تبیان، دستیار زندگی

«انجیر» (تین)

انجیر یک بار در قرآن کریم مطرح و به آن سوگند یاد شده است (سوره تین آیه ۱) و به همین دلیل آن سوره به نام سوره انجیر نام‌گذاری شده است.

«انگور» (عنب)

انگور، به صورت جمع و مفرد (عنب و اعناب) بیش از ۱۰ بار در قرآن کریم آمده است، برای تأمل در پدید آمدن و رسیدن آن (سوره انعام آیه ۹۹)، برای تأمل در یکسان نبودن انگور‌ها از نظر کیفیت (سوره رعد آیه ۴)، در جایی دیگر پدید آمدن آن از نشانه‌های خداوندی معرفی شده است (سوره نحل آیه ۱۱ و یس آیه ۳۴)، در آیه‌ای دیگر شربت پدید آمده از انگور رزق نیکو معرفی شده است (سوره نحل آیه ۶۷)، همچنین مشرکان به پیامبر(ص) میگویند: اگر تو پیامبر خدا هستی چرا باغ انگور نداری (سوره اسرا آیه ۹۱)، در جایی دیگر قرآن کریم از ضزب‌المثلی یاد می‌کند که شخصی باغ انگوری پر محصول داشت و با غرور فراوان می‌‌پنداشت هیچگاه باغش نابود نخواهد شد و سرانجامش چنان شد که دست حسرت بر دست می‌سایید (سوره کهف آیه ۳۲ و ۴۲).

«خرما» (رطب) «درخت خرما» (نخل،نخیل،نخله)

کلمه نخل و نخیل در ۲۰ آیه از قرآن کریم آمده است، در هشت آیه نخل به تنهایی ذکر شده و در ۱۲ آیه دیگر در جمع میوه‌هایی مانند زیتون، انار و انگور، ذکر شده است، افزون بر کلمه نخل نام نوعی درخت خرما به نام (لینه) در سوره «حشر آیه ۵» آمده است، از رطب در سوره «مریم آیه ۲۵» نیز یاد شده است، در سوره «نحل آیه ۶۷» نوشیدنی فرآهم شده از خرما به عنوان رزق نیکو یاد شده است، قرآن کریم آدمیان را به اندیشه در خوشه‌های به هم پیچیده خرما و گونا‌گونی انواع آن فرا خوانده است (سوره رعد آیه۴، انعام آیه ۹۹، ق آیه ۱۰)، همچنین از انسان‌ها خواسته شده از اسراف و زیاده روی جلوگیری کنند (سوره انعام‌آیه ۱۴۱)، قرآن کریم باغ‌های سر سبز خرما را از آیات الهی ذکر می‌کند (سوره یس آیه ۳۴) و از خرما به عنوان میوه‌ای بهشتی نام می‌برد.

«خیار» (قناء)

خیار در ماجرای بنی‌اسرائیل آمده که آنان به یک غذا قناعت نکردند و از موسی (ع) خیار خواستند (سوره بقره آیه ۶۱).

«زیتون»

نام زیتون ۶ بار در قرآن کریم به کار رفته است، یک بار به طور مستقیم به درختی اشاره شده که در کوه سینا می‌روید و روغن می‌دهد (سوره مؤمنون آیه ۲۰)، نام این درخت دو بار به تنهایی و پنج بار همراه دیگر میوه‌ها همچون خرما، انار، انگور و انجیر به کار رفته است.

در قرآن کریم رویش درخت زیتون از نشانه‌های خداوند معرفی شده(سوره نحل آیه ۱۱) و درخت زیتون مبارک و پر برکت ذکر شده است(سوره نور آیه ۳۵)، همچنین خداوند به زیتون سوگند یاد کرده است(سوره نور آیه ۳۵)

«موز» (طلح)

موز یک بار در قرآن کریم آمده است که بهشتیان از درخت موزی که میوه‌اش بر روی هم چیده شده بر خوردارند (سوره واقعه آیه ۲۹)، البته غالب مفسران قرآن کریم، «طلح» را درخت موز می‌دانند اما فاروقی آن را «اقاقیا» می‌داند.

«پیاز»(بصل)

یاد کردن از پیاز در ماجرای بنی‌اسرائیل است که آنان به یک نوع غذا قناعت نکردند و از موسی (ع) پیاز خواستند (سوره بقره آیه ۶۱)

«سیر» (فوم)

در قرآن کریم و در ماجرای بنی‌اسرائیل سیر هم یکی از خواسته‌های قوم، از حضرت موسی (ع) بوده‌ است (سوره بقره آیه ۶۱).

«ترنجبین» (منّ)

قرآن کریم سه بار از ترنجبین یاد می‌کند که به عنوان نعمت به بنی‌اسرائیل عطا شده است (سوره بقره آیه ۵۷،سوره اعراف آیه ۱۶۰، سوره طه آیه ۸۰)، برخی آن را شیره درخت، عده‌ای قارچ را نیز نوعی از آن دانسته‌اند اما به نظر می‌رسد درختان صمغ و شیره مخصوصی داشته‌اند و بنی‌اسرائیل از آن استفاده می‌کردند.

«حنا» (کافور)

کلمه کافور یک بار در قرآن و در سوره «انسان آیه ۵» به کار رفته است و در آن سخن از شربتی است که با طعم کافور است و اهل بهشت از آن می‌نوشند، همچنین کافور ماده معطری است که از برخی گیاهان مانند ریحان و بابونه استخراج می‌شود.