برنامه ریزی جنسیتی
فرشته ساسانی
فرشته ساسانی کارشناس ارشد الهیات، مشاور وزیر و مدیر کل دفتر امور بانوان وزارت کشور، عضو هیئت رئیسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان، مدیر مسئول نشریه زنان ایران، قائم مقام معاونت فرهنگی جامعه الزهراء، عضو گروه پژوهش جامعه الزهراء، عضو گروه های پژوهشی تاریخی است او در موضوعات روانشناسی و مشکلات اجتماعی زنان تحقیقاتی را انجام داده و در زمینه های علوم قرآنی، رشته مطالعات زنان، تفسیر و علم حدیث در دانشگاه های تهران، اراک و قم تدریس داشته و مقالاتی از وی منتشر شده است.
لحاظ نشدن دیدگاه برنامه ریزی جنسیتی مبتنی بر نگرش های دینی در کلی ترین و جزیی ترین برنامه کشوری مهم ترین مسئله زنان در نظام جمهوری اسلامی است که برخی از موارد آن عبارتست از:
1. عدم درک ضرورت نیاز به آموزش در خصوص شناخت زنان و شیوه برنامه ریزی مباحث آن برای مدیران نظام
2. عدم طراحی ضوابط دقیق کارشناسی در خصوص مباحث زنان که بوسیله برخی از صاحب نظران در برنامه ریزی های کشوری ارائه می شود.
3. عدم توجه به نقش مؤثر زنان در پیشبرد صحیح برنامه ها در دو عرصه اجتماع و خانواده
4. عدم توجه به ریشه های پنهان مسایل و مشکلات زنان و برخورد سیاسی و شعاری با آن
5. عدم توجه به نقش کارآمد زنان در گسترش تفکر دینی و استفاده از مشارکت آنان به صورت اسمی نه رسمی
6. عدم تقویت نقش های سنتی زنان و آماده نکردن زمینه جهت حرکت صحیح امور زنان از حالت گذار به حالت پایدار
7. عدم توجه به سیره فاطمی در بازسازی معنوی جامعه
8. عدم توجه به گرانبار شدن، مبهم و متناقض بودن نقش های زنان در زندگی و عدم برنامه ریزی اصولی
9. عدم مقابله جدی و به موقع و ریشه ای با تهاجم بیگانه که زنان را در رأس حمله تبلیغی تهاجمی خود قرار داده اند.
10. عدم توجه به بهبود و ارتقاء فرهنگ مراکز آموزشی و شغلی و همخوان نبودن آن با تعهیدات رفتاری زنان و جلوگیری از تغییر های مدرن در آن اماکن
11. عدم حاکمیت نظرات کارشناسی- تخصصی زنان در مراکز مختلف شغلی و فشار جهت ارزشیابی نظرات به همراه جلوه های رفتاری
12. عدم تبیین نقش های زنانه و مردانه
13. توسعه افسردگی و وازدگی میان زنان به سبب استفاده ابزاری از آنان
14. و بالاخره ضرورت پرداخت به مباحث و مشکلات زنان به عنوان یکی از اولویت های نظام
پیشنهادها:
1- ورود مباحث زنان به صورت اصولی در برنامه ریزی های عمومی کشور
2- ایجاد کمیته های کارشناسی مباحث زنان در تمامی مراکز تصمیم گیری و شورای برنامه ریزی
3- ضرورت آموزش برنامه ریزی جنسیتی و شناخت زنان برای مدیران نظام
4- ایجاد انگیزه جهت جلب مشارکت صحیح زنان در توسعه امور نظام
5- احراز پست مشاورت زنان بر اساس شرایط مصوب نظام
6- برنامه ریزی دقیق جهت شناخت و افشای برنامه ریزی های تهاجم در مباحث زنان
7- اتخاذ تدابیری جهت جلوگیری از هر گونه تحقیر و توهین زنان متعهد درتمامی مراکز آموزشی و شغلی
8- توجه به نقش محوری حضرت زهرا(س) و تلاش جهت جا اندازی معرفت ایشان در برنامه ریزی کشوری برای رهایی جامعه از مهالک
9- برنامه ریزی جهت تبیین صحیح نقش زنان و مردان در زندگی و توسعه دیدگاه از طریق رسانه ها
10-تلاش جهت ایجاد حساسیت نسبت به احترام به زنان در جامعه
11-تلاش جهت ایجاد حساسیت و حرکت های اصولی جهت رفع ظلم نسبت به زنان در مراکز قضایی، شغلی، فرهنگی و...
اما در این میان به نظر می رسد عدم توجه به نظرات تخصصی نسبت به مسایل زنان از مهم ترین مسایلی است که وضعیت فعلی را ایجاد نموده است. سیاسی بودن، سلیقه ای بودن، و نظرات غیر تخصصی که از طرف مجامع و یا برخی از مصادر صادر شده و اجرا می گردد می تواند بالاترین ضربات را به نظام وارد سازد، باید جهت تأیید نظرات مختلف در امور زنان، مرکزی را در نظر گرفت که تمامی افراد آن دارای شرایط لازم علمی- تخصصی باشند.(نه آنکه صرفاً به عنوان نماینده یا نماینده تام الاختیار معرفی شوند)