در آداب همسرداری و خانواده، افزون بر معطّر بودن برای همسر، خودِ استعمال کردن بوی خوش نیز ثواب دارد و نیکو است.
عطر
خود معطر بودن، نیک است و تنها استفاده از آن در وضعیتی خاص، تحریم شده است. به بیان دیگر، اینگونه نیست که استعمال عطر و ادکلن در مکانی مجاز و در مکان دیگر غیرمجاز و حرام باشد؛ بلکه حتی در پستوخانه و آشپزخانه نیز اگر برای خوشایندی دیگران (نامحرم) انجام گیرد، حرام است. استعمال آن در مواردی که باعث خوشایندی و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد، حرام است؛ هر چند در آشپزخانه باشد.
لذا خانم ها نیز میتوانند در هر مکانی از آن استفاده کنند؛ مگر جایی و یا به کیفیتی که مورد استشمام و جلب نامحرم قرار گیرد. از این رو، استفاده از بعضی عطرها که فقط خودِ فرد، بوی خوش آن را احساس میکند (یعنی عطرهای ملایم و خفیف که دیگران آن را احساس نمیکنند) برای خانمها اشکال ندارد؛ به خصوص اگر چادر میپوشند. در واقع اگر دیگران (نامحرم) این بوی خوش را احساس نکنند، نه تنها مرتکب حرام نشدهاند؛ بلکه به ثواب نیز نائل گشتهاند. کافی است از عطرها و ادکلنهای خفیف و ملایم استفاده کنند؛ به ویژه استعمال بوی خوش، به هنگام نماز و برای همسر ثواب بسیار دارد. اگر دقت کنید، این حالت اختصاص به عطر و ادکلن ندارد؛ بلکه هر وسیله و کاری اگر با رعایت شرایط به کار گرفته و استفاده شود، پسندیده است.