بی‌گمان تعبیر (زفوها اِلیه...)، حاکی از اشتیاق شدید مردم به حکومت حضرت مهدی(ع) و فراهم بودن زمینه بی‌نظیر اجتماعی قبل از ظهور است که به هنگام ظهور، این گونه از حکومت آن حضرت استقبال می‌شود و همان طور که از متن روایت ظاهر است، این زمینه اجتماعی پس از بروز ظلمی آشکار که در قالب شهادت نفس زکّیه پدید آمده، در جامعه ایجاد می‌گردد، بر همین اساس می‌توان علت رویکرد مردم به حکومت مهدوی را در ادامه سرخوردگی ایشان از ظلم و فساد دیگران ارزیابی کرد.
مرور روایاتی که در این باره وارد شده‌اند، به ما می‌نمایاند که عنصر محبوبیت، در بسترسازی برای حکومت حضرت مهدی(ع)، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در بیانی از قتاده چنین رسیده است:
«المهدی خیرالناس... محبوبٌ فی الخلایق...؛(6)
حضرت مهدی(ع) بهترین مردم است... او، محبوب نزد خلایق است.»
در تعبیر دیگری از اهل سنت این طور آمده است:
«هنگامی که ندا دهنده‌ای از آسمان فریاد زند: حق در آل محمد(ص) است، پس در آن زمان مهدی ظاهر می‌شود و محبت او در دل مردم جای می‌گیرد؛ به طوری که در یاد هیچ کس، غیر او نخواهد بود.» (7)
در نقل دیگری، مقدار اشتیاق مردم به آن حضرت، به شدت شوق و دلبستگی شتر ماده‌ای به فرزندش تشبیه شده است:
«فیبلغ المؤمنین خروجه فیأتونه من کل ارض، یحنون الیه کما تحن الناقه الی فصیلها...؛(8)
هنگامی که خبر خروج حضرت مهدی(عج) به انسان‌های مؤمن می‌رسد، از هر سرزمینی به سوی او روانه می‌شوند و با اشتیاق به سوی او می‌شتابند، همان طور که شتر ماده به طرف فرزند خود می‌رود.»
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالأنوار، ج 52، ص 110 و باب 22، ح 7.
2. عقد الدرر، ص 94.
3. مراجعه شود به خطبه 3 (شقشقیه)، نهج البلاغه.
4. عقدالدرر، صص 96-142، الباب الرابع، سنن الدّانی، ابوعمرو الدّانی؛ لوحه 85 و 95.
5. ملاحم و فتن، سید بن طاووس؛ باب 63، ص 139؛ معجم احادیث الامام المهدی(ع)، ج 1، ص 478، ح 319 (با کمی تفاوت).
6. عقدالدرر، ص 202.
7. همان، ص 83.
8 . همان، ص 113، باب 4.
منبع:نشریه موعود شماره 137 و 138
