تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان

در این تاپیک قصد داریم گناهانی که در طول روز ممکنه زیاد انجام بدیم اما اصلا فکر نمیکنیم گناه هستن یا اینقدر تکرارشون کردیم که برامون عادی شده و اصلا گناه به حساب نمیاریم را بشناسیم .

دوستان عزیز هر چیزی که به ذهنشون میرسه و فکر میکنند گناهه ولی مردم توجه ندارند را بگن تا انشاءالله با همدیگه هر روز چند تا از این گناهان را ترک کنیم و شماره گذاری کنیم ببینیم این قسم گناهان چند تا هستن .

خدایا به تو پناه میبرم از گناهانی که کرده ام :

1. از اینکه حسد کردم.

2. از اینکه تظاهر به دانستنی کردم در حالیکه اصلا نمیدانستم .

3. از اینکه زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم.

4. از اینکه در غذا خوردن به یاد فقرا نبودم .

5. از اینکه مالی که به تو تعلق داشت از آن خودم دانستم .

6. از اینکه مرگ را فراموش کردم.

7.از اینکه قاه قاه خندیدم و سختی آخرت را فراموش کردم .

8. از اینکه در راهت سستی و تنبلی کردم.

9. از اینکه عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم .

10. از اینکه برای دوستم آرزوی کفر کردم تا ایمان خودم نمایان تر شود.

سلام علیکم؛ اگر مومنی به واسطه ی گناهی به بلایی مبتلا گردد و ما او را مذمت کنیم که چون فلان گناه را کردی اکنون مبتلا شدی من که گفته بود نکن . . . این مذمت از کناهان کبیره است و خداوند متعال سوگند یاد نموده اند که فرد مزمت کننده را به همان بلایی که آن مومن مبتلا شده مبتلا خواهد نمود.

من دوست دارم تو حرفام با دیگران از کسی صحبت کنم البته بیشتر اوقات خوبیهای شخص مورد نظر رو در نظر می گیرم اما گاهی اوقات که بدیهاشو می گم یه جورایی غیبت می شه دیگه واقعا نمی دونم چه جوری این کار رو ترک کنم آخه خیلی لذت داره به خدا دلم نمی خواد این کار رو کنم ولی عادت کردم غیبت کنم .

خدایا منو ببخش

سلام دوستان

جناب leader ممنونم از پاسختون حتما این گناه رو هم جزء شماره گذاری ها قرار میدم .

جناب محسن خسروممنونم :بدی کسی رو گفتن که واقعا گناه فاحشی است و همه میدونند . در اینجا میخوایم گناهانی که اصلا فکرشو هم نمیکنیم گناهه قرار بدیم .مثلا همین خوبی دیگران را گفتن اگر اون شخص دوست نداشته باشه خوبیهاش رو دیگران بدونن غیبته . که این را زیاد کسی بهش توجه نداره . پس این رو میشه جزو شماره ها قرار داد .

11. از اینکه کسی رابه خاطر گناهش مذمت کردم در حالیکه او پشیمان شده بود.

12. از اینکه خوبی ها یا بدی های کسی را در غیاب او وبدون اجازه او برملا کردم.

13.از اینکه به کسی دروغ گفتم در صورتیکه آنجا حق این بوده است که راست بگویم .

14.از اینکه در سطح پائین ترین افراد جامعه زندگی نکردم.

15.از اینکه منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند .

16.از اینکه امامم را نشناختم و محبت او را در دل نداشتم در حالیکه پیامبر"ص" میفرمایند:هر کس بمیرد و امام خویش را نشناسد مانند این است که در جاهلیت مرده است.

17.از اینکه دیگری را وادار کردم که به بزرگی من اعتراف کند و ازبزرگی تو باز ماند.

18.از اینکه شب بهر نماز شب بیدار نشدم.

19.از اینکه دیگران را به کسی خنداندم غافل از آنکه خودم خنده دار تر از همه هستم.

20.از اینکه لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم.

سلام علیکم؛

گناهی است به نام تعرب بعد از هجرت. اگر کسی بداند سفر به بلاد کفر باعث آسیب به دینش می شود این سفر حرام است. اما دیدگاه من این است که حتی حضور در جمعی که اهل حرام هستند اگر باعث آسیب به دین ما شود محل اشکال است.

سلام دوستان

21.از اینکه حق والدینم را ادا نکردم.

22.از اینکه در مقابل متکبرها ، متکبرتر و در مقابل اشخاص متواضع ، متواضع تر نبودم.

23.از اینکه همواره خشم من بر عقلم غلبه داشت.

24.از اینکه با تکبر و بی سلام از کنار دوستم رد شدم با اینکه متوجه اش شده بودم.

25.از اینکه چشمم به ناپاکی آلوده شد.

26.از اینکه شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم.

27.از اینکه زبانم گفت بفرمائید ولی دلم گفت نفرمائید.

28.از اینکه شنیدن حرف حق برایم مشکل بود و منطقی نبودم.

29.از اینکه نشان دادم کاره ای هستم . خدا کند که پست و مقام پستمان نکند.

30.از اینکه ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود.

....وخدایی که در این نزدیکی است .

سلام دوستان

دوست عزیز تعرب بعد از هجرت گناه نیست بلکه یک استدلال عقلی است که شخص وقتی میبینه ایمانش از بین میره حتما چنین هجرتی رو نمیکنه واگه هجرت کرد و کافر شد که دیگه گناه و خوبی براش مهم نیست .

و اما ادامه گناهان:

31.از اینکه بر خود چیزی را پسندیدم و بر بنده ات نپسندیدم.

32.از اینکه منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم غافل از اینکه تو بهتر از دیگران مینویسی و با حافظه تری .

33.از اینکه سعی داشتم کار بدم را در حضور جمعی توجیه کنم با آنکه میدانستم غلط است.

34.از اینکه در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را در می آوردم.

35.از اینکه رسوا شدن در دنیا برایم دشوارتر از رسوایی های آخرت بود .

36.از اینکه حق محبت دیگران را ادا نکردم.

37.از اینکه غیبت دوستم را کردند و من از ته قلب خوشحال شدم.

38. از اینکه در نظریه ام شک نکردم ، تعمق نکردم و فکر کردم.

39. از اینکه پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند.

40. از اینکه هر قراری باید میرفتم یا دیر رفتم یا اصلا نرفتم.