تبیان، دستیار زندگی

این دعا، دعایى که حضرت امام سجاد (ع) هنگامى که براى او مسئله مهمى پیش مى ‏آمد یا حادثه‏ و مشکلى رخ‏ مى‏داد یا غم و اندوهی به ایشان دست می داد، می خواندند.

اى خداوندى که گره کارهاى فرو بسته به دست تو گشوده مى‏شود و سختیها به دست تو آسان مى‏گردد، اى خداوندى که رهایى از تنگناها و یافتن آسودگى را از تو خواهند، به قدرت تو دشوارى خوار گردد و به ‏لطف تو اسباب کارها ساخته گردد.

قضا به قدرت تو جارى است و هر چیزى ‏بر وفق اراده تو پدید آمده است. به مشیت تو فرمانبر است و به گفتار آمرانه‏ات نیاز نیست، به اراده تو بازداشتنى است و به گفتار بازدارنده‏ات نیاز نیست.

تویى آن که در مهمات بخوانند و در سختیها به او پناه برند. هیچ ‏بلایى از سر ما نرود جز آنکه تو آن را برانى و هیچ اندوهى از دل ما رخت‏ برنبندد مگر آنکه تو آن را از میان بردارى.

آنچه را تو وارد آورده‏اى کس بازگرداندن نتواند و آنچه را تو روانه داشته‏اى کس دفع نتواند و آن در را که تو بسته‏اى کس‏ گشودن نتواند و آن در را که تو گشاده‏اى کس بستن نتواند. چون کسى ‏را به رنج افکنى، کس راحتش نرساند و چون کسى را خوار دارى، کس‏ عزیز نگرداند. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش.

.

اى پروردگار من، بر من محنتى رسیده که بار گرانش مرا از پاى ‏در آورده است و به رنجى در افتاده‏ام که بر خود هموار نتوانم کرد. تو خود به قدرت خویش آن محنت و رنج که بر من وارد آورده‏اى و به سوى من‏ روانه داشته‏اى، هموار گردان.

اى پروردگارمن، به فضل خویش در آسایش بر من بگشاى و به قدرت خویش، ‏هجوم اندوه را بر من بشکن و در آنچه زبان شکایت گشوده‏ام به‏ رحمت نظر کن و مرا حلاوت استجابت در هر چه خواسته‏ام بچشان و از نزد خویش رحمتى و گشایشى خوشگوار بر من ارزانى دار و راه رهایى‏ در پیش پاى من بگشاى.

چنان مکن که به سبب اندوه از انجام دادن ‏فرایض و مستحبات تو بازمانم که من اى پروردگار، در برابر این ‏محنت که بر من وارد آمده بى‏طاقتم و پیمانه شکیباییم از آن اندوه که‏ نصیب من گردیده اینک لبریز است. تنها تویى که می توانى آن اندوه را ازمیان بردارى و آن بلا را که بدان گرفتار آمده‏ام دفع کنى. پس مرا از بند بلا وارهان اگر چه شایسته آن نباشم. یا ذا العرش العظیم.

یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ، وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ. فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ، وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.