هیچگاه در مقابل ناحق كوتاه نیامد و حرف خود را با صراحت بیان می‌كرد...
به گزارش سرویس فرهنگ حماسه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، امیدی در روز هفتم شهریورماه سال 1333 در روستای «چشمه رشید كارزان» از توابع بخش شیروان ایلام متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در روستای محل تولد خود به پایان رساند و به دلیل نبود مدرسه راهنمایی و دبیرستان و نیاز خانواده، به كارهای كارگاهی روی آورد و به مرور زمان در كارهای لوله‌كشی و جوشكاری مهارت یافت و با مهاجرت به شهرهای بزرگ مثل تهران و اصفهان در شركت‌های بزرگی همچون پالایشگاه‌ها مشغول به كار شد. همچون شهید صادق امیدی در اصفهان تحت تعقیب قرار گرفت و ناچاربه همراه خانواده‌اش به ایلام مهاجرت كرد. در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب حضور او در هر محل و جمعی برای یاران انقلاب دلگرم كننده بود و نقش فعال در سازماندهی تظاهرات ضد نظام شاهنشاهی ایفا می‌كرد.
به دلیل اوج‌گیری انقلاب و تعطیلی كارخانه‌ها كه وی در محیط كار خود تاثیرات بسزایی در اعتصاب كارگران داشت و از طرفی با دستگیری بعضی از همفكرانش، در اصفهان تحت تعقیب قرار گرفت. سال 57 با پیروزی انقلاب اسلامی با استفاده از تجربیات خود در جهاد سازندگی مشغول و آبرسانی شهرستان به «دره شهر» را به كمك چند تن از دوستانش عهده‌دار شد.
در ناآرامی‌های قبل از شروع جنگ تحمیلی حضور فعالی در سركوبی ضد انقلاب خصوصا در كردستان داشت و چند مرحله به كردستان اعزام و یك بار مجروح شد. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران داوطلبانه در جمع رزمندگان حضور یافت و با درك شرایط زمان خود و طی آموزش‌های لازم و استفاده از ابزار نظامی به سرعت رشد كرد و پس از جانشینی واحد اطلاعات و عملیات نهایتا مسئول این واحد شد.
در طول حضور پر شور و موثر خود در جمع رزمندگان در ده‌ها عملیات رزمی چریكی نفوذِ‌ی،مین گذاری، شناسایی، پارتیزانی و ... شركت كرد. در شب «عملیات والفجر5» مجروح شد ولی تا صبح با دشمن مبارزه كرد و سپس به بیمارستان اعزام شد. با به هلاكت رساندن تعداد زیادی از نیروهای دشمن كه یكی از این به هلاكت رسیده‌ها نامه تشویق از شخص صدا ملعون را به همراه داشت و اسارت دو نفر از آنها از جمله یك افسر عراقی رشادت و استقامت و پایداری در مقابل تهاجم دشمن و وفاداری خود به امام و ولایت را به اثبات رساند.
در زندگی خود همواره مقید و متعهد زیست. هیچگاه در مقابل ناحق كوتاه نیامد و حرف خود را با صراحت بیات كرد. با وجود حضور موثرش خود در جبهه هیچ گاه از مسایل پشت جبهه غافل نبود. حضور در اجتماعات مردمی و نماز جمعه را فریضه می‌دانست و در آن شركت می‌كرد. او بسیاری از خصوصیات یك مجاهد راه خدا را دارا بود و با انفاق خون خود به معامله با خدا عاشقانه و داوطلبانه رضایت داد و عهد خود را با نثار جان، خود در راه خدا در روز نهم آبان‌ماه 1364 در منطقه «كانی سخت» و در رویارویی مستقیم با نیروهای دشمن جاودانه ساخت.
