انسان الهی را در عصر تسلط مادیت ناممکن میدانستید، خاطره‌ی مسلمانان صدر اسلام را زنده کردید و صدق و اراده و فناء فی الله را حتی پیش از آنان به نمایش گذاشتید. آنان به نفس پیامبر و نزول پیاپی آیات قرآن دل را گرم و جان را تازه می‌کردند. اما شما چه؟ حقا خلوص و تقوا را مجسم کردید و برای آن امام بحق که مظهر خلوص و تقوا بود سربازانی شایسته شدید … سلام الله علیه و علیکم هنیئا لکم رحمة ربکم.
کتبه بیمناه الوازره اسیر امانیة و ذلیل نفسه‌علی الحسینی غفرالله له و رحمة و حشر مع اولیائه و الحقه بهذه الزمره الطیبه. آمین.

و در پایان نگاشته اند:
به سبب همین عظمت و زیبایی است که مقام معظم رهبری در تاریخ 25 / تیر/1370 می فرمایند:
(تقریباً همه کتاب هایی که شما از دفتر ادبیات و هنر مقاومت منتشر کرده اید و بعضی از آنها را بسیار فوق‌العاده یافتم. همین فرمانده من، که ذکر شد، از آن بخش های بسیار برجسته این کار است... من وقتی این ها را می خواندم، به این فکر می افتادم که اگر ما برای صدور مفاهیم انقلاب همین جزوه ها و کتاب ها را منتشر بکنیم ، کار کمی نکرده ایم ؛ کار زیادی انجام گرفته است این ها بسیار بار ارزش است.

برای حرمت نهادن به این ارزش تصمیم بگیریم اگر کتاب "فرمانده من" را نخوانده ایم یک لحظه هم برای مطالعه آنوقت را به تأخیر نیندازیم. فقط 85 صفحه است هفت خاطره زیباست. زیبا تر آن که این کتاب با ارزش را در دسترس همه اهل خانه و فامیل و دوستان و آشنایان قرار دهیم. به بچه هایمان سفارش کینم که کتاب فرکانده من را به همکالاسی های خود اهدا کنند .

***خاطره رحیم مخدومی از دیدار با رهبر انقلاب
درست هجده سال پیش مهمان همین اتاق بودیم؛ بی‌تغییر، مهمان، همان مهمان، حال تنها تعدادمان كمی بیشتر شده كه آن هم از تبعات رشد است دیگر!
میزبان، همان میزبان. تنها و مظلوم. این هم لابد از تبعات رشد نكردن است! نمی‌دانم در این رشد و افت و در این تغییر و سكون، كداممان باید شرمسار باشیم و كدام سرافراز.
هجده سال پیش آمدیم اینجا و گفتیم: ما نویسنده‌های دفاع مقدسیم. تازه كاریم و تیراژ كتاب‌هایمان سه هزارتایی می‌شود. او گفت تیراژتان را ببرید بالا. روی صد هزار تا. از سه، تا صد فاصله‌ای بود كه برق از سه فاز همه پراند. حكایت استاد چتربازی را داشت كه می‌خواست از آسمان پرتابمان كند. و امروز بعد از آن سالیان، كار نامی فرهنگ، پرش از روی همان بام هجده سال پیش است. و صد البته از همان وقت مشهود بود چرا كه روز بعد رسانه‌ها به همه زوایای این كلاس چتربازی پرداختند، الا پرش از آسمان. پرش از سه به صد در هیچ محفل و رسانه‌ای پرداخته نشد.

لابد می‌خواستند ما دست‌اندركاران ادبیات دفاع مقدس را بیش از این شرمنده نكند. لابد می‌دانستند كه اگر هجده سال بعد از تیراژ كتاب‌هایمان بپرسند، خواهیم گفت هر حرف مرد یك كلام است!
لابد فهمیده بودند كه اگر یكی در رهنمود دادن زیادی به ما گیر بدهد، از او خواهیم پرسید؛ خوب، چطور سه هزار تا را برسانیم به صد هزار تا؟ شما بفرمایید خودتان انجام بدهید تا ما لقمه جویدن را یاد بگیریم. و یا اینكه یك پول قلمبه‌ای را در اختیارمان بگذارید تا صرف همایش و نمایش و كنفرانسِ «چگونه سه تا را صد تا كنیم» نماییم.
بعد به او خواهیم گفت، شما كه بهتر و بیشتر از ما كتابخوان‌های ـ به اصطلاح ـ حرفه‌ای كتاب می‌خوانید و بهتر از ما اهل بصیرت، منفذهای گزش را شناسایی می‌كنید، به جای ما ناشرها و آموزش و پرورشی‌ها و آموزش عالی‌ها سازمان تبلیغاتی‌ها و روحانیون و هیات و بسیج و... تا برسد به راس قله كه صدا و سیمایی باشند، كتاب تبلیغ می‌كنید.  چون ما سر‌مان را به تبلیغ سوپراستارها گرم كرده‌ایم! آقاجان به یكباره بیایید وسط، مشتری‌ها را راه بیندازید دیگر. راستش از ما نمی‌خرند، اما اگر شما باشید...
هجده سال از عمر فرهنگ دنیا گذشته، تهاجم به شبیخون و شبیخون به ناتوی فرهنگی ارتقاء یافته. ما چقدر تغییر كرده‌ایم؟ همه‌ی افتخار حوزه‌ی هنری در بخش ادبیات دفاع مقدس این است كه 15 كتاب را به سه زبان دیگر ترجمه و منتشر كرده. حالا با چه تعداد تیراژ و چه نتیجه و تاثیر، بماند. چند وقت پیش كه آمده بودند خدمت آقا تا خبر استقبال چشمگیر كتاب «دا» را بدهند. حالا هم آمده‌اند تا بگویند آن استقبال چشمگیرتر شده! بنده به سهم خود دست‌مریزاد می‌گویم به عرصه‌ی تالیف ادبیات دفاع مقدس كه به چنین توفیقی دست یافته و از آن مهمتر به مدیریت بازرگانی و توزیع خوب كتاب‌ها كه انقلابی جدید پدید آورده. اما به راستی گمشده‌ی ادبیات انقلاب و دفاع مقدس همین است؟ چه زیبا اشاره كرد آقا از زبان كسی، كه «دا»، رگه و سرنخ یك معدن بزرگ است. بروید جلو تا به خود معدن برسید.
مشعوف شدن از رگه، ماندن و جشن و پایكوبی كردن در كنار رگه را در پی دارد.
وقتی دیروز (20/2/89) در جمع قلم به دست‌های دفاع مقدس،‌ رفته بودیم تا دیداری تازه كنیم و گره‌هایمان را بیابیم، فرمود تیراژ را به یك میلیون برسانید. این شد كه تمام ماجرای دیدار هجده سال پیش در مغزم تازه شد. دیدم آقا رفته و ما مانده‌‌ایم. او با سرعت در پیش است و ما سنگین درجا می‌زنیم.
چرا كه اندیشه‌ی تغییر پوسته و تبدیل یابوهایمان به اسب، هیچ وقت راحت‌مان نگذاشته. كارمان به جایی رسیده كه حوزه‌ی هنری از عجز تهیه‌ی یك غرفه‌ی فروش در خیابان مقابل دانشگاه، ناله می‌كند. آن هم چه شخصیتی؟ حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی! اصلا می‌گویم درآمد حاصل از تجارت نفت و دخانیاتش، مزاح! سازمان تبلیغاتی كه از اولین ماههای پیروزی انقلاب در هر شهرستان یك شعبه زده و حوزه هنری كه مركز استان‌ها مهم كشور را یكی پس از دیگری به شعبات خود افزوده، این چه حرفی است كه می‌گوید؟ واقعا چه جوابی باید داد بهتر از جواب طنز كه فرمود: بساط كنید!
او به مزاح فرمود مزاحی كه سكوت رسمی جلسه را با خنده‌ی صمیمی حضار درهم شكست. اما چه مزاحی نغزتر پرمعنی‌تر از واقعیت! به راستی كه یك وقت‌هایی از منافقین و شبكه‌های پارتیزانی آنها برای توزیع روزنامه و كتاب در اوایل انقلاب باید درس گرفت. از تلاش و جدیت و رزم بی‌امان دشمن برای هجمه به جبهه‌ی حق باید درس گرفت. حوزه‌ی هنری انصافا در این چند سال گذشته توفیقات خوبی داشته، اما فراموش نكنیم كه اگر این توفیقات، دست‌اندركاران را مشعوف می‌كند، ناشی از مقایسه‌ی حركت خود با بی‌حركتی دوستان است. كافی است یك بار حركت خود را با حركت دشمن مقایسه كنند، آن وقت خواهند دید كه چقدر لاك‌پشت‌وار گرفتار بی‌حركتی هستند.
یادم است در قضیه‌ی عبور ناو جنگی آمریكا از تنگه‌ی هرمز، امام به افسران جنگ گفته بود «باید بزنید». این دیگر وظیفه آنها بود كه راه زدن را پیدا كنند. و چه خوب پیدا كردند و هیمنه‌ی ابرقدرت را در هم شكستند.
امروز، افسران فرهنگ برای پیدا كردن راه عملی رسیدن به تیراژ یك میلیون، آیا فكر خواهند كرد؟ كاش عرصه‌ی فرهنگ هم مثل جنگ كه دادگاه نظامی و صحرایی دارد، می‌توانست افسران هجده سال پیش را وسط میدان بكشد و از آنها بپرسد، اگر بلد نبودید چرا پذیرفتید و اگر بلد بودید چرا نكردید؟
یك زمان بهانه‌ی افسران فرهنگ پول بود، یك زمان نداشتن قدرت. حالا كه همه چیز در اختیارمان است. به واقع باید گفت برخیزیم، كاسه و كوزه‌هایمان را جمع كنیم، برویم دنبال بساط كردن. باید از نو شروع كنیم.
اگر در وقت لازم اهل بساط كردن بودیم، حالا قدر پول و قدرت را می‌دانستیم.

منبع:مشرق نیوز

سلام
حضرت آقا همیشه یه چند سالی یا چندین سالی بعد رو می بینند و رصد می کنندو ما بعدها می فهمیم که بله، منظور آقا چه بوده است.
نمونه هایش هم زیاد:
- گفتند جنبش نرم افزاری که لزومش سال ها بعد تر کشف شد.
- گفتند شبیخون فرهنگی که تازه حالا داریم آثار وحشتناکش رو در جامعه مون می بینیم.
- گفتند سال نبی اکرم صلی الله علیه و آله ولی ما فقط میگفتیم پیامبر اکرم، و با گفتار ایشان تبدیلش کردیم به پیامبر اعظم.... امسال هجمه ی غرب به شخصیت پیامبر خاتم رو می بینیم.
...
شش سالی هست که شعار سال رو اقتصادی عنوان می کنند: اما ...
اختلاس های هزار میلیاردی، گرانی های وحشتناک و تورم و .... نرخ ارز و ... سکه یه میلیون و صد و پنجاه تومنی و ... تولید کنندگان مغبون و ... قاچاق هر گونه جنس بنجل از کشور دوست و غیر همسایه، چین، و ...
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...