تبیان، دستیار زندگی

قرآن، حیات روشن دلهاست قرآن فروغ و شمع محفل هاست دل از فروغش نور می گیرد جان از پیامش شور می گیرد روشنگر سجاده و سنگر سرلوحه هر خط و هر دفتر قرآن کتاب مکتب و آیین قرآن کتاب استوار دین

از رموز «اعجاز قرآن » یکی هم همین طراوت ابدی و تازگی همیشگی و کهنه نشدن این کتاب شگفت. با گذشت سالیان و قرون است.

هنوز هم که هنوز است. طنین روح انگیز قرآن، دلها را شیفته خود می سازد و معارف بلند وحی و مضامین ژرف این کلام آسمانی، عقول فرزانگان را مبهوت جذبه های خویش می گرداند و گذشت زمان هرگز نتوانسته است غبار نسیان و کمرنگی و فرسودگی بر چهره تابناکش بنشاند.

قرآن، عهد و میثاق خدا با بندگان است و باید پیوسته به این «عهده نامه الهی » نگریست و تدبر کرد و از آن گهرهای حکمت به دست آورد و روح را در چشمه معارفش سیراب ساخت و جان راآینه وحی نمود.

امام صادق(ع) فرمود:

«قرآن، عهد خدا به سوی بندگانش است. پس سزاوار است که یک انسان مسلمان در عهد خدا به خدا بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن را تلاوت کند»:

«القرآن عهدالله الی خلقه، فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظر فی عهده و ان یقرء منه فی کل یوم خمسین آیة.» ⁽¹⁾

قرآن، کوثر شیرین و حیات بخشی است که زمزم زلال معارفش، احیاگر دلهاست و آوای دلنشین تلاوت آیاتش، روح بخش است و صوت خوش ترتیل قرآن، تارهای جان عارفانه را به نوا می آورد، و... ترنم ملکوتی این سروش غیبی، صفا دهنده ضمیرهای پاکدلان است. قرآن، کتاب خواندن و فهمیدن و عمل کردن است.

کتاب آگاهی، شعور، عرفان، حکمت و حکومت است. آیین نامه زندگی و تراز زیستن و منشور هدایت جامعه و سعادت انسانهاست. پس باید خواند تا دل از فروغش نور گیرد. باید فهمید، تا اندیشه، از پرتوش بارور گردد.

باید عمل کرد، تا از لبه پرتگاهها به اوج هدایتها رسید.

چه لذت بخش است بر ساحل دریای قرآن نشستن و کام جان را از آن سیراب کردن.

چه گواراست، از چشمه سار این «وحی » آب زندگی نوشیدن و عمر جاوید یافتن.

قرآن، سفره گسترده و پرنعمت الهی است.

باید از قرائتش، ثواب برد و رهنمود یافت.

باید از فهمش، اندیشه و ذهن و دل را وسعت بخشید.

و... باید از عمل به آن، سعادت خویش را تضمین نمود.

راستی ... نسل امروز مسلمانان در سطح جهان، تا چه حد، از این منشور آسمانی شناخت دارند؟ و تا کدام پایه، با مفاهیمش مانوس و آشنایید؟

و آیا حق قرآن ادا می شود؟

و حرمت کلام الهی، پاس داشته می شود؟

گرچه در عصر حاضر، روز به روز، اعجاز قرآن آشکار تر، کوثر زلالش جوشانتر و فروغ معارفش جهان شمول تر می شود.

بویژه که در حیطه علمی و عینی، پاسداران حریم وحی، به تبیین و تحقق آن پرداخته اند. و نظام اسلامی کشور امام زمان(عج) زمینه ساز اجرای محتوا و گسترش رهنمودها و تعالیم قرآن گشته است.

اما... تا مرز عمل به تکلیف نسبت به «کلام الله » فاصله زیادی مانده است. رسول خدا(ص) فرمود: «قرآن را پیشوا و رهبر خود قرار دهید، چرا که آن، کلام پروردگارجهانیان است.» «علیکم بالقران فاتخذوه اماما و قاعدا فانه کلام رب العالمین » ⁽²⁾

باری ... کاروانی از قرآن شناسان و قرآن فهمان و قرآن آموزان، با زبان و قلم و درس و نگارش و تحقیق و تفسیر، به جلوه قرآن متجلی شده اند. و به سوی افق پرکرامت الهی، راه سپرده و می سپارند.

آشنایی با دستاوردها و تلاشهای پرارج و گرانمایه آنان، سپاس عملی و قدر شناسی اندکی از خدمت پرارج واراده های نستوه آنان در راه قرآن است. و تشویقی برای قرآن پژوهانی است که در این مسیر، سرمایه گذاری علمی و فکری و مادی و معنوی می کنند.

بسیارند کسانی که در طول تاریخ اسلامی، با قرآن رابطه ای صمیمی و عمیق برقرار کردند و این «منشورآسمانی » را خواندند، فهمیدند، حفظ کردند، نوشتند، پخش کردند، آموختند و در راه آن، عاشقانه از جان مایه گذاشتند و حتی «شهید قرآن » گشتند.

و... حق هم همین است. مگر نه این که قرآن، بهار دلهای خزان زده و طراوت اندیشه های افسرده است؟ پس باید با قرآن بیشتر آشنا شد. باید با قرآن زیست. باید در هوای معنوی قرآن نفس کشید. و بر سر سفره پرکرامت قرآن نشست و از فیض جوشان آن، کام جان را سیراب ساخت.

از سخنان امیرالمؤمنین(ع) است که فرمود: «قرآن بیاموزید، که بهترین سخن است و در قرآن ژرف نگر و فهیم گردید، که این کتاب، «بهار دلها» است. و از نور آن «شفا» بگیرید، که قرآن شفای سینه هاست. و آن را نیکو تلاوت کنید، که سود مندترین قصه ها است.» ⁽³⁾

و چه سعادتمندند آنان با قرآن انس دارند و فعالیتهای قرآنی را مایه برکت، عمر و صفای زندگی و رضای قلبی خویش قرارداده اند.

آشنایی با کارهای انجام شده پیرامون قرآن، چه به صورت علوم قرآنی، چه ترجمه و تفسیر، و چه حتی خطاطی و تذهیب و کارهای هنری، از دیر باز تا اکنون مورد علاقه قرآن شناسان و قرآن کاوان بوده است. واین کمترین تقدیر از زحمات کسانی است که در خدمت قرآن بوده اند. با همین انگیزه نیز از دیر باز تا عصر حاضر، کسانی به کتاب شناسی آثار مربوط به قرآن پرداخته وتالیفاتی به جامعه اهل مطالعه تقدیم کرده اند، که سعیشان مشکور باد.

برپایی نمایشگاههای آثار قرآنی، همچنین برگزاری مسابقات آثار و تالیفات پیرامون قرآن کریم و قصص این کتاب آسمانی و گزینش برترین ها و اهدای جوایز به آثار ممتاز، همه و همه تلاشهای ستودنی در این مسیر و مشوق دیگران در روی آوردن به ساحت این کتاب ماندگار است.

امید است که توفیق الهی درمسیر آشنایی، شناختن وشناساندن قرآن و مفاهیم بلندش، شامل شیفتگان معارف وحی گردد. آمین.

پی نوشتها:

1- وسائل الشیعه، ج 4، ص 849.

2- کنزالعمال، ج 1، ص 515.

3- جامع الاخبار والآثار، ج 1، ص 211.