ای ماه خوب صیام ... ماه قیام ... سلام سلام بر تو
سلام
خوب به ماه رمضون امسال هم نزدیک شدیم...یه میهمانی دیگه...میهمانی که سالی یه بار سفرشو پهن میکنند...میهمانی که تا نمیریم و نریم اون دنیا قدرشو نمیدونیم ... میهمانی که همگان جزء ائمه و خاصان درگهش اون دنیا افسوس خواهند خورد که چرا بیشتر از آن بهره نگرفتند...
میهمانی که هیچ کسی دست خالی از توش نمیاد بیرون...اصلن از اینها بگذریم بیایید یه جور دیگه بهش نگاه کنیم...میهمانی که ماه هاست میزبانش منتظر ماست....میزبانی که از خود ما ، خودمون رو بیشتر دوست داره... دوست داشتنیی که اگه مزشو بچشیم هیچ وقت و هیج جا احساس تنهایی نمیکنیم...دوست داشتنی که منبع و ماخذ همه دوست داشتن های مادی و غیر مادیه... خوش به حال کسایی که تو این ماه بودن در آغوش گرم خدا رو حس کنند ... اگه کسی چنین لطافت و گرمی رو حس کنه زندگی براش یه معنی دیگه پیدا میکنه...معنایی که بزرگان ما به اون رسیدند...معنایی که خیلی از این سختی های دنیا رو شیرین میکنه.
ای دل هر جایی و ولگرد من
آبرو بردی ز روی زرد من
هر کجا شد پا نهادی بی خیال
باز کردی در هوای هر که بال
آب و دانه خوردی از هر پشت بام
فکر خود بودی نبودی فکر بام
به خدایی خودش قسم ...این خدایی که ما داریم خیلی وقته منتظر بعضی از ما آدمهاست...ما آدمهایی که تو خود این ماه عزیز هم گناه میکنیم چون 11 ماه عادت کردیم و حتی اگه شیطونی هم وجود نداشته باشه خودمون شیطون هستیم و کار اونو انجام میدیم.(مثلا من پسری جوونی که عادت کردم چشمم رو به هر منظره ای بیاندازم... و یا دختر جوونی که با هر نوع لباسی به خیابون بیام...این ماه از اولش باید این عادات رو کنار بذاریم...چون لازمه ورود به این ماه احترام به سفره پهن شده جلومون هست)
اما اینم بگم ... آدمی میتونه عوض بشه...یعنی رو راست بگم ... این ماه بهترین فرصت برای کنار گذاشتن گناه هامونه...یعنی اگه این ماه نتونیم آدم بشیم ...مطمئن باشید تو بقیه ماه ها باید دو چندان که کمهههه صد چندان نههههه هزار چندان زحمت بکشیم تا آدم بشیم.
بیاییم حواسمون رو جمع کنیم که کجا دعوت شدیم...حواسمون رو جمع کنیم که بعدا حسرت و پشیمونی سراغمون نیاد...هر چند این حسرت و پشیمونی این دنیا با اون دنیا فرق داره اما شاید دیگه عمری برامون نمونه که ماه رمضان بعد رو ببینیم...شما دوستی که الان زنده ای و چند ساعت دیگه وارد این ضیافت لله میشی(ان شاء الله) ... قدر خودتو بدون و یکمی هم دلت به روح خداییت بسوزه که به اون برسی...یعنی با غذاهای خوشمزه این مهمانی تقویتش کنی...طوری که اونقدر قوی بشیم تا اگه هم به مهمانی بعدی نرسیدیم از گشنگی روحمون نمیره.
منتظر برنامه های قشنگ شما در انجمن فراحقیقی قرآن و عترت هستیم
یا علی
