پژوهشهایی كه در زمینه ارتباط بهداشت روان و روزه داری در ایران انجام شده، نشان دهنده
كاهش میزان اضطراب، افسردگی، خودكشی و... در این ماه است. همچنین، در یك پژوهش
آزمایشی تعداد 75مرد (در گروه سنی 9 تا57 سال) به كمك پرسشنامه از نظر سلامت روانی در
سه مرحله آغاز و پایان ماه رمضان و یك ماه پس از آن مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین نمرات
این آزمایش نشان دهنده كاهش وسواس، اضطراب، افسردگی، ترس و پرخاشگری در پایان
رمضان بود.
محققان اروپایی درباره تأثیر روزه بر روان افراد روزه دار تحقیقات جامعی انجام داده اند. به عنوان
مثال، «كلار» و همكارانش در سال 1964 روی دو گروه روزه دار و غیر روزه دار كه از هر لحاظ
یكسان بودند با آزمایشهای مستمر، تحقیقاتی را انجام دادند كه پس از پایان آزمایش دریافتند
گروه روزه دار از صلح، صفا، آرامش و شادابی بیشتری برخوردارند و اضطراب، پرتحركی و
پرخاشگری در آنان دیده نمی شود.
حال دلیل این تغییرات روحی و روانی در افراد روزه دار چیست؟
دكتر اقلیما، رئیس انجمن مددكاران كشور، مهمترین تأثیر روزه را ایجاد آرامش و امنیت روانی در
افراد روزه دار می داند و می گوید: انسان به طور فطری چیزی را والاترین قدرت می داند و به آن
متوسل می شود و در غیر این صورت احساس بی پناهی می كند. بنابراین، در ماه مبارك
رمضان با قوی تر شدن اعتقادات مذهبی مردم، آرامش و امنیت روانی آنان هم افزایش می یابد؛
زیرا همیشه پشتیبان و حامی قوی را همراه خود می بینند و در امور زندگیشان تنها از او یاری می جویند.
این استاد دانشگاه روزه را در تربیت نوجوانان بسیار مؤثر می داند و می افزاید: روزه بهترین
وسیله ای است كه به نوجوانان می آموزد چگونه هیجانهای شدید روحی خود را كنترل كنند.
وی می گوید: یكی از تأثیرهای مهم روزه بر شخصیت افراد افزایش روحیه صبر و استقامت آنان
است؛ زیرا وقتی انسان بتواند 30روز در برابر گرسنگی و نیز گناهانی مثل غیبت، دروغ و...
ایستادگی كند، بدیهی است كه در تمام سال هم ترك گناهان برایش آسان تر خواهد بود.
به عبارت دیگر، در ماه رمضان جنبه های غیرمادی وجود انسان بیش از پیش برایش آشكار می
شود و به نیازهای دیگری به جز نیازهای جسمانی متوجه می گردد. بدین وسیله، راحت تر می
تواند از نیازهای مادی اش چشم پوشی كند. به هرحال، انسانی كه نیازهای مادی و جسمانی
برایش در اولویت نباشد سخاوتمند، با گذشت و قابل اطمینان خواهد بود.