تبیان، دستیار زندگی

ورزش ((دارت)) را باید یکی از شاخه های  ورزشها و حتی آمادگیهای نظامی دانست که به نوعی آن را یک هنر میدانند: هنر پرتاب دارت.                                                                   

تاریخ نویسان تخمین میزنند که احتمالا" نخستین بار این ورزش که در زمان خود نوعی تفریح هم محسوب می شد، در مدیوال انگلیس انجام شده است، چرا که شواهد و اسناد دقیقی از آن در دسترس نیست و به طور تقریبی به سرنخهایی رسیده اند که نشان میدهد عده ای این ورزش را به دانش آموزان دوره متوسطه آموزش میدادند که بتوانند با قویتر ساختن عضله های بازو و ساعد خود نشانه گیری دقیق تری داشته باشند که بعد ها حتی در جنگها برای پرتاب کمان و نیزه نیز بسیار مفید بود.

ورزش دارت ورزش ساده ای است ولی این کافی نیست که فقط وسط تخته دارت را هدف قرار دهیم و پرتاب کنیم، بلکه تخته دارت 62 قسمت برای امتیاز دارد که هر کدام به نوبه خود از حساسیت بالایی برخوردار است. این ورزش را پیر تا جوان ، چه پسر په دختر وحتی معلولین و جانبازان ویا ناشنوایان می توانند به عنوان یک حرفه، یک ورزش ویا حتی یک تفریح سالم با خیالی آسوده وبرای رفع استرس انجام دهند.

اما حقیقت این است که در دوره های جنگ در قرن 18، بطریهای خالی مشروبات الکلی و نشانه گیری برای انداختن چوب کبریت از فاصله دور به داخل این بطریها یکی از جالبترین و سرگرم کننده ترین تفریحات این سربازها بود که بعدها این فکر به ذهنشان خطور کرد که میتوانند به شکل بهتر و سرگرم کننده تری تفریح کنند و حتی از این بازی پول در بیاورند که پس از مدتی بطریها تبدیل به یک تخته مسطح شد و با تکه چوبهای تراشیه شده به قطعات کوچک و نوک تیز بدل گشتند.

صفحه چوبی و مسطح که "بورد" نامیده می شود از تعدادی حلقه های رنگین که به فاصله هایی معین نقاشی شده تشکیل می گردد که هر پرتاب در داخل یکی از حلقه های رنگین امتیاز مخصوص به خود را دارد.

از آنجایی که قرنها پیش هر وسیله سرگرمی و وقت گذرانی از دید قشر مرفه و سطح بالای جوامع دور نمی ماند، دارت و پرتاب دارت نیز به سرعت مورد توجه شاهزادگان و ثروتمندان اروپایی قرار گرفت و در مدت زمان کوتاهی تا حدی در میان آنها شایع شد که گاها" ساعتها در شبانه روز را به انجام این بازی مفرح اختصاص می دادند و بر سر پرتاب دارت با هم شرطبندی هم می کردند.

در این میان هنری ششم (Henry VIII) یکی از آن دسته شاهانی بود که لذت زیادی از این بازی می برد و حتی به یکی از نجارهای معروف و به نام زمان خود دستور داد تا یک ست کامل از بورد دارت و نیزه های کوچک چوبی را با آرم سلطنتی بسازد تا به معشوقه زیبای خود (آنه بولین) هدیه کند. وی همچنین در میان شاهزادگان خوشگذران انگلیسی مسابقاتی را با جوایزی در خور توجه ترتیب داد.

پرتاب دارت در ینگه دنیا اما این ورزش در آمریکا مثل تمام ورزشهای دیگر تاریخچه خاص خود را دارد و مردمان این سرزمین شیوه مخصوص خود را برای انجام هر ورزشی دارند. پرتاب دارت هم مثل سایر رشته های ورزشی توسط مهاجرینی که به این قاره نقل مکان کرده بودند راه یافت.

دارت در آمریکا و در میان مردمان انگلو ساکسون تا زمان ملکه ویکتوریا به شیوه ای بسیار تفننی انجام می شد و خب طبعیست که در بریتانیا بیش از هر جای دیگری پیشرفت کرد و از آنجایی که تا همین امروز هم به نظر می آید خورشید حکومت سلطنتی در بریتانیا هرگز غروب نمی کند، تمایل شاهزادگان انگلیسی به پرتاب دارت هم در طول این سالها نسل به نسل منتقل شده است.

امروزه دارت از یک بازی تفننی پا را فراتر گذاشته و شاید تعجب کنید که در حال حاضر چیزی حدود 1900 قانون درخصوص این ورزش تبیین شده است.

اندازه بورد به یک شکل استانداردی تعیین شده و حتی سایز دارتها هم ثابت است. تیمهای دارت کشورهای اروپایی در لیگهای ورزشی به رقابت می پردازند و در سراسر جهان بازیهای هیجان انگیز و جالبی را رقم میزنند.