تبیان، دستیار زندگی

شخصیت‏ بخشی به فرزندان

در سیره عملی حضرت زهرا(س) توجه به شخصیت‏بخشی فرزندان و ایجاد اعتماد به نفس در آنها کاملاً مشهود است. از جمله ابزارهایی که روح اعتماد به نفس و مشکل‏ستیزی را در کودک زنده نگه می‏دارد، مسابقه و رقابت‏های سازنده است. رو به رو ساختن کودکان با مشکلات و فراهم نمودن امکان رقابت برای آنها موجب بالا رفتن حس اعتماد می‏گردد. این مسئله به قدری ارزشمند و سرنوشت‏ساز است که اولیا کودک باید برای آن برنامه‏ ریزی کنند.

حضرت زهرا(س) برای ایجاد اعتماد به نفس در فرزندان خود آنها را وادار و تشویق به مسابقه و ورزش می‏کرد.

از جمله نمونه‏ های دیگر؛ روحیه شادابی و نشاط و محبت در بین افراد خانواده است. افراد خمود و پژمرده از کارایی لازم و مفید در امور اقتصادی و غیر اقتصادی برخوردار نمی‏باشند. افزایش کارایی، موجب کاهش هزینه ‏های تولید و در نتیجه سود افزوده و بهره‏وری اقتصادی بیشتر می‏شود.

از منظر اسلام، نفع شخصی و مطلوبیت فرد به تنهایی مطرح نیست، بلکه سهم هر یک از افراد جامعه در ضرر و منفعت کل جامعه اثرگذار است. ایثار، پشتکار، گذشت، درستی و راستی و دیگر فضائل و ارزش‏های فردی شاکله اجتماع را سالم و پرثمر می‏سازد

محبت و مهروزی به فرزندان

دانشمندان علوم تربیتی می‏گویند: کودکان در تمام دوران کودکی به محبت و اظهار علاقه نیازمندند. کودک می‏خواهد پدر و مادر او را دوست داشته باشند و نسبت به او اظهار علاقه کنند. کودک چندان توجهی به لباس، خوراک و محل زندگی ندارد اما به این موضوع توجه دارد که آیا او را دوست دارند یا نه؟

درس محبت در خانه حضرت زهرا(س) به طور کامل ارائه می‏شد و آن حضرت که خود از سرچشمه محبت و عطوفت رسول خدا(ص) سیراب شده و قلبش کانون محبت به همسر و فرزندانش بود در این جهت نیز وظیفه مادری خود را به بهترین شکل انجام می‏داد.

سلمان فارسی می‏گوید: روزی حضرت فاطمه‏زهرا(س) را دیدم، که مشغول آسیاب کردن غله است. فرزندش حسین(ع) به گریه افتاد و بیتابی می‏کرد. عرض کردم: برای کمک به شما، غله را آسیاب کنم یا بچه را آرام نمایم؟ حضرت فرمود: من به آرام کردن فرزند اولی هستم. شما آسیاب را بچرخانید

خوب شوهرداری کردن

برای زن بزرگترین موفقیت و ارزش این است که در شئون گوناگون زندگی، خشنودی همسرش را به دست آورد و از هر گونه عملی که موجب ناراحتی شوهر می‏گردد پرهیز نماید. حضرت علی(ع) می‏فرمایند: «جهاد زن، خوب شوهرداری است» زن برای اینکه بتواند در این جهاد پیروزمند باشد باید تمام سعی و تلاش خود را بکار گیرد تا خانه را محل آرامش مرد قرار دهد.

شوهرداری حضرت زهرای مرضیه(س) بهترین الگو برای زنان مسلمان است. رفتار حضرت زهرا(س) با شوهر در عالی‏ترین مرحله صفا و مهربانی بود. نه تنها هرگز خاطر شوهر را نرنجاند بلکه یاوری مهربان برای او بود.

حضرت علی(ع) می‏فرمایند: «سوگند به خدا، من زهرا(س) را تا آن زمان که خداوند او را به سوی خود برد، خشمگین نساختم و در هیچ کاری موجب ناخشنودی او نشدم. او نیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و عملی از او سر نزد تا باعث ناخشنودی من شود.»

و همچنین نقل است که امام علی(ع) فرمود:

«هرگاه به چهره او «زهرا(س)» نگاه می‏کردم هر گونه غم و اندوه از من برطرف می‏شد.»

پس از ماجرای تلخ سقیفه، سران سقیفه برای جلب افکار عمومی مردم به فکر چاره افتادند تا به گونه‏ای که از حضرت زهرا(س) دلجویی نمایند که اجازه ملاقات می‏خواستند. اما فاطمه زهرا(س) هر گونه پیشنهادی را رد می‏نمود و موضع اعتراض و سکوت و بیزاری را ادامه می‏داد.

روزی امام علی(ع) وارد منزل شد و فرمود: فاطمه‏جان خلیفه و عمر در پشت درب منزل، منتظر اجازه ورود می‏باشند، تا نظر شما چه باشد. حضرت زهرا(س) فرمودند: «علی‏جان خانه، خانه توست و من همسر تو می‏باشم هر آنچه می‏خواهی انجام ده.»

تفاهم در زندگی مشترک

دعا در حق دیگران

امام مجتبی(ع) نقل فرموده‏اند که: «مادرم فاطمه(س) را دیدم شب جمعه در محراب خود به عبادت برخاسته است و تا نمایان شدن سپیده صبح در عبادت و رکوع و سجود می‏بود، و می‏شنیدم که برای مؤمنین و مؤمنات دعا می‏فرمود و آنان را نام می‏برد و برایشان دعا می‏کرد، و برای خود هیچ دعا نمی‏کرد، به اوگفتم: مادر! چرا همان طوری که برای دیگران دعا می‏فرمایی برای خودت دعا نمی‏کنی؟»

فرمود: «پسرم، ابتدا همسایه سپس خانه خود.»

تشویق فرزندان به فراگیری علم

حضرت زهرا(س) از همان آغاز کودکی فرزندانش، عبادت خدای تعالی را در روح و روان آنها تثبیت کرد و خوی پرستش خدای یکتا را در فطرت لطیف آنها سرشت و از همان آغاز به آنها علم آموخت و آنها را برای کسب معارف و تشویق در فراگیری، آماده می‏کرد، به عنوان مثال به فرزندش حسن(ع) که هفت ساله بود می‏فرمود: «به مسجد برو، آنچه را از پیامبر شنیدی فراگیر و نزد من بیا و برای من بازگو کن.

تقسیم کار منزل با همسر

امام صادق(ع) می‏فرماید: «... علی(ع) آب و هیزم می‏آورد و حضرت فاطمه آرد می‏کرد و خمیر می‏ساخت و نان می‏پخت و لباس‏ها را وصله می‏زد، و آن بانوی گرامی از زیباترین مردم بود و گونه‏های مطهرش از زیبایی مثل گل بود. درود خدا بر او و پدر و فرزندانش باد.»

امام علی(ع) فرموده است: «فاطمه به قدری با مشک آبکشی کرد تا بر سینه‏اش اثر گذاشت، و به قدری با آسیاب دستی آرد کرد تا دست‏هایش مجروح شد و آنقدر خانه‏روبی کرد و برای پخت و پز آتش زیر دیگ نهاد که لباس‏هایش گردآلود و دودی گردید؛ و در این امور زحمت و رنج بسیار به او می‏رسید ...»

سلام
در تاپیک تقریبا شبیه به همین گفتم که اگر ما مسلمانهای شیعه از این عزیزان الگو بگیریم اینقدر زندگیمون شیرین میشه که همه حسرتش و میخورند و نیاز به رفتن پیش مشاوران هم نیست ولی متاسفانه یکی مطالعمون کمه و دیگر اینکه ایمانمون ضعیفه.