عهد با خدا: عهد با خدا که عقد توحید است. انسان با پروردگار خویش میثاق بندگی می بندد، که تناه تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم «ایاک نعبدو و ایاک نستعین»، یعنی تنها یکتایی پروردگار را بشناسد و غیر از او کسی را نستاید و خدا را تنها معبود یگانه خود بداند و اطاعت کند.
انسان مومن باید وفای به عهد الهی داشته باشد هم چنین در عهد با رسول خدا که همان عهد نبوت با رسول اکرم است و عهد با اولیا خدا که همان عقد ولایت است وفادار باشد و خود را ملزم برای تعهد بسته شده بداند.
شهدا کسانی اند که با پروردگار خویش عهد وپیمان بستند، آنها مصداق کاملی از عهد با خداوند هستند، آنها بر پیمان خود وفادار بودند و وفاداری شان را با حضور در جبهه های نبرد حق بر باطل و دفاع از دین خدا نشان دادند و برای تحقق هدفشان تا پای شهادت می روند و از تعلقات دنیوی و همسر و والدین و فرزندانشان به پای عهدی که با خدا بستند می گذرند.
قرآن کریم در سوره احزاب در این خصوص می فرماید: «من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا اللّه علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا؛ در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده اند و بعضی پیمان خود را به آخر بردند و در راه او شربت شهادت نوشیدند و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده اند.»
خداوند متعال نیز در مقابل از خود گذشتگی این انسانهای پاک و مومن، به آنها وعده بهشت و پاداش آخرت را می دهد زیزرا خداوند خود وفا کننده به عهد و پیمان است.
خداوند فرمود: «واوفوا بعهدی اوف بعهدکم؛ به پیمانی که با من بسته اید وفا کنید تا من نیز به پیمان شما وفا کنم.»
