إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُم مَّا لَیْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمٌ
(15)
آنگاه كه از زبان یكدیگر (تهمت را) مىگرفتید و آنچه را به آن علم نداشتید، دهان به دهان مىگفتید واین را ساده وكوچك مىپنداشتید، در حالى كه آن نزد خدا بزرگ است.
وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا یَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ (16)
چرا هنگامى كه (آن تهمت را) شنیدید، نگفتید: ما را نرسد كه در این باره حرفى بزنیم. (پروردگارا) تو منزّهى، این بهتانى بزرگ است.
یَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثْلِهِ أَبَداً إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ (17)
و خداوند شما را موعظه مىكند كه اگر ایمان دارید هرگز امثال این تهمتها را تكرار نكنید.
وَیُبَیِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْأَیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَكِیمٌ (18)
خداوند براى شما آیات خود را بیان مىكند و او دانا و حكیم است.
إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِى الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِى الدُّنْیَا وَ الْأَخِرَةِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (19) وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ (20)
همانا براى كسانى كه دوست دارند زشتىها دربارهى اهلایمان شایع گردد، در دنیا وآخرت عذاب دردناكى است، و خداوند مىداند و شما نمىدانید. و اگر فضل و رحمت الهى بر شما نبود و این كه خداوند رئوف و مهربان است (شما را سخت كیفر مىداد).
