برای اثبات حرمت و کرامت ذاتی انسان - بدون ملاحظه عقیده و فکر او - به چند دسته از روایات تمسک نمود:
1 - روایاتی که به طور مطلق دلالت میکند بر توصیه به حسن البشر - برخورد خوب - و حسن خلق با تمام مردم دنیا، اعم از مسلمان و غیرمسلمان (لجمیع العالم).
بدیهی است هنگامی که حسن بشر و حسن خلق با تمام مردم مطلوب شارع باشد، به طریق اولی هتک حرمت آنان نیز مطلقا مذموم و مرغوب عنه شارع خواهد بود، و قهرا بر کرامت ذاتی هر انسانی از جهت انسانیت دلالت خواهد کرد. برای تفصیل بیشتر به روایات باب "حسن الخلق" و باب "حسن البشر" کتاب کافی مراجعه شود.
2 - روایاتی که دلالت بر مدارا با مردم میکند بدون اینکه دلالتی بر تفاوت بین مسلمان و غیرمسلمان داشته باشند. در بعضی از این روایات مدارا با مردم نصف ایمان شمرده شده است، و در بعضی از آنها آمده : "خداوند به حضرت موسی (ع) خطاب کرد و گفت : سر خود را در دل مخفی نما و در ظاهر حتی با دشمن من و دشمن خودت مدارا کن ... ."
این روایات نیز به طریق اولی دلالت بر قبح هتک حرمت مردم و حتی دشمنان حق میکند، و قهرا کرامت ذاتی هر انسانی از آنها به دست میآید. به روایات همین باب در کتاب کافی مراجعه شود.
3 - روایاتی که به طور مطلق دلالت میکند بر محبت نمودن و دوستی با مردم . این گونه روایات هم از پیامبر(ص) و هم از ائمه معصومین (ع) نقل شده است . پس نمی توان گفت مقصود از "ناس" فقط اهل سنت میباشند، زیرا در زمان پیامبر(ص) اهل سنت به معنای کنونی مطرح نبوده است . دلالت این گونه روایات بر کرامت ذاتی مردم از جهت انسانیت آنان واضح است . به روایات این باب در کتاب کافی مراجعه شود.
4 - روایاتی که دلالت میکند بر مطلوبیت و مدح سلام کردن بر یهود و نصارا و دعا به آنان ; از جمله : در روایتی از امام رضا(ع) نقل شده است که از امام صادق (ع) سؤال شد چگونه به یهودی و نصرانی دعا کنیم ؟ فرمودند: "بگویید خدا برای تو مبارک نماید دنیا را." در این زمینه نیز به کافی، کتاب العشرة مراجعه شود.
از این روایات نیز به خوبی مبغوضیت هتک حرمت غیرمسلمانان و حرمت و کرامت همه انسانها فهمیده میشود.