راضی بودن زن به ثروت کم شوهر
قناعت یکی از صفات بسیار ارزنده یک مسلمان است. این صفت، یکی از خواسته های ائمه(ع) بوده است، که در این باره می توان به آخرین قسمت از دعای ابوحمزه اشاره کرد:
«وَ رَضِّنی مِنَ العیشِ بما قسمتَ لی»
خدایا مرا به آنچه در زندگی نصیبم کرده ای، راضی بگردان.
چنان که در دعایی که از حضرت زهرا(س) رسیده است نیز چنین می خوانیم:
«اللّهم قَنِّعَنّی بما رَزقتَنی»
خدایا مرا به آنچه روزی ام کرده ای، قانع بگردان.
اگر در محیط خانواده، این روحیه حاکم باشد، و زن و مرد، زندگی خود را تنها بر اساس آنچه که در توانایی آنان است تنظیم کنند، بسیاری از مشکلات و ناراحتیهای روانی آنها حل خواهد شد.
امام صادق(ع) فرمود:
«مَن رَضِیَ اللّه بالیسیر من المعاش رضی اللّه منه بالیسیر من العمل»
هر کس نسبت به زندگی کم، از خداوند راضی باشد، خداوند نیز در مقابل عمل کم از او راضی خواهد شد.
زن، چون رکن اصلی خانواده است، بایستی بنای زندگی را بر میانه روی و قناعت، پایه گذاری کند و از شوهرش بیش از توان و انتظار نداشته باشد.
آن حضرت در روایتی دیگر زن شایسته را این گونه معرفی می فرماید:
بهترین زنان شما زنی است که اگر چیزی به او داده شد، شکر و سپاس گوید و اگر از چیزی محروم شد، راضی و قانع باشد.
همین موضوع را به صورت روشن تری در سخن پیامبر اکرم شاهدیم:
«و ایُّما امرأةِ لم ترفق بزوجها و حَمَلْته علی ما لا یقدر علیه و ما لا یطیقُ لم تقبل منها حسنة و تلقی اللّه و هو علیها غصبان»
هر زنی که با شوهرش مدارا نکند و او را به چیزی و کاری که توان آن را ندارد وادار کند، هیچ عمل و حسنه ای از او قبول نخواهد شد، روز قیامت در حالی خداوند را ملاقات می کند که بر او خشمگین است.
ناگفته نماند که شوهر نیز لازم است در جهت رفاه و آسایش خانواده خویش، اهتمام ورزد و بر آنان سخت نگیرد. این ویژگی، بارها مورد تأکید روایات قرار گرفته است.
آنچه گذشت، تنها بخشی از نکات مورد توجه در زمینه آرامش محیط خانواده می باشد. موارد دیگر را به فرصتی مجدد موکول می نماییم.