تبیان، دستیار زندگی

سلام در این قسمت  در باره اثرات این نوع فیلمها که متاسفانه مورد توجه زیادی هم هستند توضیحاتی داده میشود

 و فیلمهایی که در این زمینه هستند

عواقب پخش فیلم‌های ترسناك و خشن

برنامه‌ی «سینما و ماوراء» در رویكردی جدید هنگام پخش فیلمی ترسناك با زیرنویس هشدار داد كه «این فیلم برای افراد زیر 12 سال توصیه نمی‌شود». همچنین در گوشه‌ی سمت چپ تلویزیون علامت منفی 12 نمایش داده شد كه به نظر می‌رسد این روش كه برای نخستین بار در تلویزیون ایران اتفاق می‌افتد به تنهایی برای مخاطبان نامفهوم باشد.پیش از این برنامه‌ی «سینما یك» در بحث‌های كارشناسی نسبت به لزوم گروه‌بندی سنی مخاطبان فیلم‌ها هشدار داده بود و بعضا با زیرنویس به خانواده‌ها توصیه می‌كرد كه آثار سینمایی ترسناك و خشن مناسب افراد زیر16  سال نیست.به گفته‌ی یكی از روانشناسان قوه تخیل كودكان قوی است و آن‌ها توانایی استدلال ساختگی یا واقعی بدون تصاویر خشونت‌آمیز متاثر كننده را ندارند. از این رو تلویزیون باید نسبت به پخش این گونه آثار حساسیت بیشتری نشان دهد.تلویزیون می‌تواند با پخش چنین آثاری بدون در نظر گرفتن گروه‌های سنی باعث افزایش خشونت در كودكان شود و زمینه ارتكاب بزه را در آن‌ها فراهم كند

.درباره عواقب پخش این آثار سینمایی و بی‌توجهی نسبت به درجه‌بندی نكردن این فیلم‌ها از سوی تلویزیون برای خانواده ، با تعدادی از روانشناسان گفت‌وگو كرده است.به گزارش سرویس تلویزیون ایسنا، مظفر روحانی، روانشناس با بیان این مطلب كه كودك باید از تماشای فیلم‌هایی درباره بیماری‌های روحی، روانی و موضوعات خشن منع شود می‌گوید: كودكان زیر 10 سال قادر به فهم برخی معانی نیستند.وی می‌افزاید: البته امروزه هر كس می‌تواند در زمان فراغت خود به تماشای برنامه‌های مورد پسند خود از تلویزیون بپردازد و تلویزیون باید بازیرنویس برنامه‌هایی كه مناسب گروه سنی كودك نیست را گوشزد كند.شكوه نوابی، روانشناس با اشاره به وجود صحنه‌های پرخاشگرانه و برخورد‌های نادرست در آثار خشونت آمیز اظهار می‌كند: به علت برخورداری تلویزیون از همه ابزار‌های جذب مخاطب و ارتكاب این اعمال از طرف الگو‌های تلویزیونی از سویی دیگر، این صحنه‌ها بر بچه‌ها تاثیر نامطلوبی می‌گذارد.وی درباره ضرورت دسته بندی برنامه‌ها بر اساس گروه‌های سنی خاطرنشان می‌كند: سیما در زمان پخش برنامه‌ها می‌تواند از خانواده‌ها نظرخواهی كند و آن‌ها را در برنامه‌ریزی شریك كند.قاسم قاضی، دیگر روانشناسی كه در این خصوص با ایسنا گفت‌وگو كرده، پخش فیلم‌های خشونت‌آمیز و تماشای آن توسط كودكان را منجر به تقلید آن‌ها از رفتار‌های قهرمان آن فیلم می‌داند و می‌افزاید : مطمئنا این تقلید در عمل و رفتار آن‌ها انعكاس پیدا می‌كند.وی معتقد است كه تفكر و استدلال در كودكان زیر 8 سال رشد نكرده و در این سنین بچه‌ها هر چیزی را واقعی تصور می‌كنند وتصور وجود كارگردان، فیلمنامه ، هنرپیشه كه نقش بازی می‌كند سخت است.این روانشناس با ضروری خواندن مراقبت‌ خانواده‌ها در این خصوص تاكید می‌كند: تلویزیون باید فیلم‌های خشن و با هیجان زیاد را در ساعات آخر شب پخش كند و یا با پخش آگهی اعلام كند كه دیدن چه فیلم‌هایی برای چه سنینی مجاز است.قاضی به تلویزیون پیشنهاد می‌دهد كه از طریق پخش زیر نویس و یا هشدار‌های كلامی – شنیداری و یا پخش مصاحبه با متخصصان تاثیر گذاری این فلیم‌ها به خانواده‌ها را یادآوری كند.طبق گفته‌های این صاحبنظران، دسته‌بندی آثار بر اساس گروه‌های سنی شامل طنز‌های شبانه هم می‌شود.شادمهر راستین، فیلمنامه‌نویس با اشاره به این مطلب كه دیدن طنز‌های شبانه برای زیر 16 سال مجاز نیست می‌گوید: در بخشی از این برنامه‌ها اصطلاحات بد و فحش وجود دارد و مشكل فرهنگ سازی پیش آمده است.نوابی روانشناس با اشاره به تاثیر بیان مطالب نامطلوب برنامه‌های طنز می‌گوید: هر فیلمی كه دارای صحنه‌های حاوی بدآموزی و ارتباطات ناسالم باشد برای سلامت روانی كودكان مضر است و بهتر است قبل و بعد از فیلم‌ها میزگرد‌هایی درباره هدف اصلی اثر پخش شود.قاضی، نیز با بیان این مطلب كه انسان از هر صحنه گفتار، سخنرانی تحت تاثیر قرار می‌گیرد اظهار می‌كند: اداراك ما از پیروان خود بر شخصیت ما اثر می‌گذارد.این در حالی است كه روحانی روانشناس دیگر معتقد است كه برنامه‌های طنز تلویزیون و واژه‌های آن دربرگیرنده نكات منفی نیست. چرا كه اگر بچه‌ها در تلویزیون با برخی گوشه و كنایه‌ها مواجه نشوند در برخورد این مسایل در اجتماع نمی‌توانند عكس‌العمل مناسب نشان دهند.سیاست زیرنویس و هشدار به خانواده‌ها كه هنگام پخش در برخی از برنامه‌های سینمایی تلویزیون انجام شد روشی است كه ادامه‌ی آن بر اساس اظهارت كارشناسان در جلوگیری از ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی موثر خواهد بود.

در حالیکه ژانر وحشت، امروز متمرکز بر فیلم هایی است که مبتنی بر خشونت و شکنجه می باشند، فیلم هایی چون ارّه و هتل؛ ترس روانشناختی به طور موقت از استودیوهای فیلم سازی و نگاه مخاطبان خارج گشته است.

برای طرفداران این نوع فیلم ها در ژانر وحشت، زمان مناسبی است تا بنشینیم و بار دیگر به منتخب های خاطرانگیز این ژانر نگاهی بیاندازیم؛ و امیدوار باشیم که موج جدیدی از فیلم های ترسناک روانی، بار دیگر بر پرده سینماها آمده و ما را به هیجان آورند.برای طرفداران این نوع فیلم ها در ژانر وحشت، زمان مناسبی است تا بنشینیم و بار

ترس روانی، معمولا به ساخت تدریجی تنش و ناآرامی هراسناک متکی است تا وجود هیولاها، ترس های مقطعی، و زد و خوردهای ساختگی. این بدین معنا نیست که هرگز از این عناصر استفاده نمی شود، بلکه موضوعی که این ترس روانی را می پوشاند، این حقیقت است که ما منبع ترس را نمی بینیم و نمی شناسیم؛ نمی دانیم ریشه این ترس ارواح بدخواه و بدطینت هستند یا بخش تاریک روان انسانی. ترس پنهان وحشتی به مراتب بیشتر از ترس آشکار در انسان ایجاد می کند.

1. درخشش (1980)
اقتباس استنلی کوبریک از رمان کلاسیک استفان کینگ، در بسیاری از مسیرها، کهن الگوی فیلم های ترسناک روانی به حساب می آید. جک نیکلسون که به عنوان نویسنده به نگهبان هتل جک تورنس تبدیل می شود، گرفتار هیپنوتیزم می گردد و حرکت آرام او به سمت دیوانگی، موضوع سیّالی است که در طول فیلم وجود داشته و دیده می شود. این تنش با گذشت فیلم، آرام آرام رشد می کند تا به نقطه اوج خود و صحنه مشهور "جانی اینجاست!" می رسد؛ صحنه ای که بارها کپی و تقلید شده است. با وجود حضور پدیده های فراطبیعی از مقبره های هندی تا ارواح، در نهایت این جک نیکلسون است که ترسی واقعی در فیلم درخشش را نشان می دهد.

2. روانی (1960)
در اصل به عنوان تریلر روانی شناخته می شود که توسط آلفرد هیچکاک کارگردانی شده است. ترسی که فیلم روانی در طول پنجاه سال گذشته بر مخاطبان خود القاء نموده است، آنها را تبدیل به افسانه ای ترسناک نموده است. این فیلم اگرچه از لحاظ فیلم نامه و فیلم برداری، شاهکار تلقی می شود، اما ردِ هرگونه قدرت فراطبیعی در فیلم روانی، یک بار و برای همیشه این حقیقت را به اثبات رساند که ماهیت تاریک روح انسانی می تواند به اندازه هر هیولایی ترسناک باشد. شما تصور خواهید کرد که پس از این همه کشتاری که در هتل بِیتز صورت گرفته است، مالک هتل نیز سرانجام به دنبال وکیل خواهد رفت.

3. جن گیر (1973)
یکی دیگر از اقتباس های ادبی، فیلم جن گیر می باشد که یکی از مضطرب انگیزترین فیلم هایی است که تاکنون ساخته شده است؛ این امر به لطف ترکیبی از وحشت بدن، موضوعاتی که عمیقاً به مقدسات دینی توهین می نماید، و جلوه های ویژه مخوف می باشد. هنگام اکران این فیلم در سال 1973، مخاطبان با خود کیسه هایی به همراه داشتند؛ ترس از اینکه صحنه های وحشتناک فیلم حال آنها را بر هم زند. حتّی دیدن این فیلم، امروز نیز موجب تشویش خاطر مخاطب می شود.

4. حلقه (1998)
این فیلم را با اقتباس آمریکایی آن که در سال 2002 ساخته شده است، اشتباه نگیرید. فیلم حلقه، فیلمی ترسناک ژاپنی است که در سال 1998 ساخته شده است. این فیلم هنگامی که وارد دنیای غرب شد، سر و صدای زیادی بر پا نمود. سبک راکد این فیلم، نگاه ها را به سوی خود جلب کرد. در حالیکه طرح اصلی این فیلم- یک نوار ویدئویی نفرین شده که بیننده آن پس از هفت روز از دیدنش، کشته می شد- در ابتدا کمی تقلیدگونه به نظر می رسید. داستان حلقه، که چرخه دائمی مرگ و وحشت را به نمایش می گذارد، مطمئنا در میان برجسته ترین آثار سینمایی است که تاکنون ساخته شده است.

6. فعالیت فراطبیعی (2007)
اگرچه این فیلم، ما را به شدّت یاد فیلم پروژه جادوگرانه بِلِر می اندازد، امّا فعالیت فراطبیعی، فیلم کاملا متفاوتی است. هزینه ساخت این فیلم تنها 15 هزار دلار بود، و بازنمایی زیبایی را از خط نامشخص میان واقعیت و خیال، ارائه نموده است؛ هنگامی که داستان زوج جوانی را می بینیم که در خانه خود حبس شده اند. این فیلم فوق العاده در سال 2010 نیز ادامه یافت.