تبیان، دستیار زندگی

« به نام خداوند بخشنده و مهربان »

سلام

کم کم روزهای شهریور ماه روبه اتمام است و برگهای تقویم نوید آغاز فصل هزار رنگ پاییز را می دهد ، همه ما نا خود آگاه به یاد خاطرات زیبای مدرسه و شور و هیجانات آن دوران می افتیم .
شروع سال تحصیلی حال و هوای خاصی دارد ؛ گرچه بازی ،گردش ،مسافرت ، خوابیدن تا دیر وقت و ... محدود می شود اما ته دل همه دانش آموزان قند آب می شود که دوباره با دوستان و همکلاسی ها ملاقات د اشته باشند و تجربه شیر ین ورودبه کلاسی بالاتر را داشته باشند .
با این حال پایان دوره ابتدایی و تجربه حضور در فضای آموزش جدید برا ی  بسیاری  ازبچه ها نگران کننده است .علاوه بر تغییر محیط مدرسه ، حجم تعداد کتاب های درسی نیز بیشتر شده و هر درس توسط معلم مربوط تدریس می شود همه اینها در کنار توقعات و انتظاراتی که خانواده از دانش آموز دارد منشا نگرانی و استرس او می شود.

برقراری ارتباط با نوجوان ؛ نخستین کلید دوستی با او

فرزند شما در حال عبور از نخستین مرحله زندگی یعنی کودکی است و کم کم به دوران نوجوانی قدم می گذارد .کم کم باید کارهای بچه گانه را کنار بگذارد و با مسائل جدید و مقدماتی دنیار بزرگتر ها اشنا شود .

همان طور که شما برای برقراری ارتباط صحیح با فرزندتام مشکل دارید و گاه نمی دانید چه رفتاری داشته باشید ، او نیز در این باره با خودش کلنجار می رود و کلافه است .

با شروع سال تحصیلی و تغییرات مربوط به آن ، پدر و مادر باید کاملا از فرزندشان حمایت کنند .او حالا باید قوانین جدیدی را رعایت کند ، با شیوه تدریس چند معلم جدید ساز گار شود ، تکالیف بیشتری انجام دهد و ... به طور خلاصه ، اگر شما به این موارد توجه نداشته باشید ، این همه نو بودن برای او استرس آور خواهد بود و ممکن است از ورود به مدرسه جدید و حتی بزرگ شدن ترس و واهمه داشته باشد .

آرامش و همراهی شما بسیار می تواند به او کمک کند . اجازه دهید تا عادات و رفتارهای کودکانه اش کم کم تغییر کند و با شرایط جدید خو بگیرد.

تغییر محیط

لازم است که فرزندتان را برای ورود به محیط آموزشی جدید آماده کنید . با او در این باره صحبت کنید ، قوانین جدیدی را که باید رعایت کند توضیح دهید و مسئولیت اعمال و رفتارش را به خودش بسپارید ؛ اما اطمینان خاطر دهید که همواره در کنارش هستید و در صورت نیاز به کمک می تواند روی شما حساب کند .حتما راجع به دوستان و همکلاسان جدیدی که خواهد داشت نیز گفت و گو کنید .

به طور عملی بزرگتر شدن را به او نشان دهید . به عنوان مثال مسیر دورتر مدرسه جدید و رفت و آمد با دوچرخه یا اتوبوس از آن جمله است که بهتر است این مسیر را چند بار با یکدیگر بروید تا به خوبی با محیط آشنا شود . سرزدن به مدرسه و ملاقات با مدیر و کادر آموزشی مدرسه نیز برای کاهش اضطراب نوجوان موثر است.

پی آمدهای روحی _ روانی

یکی از مهمترین دغدغه های کودک در این سن ، قبول مسئولیت هایی است که کم کم او را از دنیای کودکی جدا می کند .

ورود به مقطع تحصیلی بالاتر یعنی پا گذاشتن به محیطی نا آشنا که باعث حساس و آسیب پذیر تر شدن وی می شود و او از اینکه نتواند دانش آموز موفقی باشد می ترسد و گاه حتی به شدت نگران و مضطرب است و احساس ناامنی می کند .

اما مطمئن باشید که همه این احساسات کم کم تغییر می کند و فرزند شما خوشحال و راضی خواهد بود و از شرایط اعلام رضایت کامل می کند .او می آموزد که ورود به مدرسه جدید به منزله گذر گاهی است که او را به سوی تکامل و استقلال پیش میبرد.

مدرسه راهنمایی یا دبیرستان محیطی است که فرزند شما هنوز آن را نمی شناسد . او باید از این پس با افراد بزرگتر و بیشتری ارتباط داشته باشد که این مسئله نیز می تواند باعث ترس و نگرانی او شود . به او یاد آوری کنید که اگر نیازی داشته باشد ، شما در کنارش هستید .

در این سن سوالات مختلفی برایش پیش می آید که باید بدون بزرگنمایی و ناراحتی به سادگی و روشن پاسخ دهید . اگر شما هر پرسش او را نوعی بی ادبی یا رفتار ناشایست قلمداد کنید به تدریج از خانواده فاصله می گیرد و جایی بیرون از خانه به دنبال پاسخ هایش می گردد که متاسفانه راهنمایان کوچه و خیابان به اندازه شما دلسوز و مهربان نیستند !

و سخن آخر اینکه ...
به فرزندتان اطمینان خاطر دهید که برای ابراز وجود ، قبول شخصیت و ترس از طرد شدن از طرف جامعه ، نیازی به حضور افراد غریبه در زندگیش نیست.شما همیشه در کنارش هستید و از او در برابر هر اتفاقی حمایت می کنید .

این احساس همراهی و تنها نماندن یکی از اصلی ترین نیاز های نوجوان در این مرحله از زندگی است .

مریم سادات کاظمی / روزنامه کیهان