"کیتی روجاس جان" از کمپین میراث سلامت مینه‌سوتا و از همکاران این برنامه در موسسه سیاست‌گذاری کشاورزی و تجارت در این‌باره می‌گوید: «این خیلی جالب است که ما استفاده از فتالیت‌ها را در ساخت اسباب‌بازی‌های کودکان ممنوع کرده‌ایم، اما همچنان از آنها، آن هم در سطوح بسیار بالا، در ساخت لوازم مدرسه کودکان استفاده می‌کنیم، به میزانی خیلی بالاتر از میزان ممنوعه در اسباب‌بازی‌ها.»
این گروه، 20 محصول را مورد آزمایش قرار دادند و در 16 مورد، فتالیت پیدا کردند، در حالی که روی برچسب‌های هیچ‌کدام از این محصولات، اسمی از فتالیت برده نشده است. بدتر این که در بسیاری از این محصولات، میزان فتالیت خیلی بیشتر از حدی است که در اسباب‌بازی‌ها ممنوع شده است، برای مثال در کوله‌پشتی اسپایدرمن شگفت‌انگیز، میزان این ماده 52 برابر بیشتر از میزان مجاز در اسباب‌بازی‌ها بود.
تام زولر، متخصص مختل‌کننده‌های غدد درون‌ریز و محقق سابق موسسه ملی علوم سلامت محیطی، در این‌باره می‌گوید: »خب اگر من یکی از والدین بودم، به این موضوع فکر می‌کردم، که اولین چیزی که باید درک کنم این است که نمی‌توانم مواجهه با این مواد را به طور کامل در زندگی کنترل کنم، بنابراین وقتی در موردی، امکان و شانس کنترل مواجهه فرزندم با چنین موادی وجود دارد، مثل مورد لوازم مدرسه در اینجا، باید خیلی ساده بتوانم تا حدی جلوی چنین مواجهه‌ای را بگیرم و در نتیجه از مزایای آن استفاده کنم.»
وی می‌افزاید: «در برخی موارد، ما باید استفاده از یک سیستم منظم را آغاز کنیم که با استفاده از اندازه‌گیری‌های دقیق، از تاثیر مواد شیمیایی بر بیماری‌های مزمن جلوگیری کند، چون اغلب این موارد در دوران جنینی یا سال‌های اولیه کودکی به وجود می‌آیند. واقعیت این است که هنوز هیچ تلاشی در این زمینه به معنای واقعی انجام نگرفته است.»
در این میان، سی.اچ.ایی.جی، راهنمایی برای استفاده از محصولات فاقد پی.وی.سی منتشر کرده است.
با این وجود، برخی هنوز بر این باورند که در مورد نتایج این مطالعه و بحث‌های بعدی آن، اغراق شده است. برای نمونه، کنسول سلامت و علم آمریکا، گروهی که البته به دفاع از مواد شیمیایی هم معروف است، معتقد است که هیچ مدرکی مبنی بر آسیب‌زا بودن این مواد وجود ندارد.
