تبیان، دستیار زندگی

احسان كرمی: از رادیو یاد گرفتم

پیش از این‌كه وارد اجرای تلویزیونی شوم، از رادیو فعالیت خود را آغاز كردم. از همان ابتدا به رادیو علاقه‌مند بودم و همراه با آن خاطرات شیرینی را در كودكی گذراندم.

من كار رادیو را از خود رادیو یاد گرفتم. از بچگی با رادیو مانوس بودم. با آن از خواب بیدار می‌شدم و شب هم بالای سرم رادیو روشن بود. بازی من این بود كه وقتی رادیو را خاموش می‌كردم در ذهنم برنامه‌‌های رادیویی را با توانایی خودم اجرا می‌كردم. من از رسانه یاد گرفتم چطور با صدایم بازی كنم. یاد گرفتم در چه ساعتی از روز چطور صحبت كنم و حیطه شوخی‌های من در یك برنامه طنز در چه حد باشد. این آموخته‌ها به من كمك كرد كه طی چهار سال كار در رادیو، تجربه زیادی به دست آورم و حاصل آن، موفقیت در جشنواره‌های بین‌المللی صدا بود كه توانستم تندیس این جشنواره را با خود به خانه ببرم. من همیشه اعتقاد دارم مهم‌ترین عامل موفقیت من در رادیو، عشق به این رسانه شنیداری و تلاش و آموختن از پیشكسوتان بوده است. من معتقد نیستم جذابیت رسانه‌های شنیداری كمتر از رسانه‌های تصویری است؛ با این حال از بچگی به رادیو علاقه داشتم و «برنامه صبح جمعه با شما» را می‌شنیدم. چیزهایی از این برنامه یادم می‌آید كه شاید خود هنرمندانش یادشان نیاید. این صرفا به خاطر علاقه شدیدم به رادیو بود كه خودم را به آن رساندم و با تلاش و پشتكار به علاقه كودكی خود رسیدم. فكر كردم استعدادش را دارم و به همین دلیل خود را امتحان كردم كه البته توانستم با همكاری دوستان به یك موفقیت نسبی برسم و فعالیت خود را در رادیو آغار كنم.

شاید جالب باشد بدانید من اولین جوانی بودم كه به سری جدید بازیگران برنامه «جمعه ایرانی» رادیو ایران اضافه شدم و به ‌این نیت آمدم كه یك سال در كنار پیشكسوتان بنشینم و از آنها یاد بگیرم و به‌لطف خداوند به من اعتماد شد و خیلی زودتر از آنچه فكر می‌كردم در برنامه جمعه ایرانی مشغول به كار شدم. ابتدا به این برنامه به چشم یك دانشگاه نگاه كردم. چون تجربه هر یك از هنرمندان به اندازه یك قرن می‌ا‌رزد، من فكر كردم باید هنگام كار از آنها بیاموزم و آنقدر دقیق باشم كه اشتباه كوچك من به كار بزرگ آنها خدشه وارد نكند.

پس از فعالیت در رادیو چند پیشنهاد از تلویزیون به من شد كه آنها را نپسندیدم، اما گروه برنامه‌ساز «نقره»، وقتی به من پیشنهاد همكاری داد، بلافاصله قبول كردم، چون هم گروه خوبی بود و هم كار متفاوتی به من پیشنهاد شده بود.

منصور ضابطیان كه آن زمان برنامه نقره را اجرا می‌كرد در رادیو صدای مرا می‌شنود و از من دعوت به همكاری می‌كند. وقتی به دفتر آنها رفتم تست گرفتند و بعد از قبولی اولین اجرای تلویزیونی خود را با این برنامه آغاز كردم. این كار اصلا پیچیده نبود و بعد از آن باز با همكاری همان گروه در برنامه «تصویر زندگی»، كار جدیدی را آغاز كردیم. من این سبك از برنامه‌‌ها را دوست دارم و این چیز مهمی بود كه بتوانم بین كار رادیو و تلویزیون تفكیك قائل شوم، چون اغلب كسانی كه به من كار تلویزیونی پیشنهاد می‌كردند می‌خواستند همان كار طنز را در تلویزیون ادامه دهم كه من این كار را دوست ندارم.

من عاشق رادیو هستم، ولی علاقه‌ای كه به اجرای تلویزیونی هم داشتم مرا به این وادی كشاند و امروز هم از این‌كه در تلویزیون هستم، خوشحالم و سعی می‌كنم با تلاش اجرای خود را هر روز بهتر از دیروز كنم.

صالح اعلا: باد مرا جلوی دوربین نشاند

باد تندی وزید و مرا جلوی دوربین نشاند و از من مجری ساخت. من هیچ وقت تصور نمی‌كردم اجرا كنم و فكر می‌كنم گردش آفاق و دور فلكی بود كه مرا مقابل دوربین نشاند. البته كار من همیشه بازی و نمایشنامه‌نویسی و كارهای زیباشناسی در حوزه فرهنگ بوده، ولی هیچ گاه به اراده خودم وارد دنیای مجری‌گری نشدم.

من از دوره دبیرستان برای رادیو نمایشنامه می‌نوشتم و برای این رسانه حرف می‌زدم. یادم هست سال‌ها پیش كه در اوج كارهای كارگردانی بودم به من تكلیف كردند به رادیو بیایم و صحبت كنم. من هم رفتم و خیلی از گویندگی در رادیو خوشم آمد كه تا الان هم این همكاری ادامه دارد.

در مورد تلویزیون هم باز من برنامه‌ای برای شبكه سه سیما درست می‌كردم با عنوان «نقد خنده» كه متاسفانه در لحظه آخر مجری محترم برنامه نتوانست برای اجرای برنامه بیاید. چون پیشاپیش آگهی برنامه اعلام شده بود و مردم منتظر دیدن برنامه بودند مجبور شدم برای اولین بار كت بپوشم و موهای خود را شانه كنم و آن برنامه را اجرا كنم.

وقت دیگری كه زمان دكتر پورحسین مدیر محترم شبكه دو سیما بود كه ایشان خواستند من در روز تولد حضرت رسول اكرم(ص) با‌جمعی از فیلسوفان معاصر بنشینم و در مورد فلسفه اسلامی صحبت كنم. من هم به استودیو شبكه رفتم و در حالی كه بشدت قلبم می‌زد این برنامه را اجرا كردم.

مدت‌ها گذشت تا این ‌كه یك روز از دفتر دكتر پورحسین تماس گرفتند و گفتند برنامه‌ای را در شبكه چهار سیما اجرا كنم. من آمادگی نداشتم ولی باز جلوی دوربین رفتم و مجری‌گری كردم. همان طور كه گفتم باد مرا به سمت اجرا كشاند، ولی با این حال خوشحالم كه در تلویزیون كار اجرا كردم و معتقدم حمایت‌های خداوند و مردم عزیز باعث شد در این مسیر موفق شوم.

احمدزاده: كاملا اتفاقی آمدم

شجاعی مهر: تست دادم، قبول شدم

نظری: از پنجره وارد شدم

من از طریق آزمون گویندگی خبر وارد مجموعه شدم و یك سال دانشكده صدا و سیما را گذراندم، اما به خاطر این كه روحیه‌ام با خبر هماهنگ نبود خودم را به تولید سیما و رادیو منتقل كردم.

در آن زمان، شبكه رادیو جوان بتازگی افتتاح شده بود و من در این شبكه آغاز به كار كردم. كار من در تلویزیون با برنامه «مردم و مجلس» در شبكه یك سیما آغاز شد كه بعد به شبكه دو سیما رفته و برنامه «گوناگون» را اجرا كردم.

در شبكه 4 برنامه زنده «فردا» را اجرا كردم و با اضافه شدن زمان شبكه تهران اولین برنامه صبحگاهی شبكه به نام «تماشا» را همراه حسن جوهرچی روی آنتن بردیم. پس از اتمام این برنامه به دستور مدیر شبكه به برنامه «به خانه برمی‌گردیم» رفتم و تا الان آنجا ماندگار شده‌ام.

مدرك من دكتری بود و می‌توانستم شغل دیگری انجام دهم. در واقع من فارغ‌التحصیلی بودم كه به تلویزیون آمدم و همان موقع هم شغل دیگری داشتم، ولی علاقه به مجری‌گری مرا به این سمت كشاند.

باید بگویم من خیلی راحت هم وارد دنیای اجرا نشدم چون دوستانی كه بدون رابطه می‌آیند معمولا خیلی سخت می‌توانند كانال باز كنند و خیلی از درها به رویشان بسته است كه باید پشتكار داشته باشند تا درها را به روی خود باز كنند. من هم جزو آدم‌هایی بودم كه اگر مرا از در می‌انداختند بیرون از پنجره وارد می‌شدم و در واقع با تلاش مستمر و زحمات فراوانی كه كشیدم توانستم خودم را در مجری‌گری ثابت و ماندگار كنم.

معمولا وقتی برای اولین بار وارد این حرفه می‌شوید زیاد روی خوشی به شما نشان نمی‌دهند، ولی همین پشتكار باعث می‌شود به جایگاه ثابتی دست پیدا كنید. در این عرصه كسانی كه با رابطه می‌آیند خیلی سریع بالا می‌روند، ولی خیلی زود هم پس از گذشت چند سال محو می‌شوند.

با این حال اگر با كانال خودتان وارد این حرفه شوید سختی‌های زیادی را باید تحمل كنید تا به هدف خود برسید.

رفیعی: بازیگر بودم، ولی مجری شدم

به نظرم توفیقی كه در اجرا پیدا كردم به دلیل آمار بالای برنامه‌های زنده من بوده است كه در مدت هشت،9 سال به طور مداوم پخش‌های زنده داشتم و شاید بالاترین آمار اجرای زنده را داشته باشم و برنامه‌های خیلی حساس و سختی را اجرا كرده‌ام.

آغاز كار هنری من از زمان دانشگاه شكل گرفت. قرار بود سال 72 برنامه‌ای به نام «39» ساخته شود. آقای كاردان و خسروی از من و امیر غفارمنش تستی گرفتند كه با قبولی در آن تست تا امروز در عرصه هنر فعالیت می‌كنم. تا این كه سال 77 به عنوان مكمل آقای مدرس وارد برنامه «نیمرخ» شدم.

پس از آن به پیشنهاد برخی دوستان در شبكه تهران یك مسابقه تلفنی اجرا كشم كه آنجا قرار نبود مجری باشم، بلكه قرار بود به عنوان مجری‌ـ بازیگر كار كنم كه بعد از آن به دلیل توفیقی كه آن برنامه‌ها داشتند به من برنامه‌های دیگری هم پیشنهاد شد و در طول این سال‌ها برنامه‌های مختلفی را اجرا كرده‌ام.

طبیعتا كسی كه در رسانه فعالیت می‌كند با پیشنهادهای مختلفی روبه‌روست، ولی من ابتدا بازیگر بودم و بعد اجرا را تجربه كردم و در واقع از دنیای بازیگری به مجری‌گری قدم گذاشتم. من وارد هر برنامه‌ای كه می‌شوم سعی دارم اطلاعات خود را به روز كنم و با مطالعه و صحبت كردن به تجربیات خود بیفزایم.