ما خیلی سیاسی شدیم یعنی حاکمیت ادبیات ما شده ادبیات سیاسی. مزیت نسبی فرهنگی اخلاقی ارزشی و نگاه تمدنی ما رفت به حاشیه . این دلیلش چه بود و چه باید کرد بماند.
ما خیلی سخت افزارنگر شدیم مثلا در بحث مصر همه به تکاپو افتادیم مصری به ایران بیاوریم یعنی کمتر بازوهای تفکری خودمان را به درون فضای جدید جهان عرب بردیم کمتر صدای تفکر و تئوری و ایده و گفتمان بدیل از ایران بلند شد. شبکه های ایرانی پرس و العالم هم صرفاً اخبار پخش کردند و ما کمتر حضور فکری پیدا کردیم.
بیشتر عصبانی شدیم و هرجا هم که راه دادند ارتباط فیزیکی برقرار کردیم ما این رویکرد را باید به یک رویکرد نرم فکری و آلترناتیو عملی مطابق با ادبیات اینها تبدیل کنیم
ارتباط گیری فیزیکی هم خوب است ولی از اصل غافل شدیم. مدیریت فکری ارزشی مطابق با بک گراندهای فکری اینها بسیار ارزشمنتر از این است که ما تیم های میدانی متفرقه زیرزمینی پر کنیم تا یکی یکی ما را هم متهم کنند. البته در پرانتز عرض کنم نهادهای فکری و فرهنگی ما در بین الملل چون ورشکسته بودند و چون بازوهای فکری بین الملل ما ضعیف بودند و چون مدیریت استراتژیکی در عرصه فرهنگ نرم در بین الملل نداشتیم و چون .... لذا چاره ای نبود که ناگهان حرکت های ما بیشتر زیرزمینی بشود تا یک حرکت مدیریت فکری.
عالم آدم ها
