خط و مرزها را مشخص کنید
کاویدن هر احساس آزاردهنده، یک قدم بسیار مهم است که ممکن است منجر به کشف چندین مسئله عمیق تر در درون شما شود. گاهی خشم ما به این علت است که خود را در موقعیت هایی قرار می دهیم که ناامیدی را برای ما به ارمغان می آورد. منظور از ناامیدی این نیست که منفی گرا می شویم و دیگر انتظار هیچ چیز خوب و ارزشمند را نخواهیم داشت بلکه فقط احساس خوشایندی پیدا می کنیم. بهتر است به جای این کار، برنامه ریزی کنیم و حدودی را برای خود ترسیم کنیم که دیگران از آن تجاوز نکنند. اگر به جشنی دعوت شده اید و می خواهید زودتر از دیگران آنجا را ترک کنید اما دوستان تان اصرار کنند تا نصف شب بمانید، در حالی که دوست دارید آن موقع در رختخوابِ راحت خود خوابیده باشید، باید از برنامه خود پیروی کنید، نه برنامه آنها.
اگر به خاطر انجام کارهای فوق العاده در آخر هفته عصبی می شوید، باید در کار خود تجدیدنظر کنید.
این را همیشه به یاد داشته باشید: وقتی فقط نیمی از شما وجود دارد، نمی توانید به دیگران کمک کنید، زیرا نیمه دیگر شما خسته، عصبی و تحت فشار است. اگر یاد بگیریم به دیگران این اجازه را ندهیم که به حدود ما تجاوز کنند، کمتر از دست آنها عصبانی خواهیم شد.
از این رو انتخاب دوستانی که از نظر فکری و ضوابط اخلاقی شبیه شما هستند، از دو جهت باعث از بین رفتن عصبانیت تان می شود: یکی اینکه، با دوستانی که شما را ناراحت یا ناامید می کنند، معاشرت نمی نمایید؛
دیگر اینکه، با افرادی دوست هستید که با آنها احساس راحتی می کنید و می توانید راحت در مورد مشکلات خود با آنها حرف بزنید و نیازی نیست همیشه به روی آنها لبخند ساختگی بزنید.