1ـ درباره زنده بودن حضرت عیسی؛ قرآن میفرماید: «آنها هرگز مسیح را نکشتند و نه به دار آویختند؛ لیکن امر بر آنان مشتبه شد و کسانی که درباره او اختلاف کردند قطعا در مورد آن دچار شک شدهاند و هیچ یک علمی بدان ندارند جز آن که از گمان پیروی میکنند و یقینااو را نکشتند؛ بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد و خدا توانا و حکیم است. و از اهل کتاب کسی نیست مگر آنکه پیش از مرگ او به او ایمان میآورد»(نساء (4)، آیات 157 ـ 159.).
قسمت اولیه این آیات دلالت بر بالا بردن حضرت به سوی آسمان دارد و قسمت اخیر ـطبق این تفسیر که ضمیر «موته» (قبل از مرگ) راجع به حضرت عیسی باشد دلالت بر زنده بودن آن حضرت میکند.
البته قسمت اخیر آیه، دو معنا شده است: یکم: قبل از مرگ اهل کتاب، پردهها از جلوی چشمان آنان کنار میرود و حقایق را میبینند پس منکران حضرت عیسی به او ایمان می آورند و مسیحیانی که او را خدا میپنداشتند، به اشتباه خود پیمیبرند.
2: اهل کتاب به حضرت مسیح(ع) ایمان میآورند و منکران او، نبوتش را قبول می کنند و مسیحیان دست از ادعای الوهیت مسیح و انکار پیامبر آخرالزمان برمی دارند و این ـ هنگامی است که مسیح، طبق روایات اسلامی در موقع ظهور حضرت مهدی برمیدارند از آسمانفرود میآید و پشت سر حضرت مهدی نماز میگزارد. یهود و نصارا نیز او را می بینند و به حضرت مهدی(عج) ایمان میآورند. روایاتی در علایم ظهور حضرت آمده که این موضوع را تأیید می کنند. (بحارالانوار، ج 2، صص 181 و 191 و192)
