در دوران حاضر نیز هم‌چنان مادر نزدیک‌ترین فرد به کودکش است اما جنس تربیتی مادران در این زمانه با گذشته بسیار متفاوت شده است. این تغییر را می‌توان حضور مادر در محیط‌های متفاوت از گذشته تلقی کرد.
به عنوان مثال شرکت مادران به همراه کودکانشان در مهمانی‌های زنانه، باشگاه‌های ورزشی و محیط‌های تفریحی و در کل در فضاهایی متفاوت از گذشته منجر به گوناگونی در تربیت کودکان شده است.
ار اتفاقات دیگری که در حوزه تربیتی کودکان رخ داده است و خیلی از اوقات نسبت به آن بی‌توجهی می‌شود، به این مورد می‌توان اشاره داشت که مادران در گذشته فرزندان خود را از دیدن و شنیدن و حتی فهم بسیاری مسایل ممنوعه باز می‌داشتند و در واقع بحث حیا را از همان دوره کودکی در فرزندشان نهادینه می‌کردند.
این تلاش ستوندنی مادران برای حفظ حیا و شرم در کودک، باعث می‌شد که کودک عفافی درونی را در خود نگاه دارد.
بنابراین حضور موثر مادر را در دوران کودکی در انتقال مفاهیمی چون عفاف و پاکدامنی نمی‌توان از نظر دور داشت.
آن‌چه که در این بین جای تاسف بسیار دارد این است که برخی مادران در عصر کنونی تلاش کمی برای تزریق این مفاهیم عمیق به فرزندشان دارند و رفتارهای غلط بسیاری از کودکان خصوصا در شهرهای بزرگ گویای این ضعف تربیتی از جانب مادران است چرا که نزدیک‌ترین فرد به کودک به دور از اغراق مادر است. این مادران هستند که به دلیل ارتباط عاطفی و نزدیک با کودک، مهم‌ترین عامل در پرورش صفات مثبت و منفی در کودک‌اند.
پس ذکر برخی صحبت‌های نامناسب و اعمال نا به جا در حضور فرزند و رفتن کودک به هر محیطی در کنار مادر می‌تواند از ضعف‌های بزرگ تربیتی در دنیای حاضر باشد.
اشاره به مواردی چند در این حوزه می‌تواند بحث را روشن‌تر کند؛
استفاده دختر بچه‌ها از لوازم آرایشی و علاقه‌ای که نسبت به این مسٔله نشان می‌دهند و حتی گاهی سماجت آن‌ها برای داشتن این وسایل، می‌تواند زنگ خطری بزرگ برای مادران باشد چراکه این مسٔله اگر به موقع کنترل نشود عواقب بدی برای فرزند خانواده دارد؛
